บทที่ 2 หนุ่มออฟฟิศ

1310 Words

รณภพ เอื้ออารี หรือ เพื่อนๆ มักเรียกเขาว่า “ภพ” ในวัยเพียงยี่สิบเจ็ดปี เป็นหนุ่มรูปหล่อ สูง ขาว รูปร่างดี การศึกษาจบปริญญาโท MBA จากประเทศอังกฤษ ฐานะทางบ้านมีอันจะกิน ด้วยเป็นทายาทลูกผู้ดีจากทางเหนือ จ.เชียงใหม่ เขาเข้ามาทำงานเป็นผู้จัดการในบริษัทยักษ์ใหญ่ที่เพิ่งเปิดสาขาในประเทศไทยได้หกเดือนหลังจบการศึกษา เขาเพิ่งมาถึงที่ทำงานพร้อมกับทักทายลูกน้อง ยิ้มให้อย่างอ่อนโยนก่อนจะเข้าห้องทำงานไป “นี่พี่...หัวหน้าเรานี่หล่อเนาะ” นิภาพร ยิ้มรับ หรือ “นก” ลูกน้องในแผนกตำแหน่งบัญชี รูปร่างเล็กผิวสีแทน ผมสีดำยาวประบ่า อายุราวยี่สิบหกปี พูดกับทิพย์ทิวา อาทร หรือ ทิพย์ รูปร่างสูงโปร่ง ดูใจดี อายุราวสามสิบห้าปี ซึ่งเป็นรุ่นพี่ด้วยสายตาเคลิบเคลิ้ม “อ้าว แน่นอนสิ ไม่ได้หล่ออย่างเดียวนะเธอ รู้หรือเปล่าว่า หัวหน้าเราเป็นผู้ชายที่ครบเครื่องมาก เห็นอย่างนี้น่ะ ไม่ได้มีดีแค่หล่อนะ ยังเรียนเก่ง จบมาจากอังกฤษ ฐานะทางบ้านนี่ก็ดี ที่สำคัญยังโสด ไม่ต้องพูดถึงเลยนะว่าถ้าผู้หญิงคนไหนได้เป็นแฟนคงโชคดีไปตลอดชาติ” ทิพย์ทิวาพูดด้วยสายตาฝันหวาน “จริงเหรอพี่ทิพย์ หัวหน้าเรายังโสดจริงเหรอ” น้ำหวานรีบวิ่งเข้ามาร่วมวงด้วยความอยากรู้ รูปร่างเล็กพอ ๆ กับนก หากแต่มีผิวสีขาวด้วยเป็นคนเชื้อสายจีน แต่งตัวแฟชั่นจ๋า “ก็ใช่น่ะสิ แต่อย่างพวกเรา หัวหน้าเขาคงไม่มองหรอก แกอย่าฝันหวานให้มาก” ทิพย์ทิวาเขกหัวน้ำหวานที่ทำหน้าอยากได้อย่างออกนอกหน้านอกตา “หัวหน้าเพอร์เฟกต์ขนาดนี้ เขาก็คงจะเลือกผู้หญิงที่คู่ควรกับเขานั่นแหละ เราก็คงทำได้เพียงแอบมอง” มิ้งเพื่อนสนิทของทิพย์ทิวาพูดขัดขึ้น มิ้ง หรือ อรทัย มีทรัพย์ เป็นหัวหน้าแผนกประสานงานกับต่างประเทศ รูปร่างกะทัดรัด สมส่วน ผมสีน้ำตาล ดวงตาดำ ผมยาวสยายถึงกลางหลัง บุคลิกคล่องแคล่วว่องไว จริงจังในการทำงาน “ตอนนี้มันเป็นเวลาทำงานไม่ใช่เหรอคะน้องๆ แอบมองหัวหน้าอยู่นั่น เข้าไปหาเลยไหมคะ” มิ้งพูดเรียบๆ ทำให้นกกับน้ำหวานรีบวิ่งกลับไปที่โต๊ะทำงาน ขณะที่ทิพย์ทิวายังยืนยิ้มฝันหวานอยู่ “นี่แกอย่าทำเนียน จะไปทำงานหรือว่าจะเข้าไปหาหัวหน้า เดี๋ยวฉันบอกหัวหน้าให้เอาไหม” มิ้งถามทิพย์ทิวาที่เป็นเพื่อนกึ่งเล่นกึ่งจริง “ไม่ละแก กลับโต๊ะดีกว่า” ทิพย์ทิวารีบวิ่งกลับไปที่โต๊ะ “โอ๊ย แต่ละคน เห็นผู้ชายหล่อเป็นไม่ได้” มิ้งบ่นเบาๆ กับตัวเองก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง อาทิตย์ ราชภพ เพื่อนสนิทของรณภพตั้งแต่สมัยเรียนปริญญาตรีและก็ไปเรียนจบที่อังกฤษมาพร้อมๆ กัน มีตำแหน่งเป็นรองผู้จัดการแผนกเดียวกับรณภพ ความหล่อเหลาไม่ต่างกันมาก หากว่าอาทิตย์มีใบหน้าที่คมสัน ทำให้ดูเข้มมากกว่า เขาเดินถือแฟ้มเอกสารมาหน้าห้องพร้อมกับถามเลขา “คุณกิ๊บ ผู้จัดการอยู่ไหม” อาทิตย์ถามยิ้มๆ กนกวรรณ ทัศนา หรือ กิ๊บ เลขาสาวน่ารักยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน ทำให้สายตาของอาทิตย์เคลิบเคลิ้ม รูปร่างประมาณหนึ่งร้อยหกสิบห้าเซนติเมตร มีลักยิ้มและเขี้ยวน่ารัก ตัดผมบ๊อบสั้นทำให้ดูเด็กลงไปอีก “อยู่ค่ะคุณอาทิตย์ รอสักครู่นะคะ” กิ๊บเลขาหน้าห้องสาวสวยหน้าหวานพูดก่อนที่จะยกสายโทรศัพท์แจ้งผู้จัดการว่าคุณอาทิตย์มาขอเข้าพบ “เชิญค่ะ คุณอาทิตย์” กิ๊บบอกพร้อมกับผายมือไปที่ประตู “ขอบใจมากนะ” อาทิตย์พูดยิ้มใจดีก่อนจะผลักประตูห้องเข้าไปหาผู้จัดการที่เป็นเพื่อนรัก อาทิตย์เปิดประตูห้องทำงานของรณภพเข้าไปพร้อมกับถือวิสาสะนั่งเก้าอี้ตรงข้ามโดยไม่รอให้อนุญาตเนื่องจากเป็นเพื่อนสนิทกัน “มีอะไรวะ” รณภพถามอาทิตย์โดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นมอง “ไม่มีว่ะ” อาทิตย์ตอบแบบกวนๆ “อ้าว ไอ้นี่” รณภพอดที่จะเงยหน้าถามด้วยความหมั่นไส้เพื่อนไม่ได้ “ตกลงมีหรือไม่มีวะ” รณภพเอ่ยถามขำๆ “มี จำได้หรือเปล่า ว่าวันจันทร์หน้านี้เดวิดจะมาเยี่ยมและประชุมกับทางเราด้วย แต่กำหนดเวลายังไม่แน่นอน” อาทิตย์ถามเพื่อนอย่างจริงจัง “อืม จำได้ ยังไม่ลืม อ้อ ถ้าอย่างนั้นวันจันทร์ให้นายไปต้อนรับเดวิดที่สนามบินนะ” รณภพสั่งอาทิตย์ “เออ ได้ ไม่มีปัญหา ว่าแต่เครื่องลงกี่โมงล่ะ” อาทิตย์ถามรณภพ “เอารายละเอียดจากคุณกิ๊บได้เลย น่าจะเช็กข้อมูลและประสานให้เรียบร้อยแล้วละ” รณภพบอกอาทิตย์ “โอเค ว่าแต่คืนนี้ไปไหม” อาทิตย์ถามรณภพยิ้มๆ “ไปไหนวะ” รณภพยังมองหน้าคอมไม่วางตา “ที่เดิมไงไอ้ภพ” อาทิตย์บอก “เดี๋ยวขอคิดดูก่อนนะ ว่าแต่ตอนนี้เที่ยงแล้วหิวว่ะ เราไปหาอะไรกินกันก่อนเถอะ” รณภพพูดพร้อมกับปิดคอมแล้วเดินออกจากห้องไปหาอะไรกินตอนพักเที่ยงกับอาทิตย์ “ร้านนี้ไหมไอ้ภพ” อาทิตย์หันไปถามเพื่อน ร้านอาหารดูหรูหรา ใต้ตึกที่ทำงาน ลูกค้าส่วนใหญ่ที่เดินเข้าก็มักจะมีแต่ลูกค้าที่นัดติดต่องานกับทางบริษัท หรือคนที่มีเงินเพราะราคาค่อนข้างสูง “เอาสิ” รณภพตอบเพื่อนพร้อมกับเดินตามอาทิตย์เข้าร้านอาหาร “ว่าแต่ทำไมชอบกินร้านนี้วะไอ้ทิตย์” รณภพอดที่จะถามไม่ได้ “อ้าว ไอ้ภพไม่ได้สังเกตเหรอวะ ร้านนี้สาวสวยมากินเยอะนะเว้ย อาหารตาเยอะ” อาทิตย์บอกเพื่อนยิ้ม ๆ ระหว่างที่กำลังรออาหารมาเสิร์ฟโดยมีสายตาของอาทิตย์คอยมองสาวสวยที่เดินเข้าร้านมากันทีละคน “เออ ไอ้ทิตย์ พรุ่งนี้ว่างหรือเปล่าวะ” รณภพถามอาทิตย์ “ว่างนี่ ไม่มีนัดอะไร” อาทิตย์ตอบรณภพ ขณะที่สายตายังมองดูสาวๆ ที่เดินเข้ามาในร้านเรื่อย ๆ “ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่า” อาทิตย์ถามกลับ “คือว่า คอนโดที่อยู่ตอนนี้จะให้ช่างเข้ามาแก้ไขปรับปรุง รีโนเวทใหม่ เลยว่าจะหาบ้านเช่าพักชั่วคราวช่วงที่คอนโดยังทำไม่เสร็จ” รณภพบอกเพื่อน “คือจะให้ไปช่วยหาที่พักใช่ไหม” อาทิตย์ถาม “ใช่ ตามนั้น” รณภพตอบพร้อมพยักหน้า “ได้สิ ว่าแต่จะนัดกี่โมงละ แต่ตอนเช้าไม่ได้นะ เพราะว่ายังไม่ตื่น” อาทิตย์ตอบพร้อมกับหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดีเมื่อได้เห็นหญิงหุ่นดีนุ่งสั้นใส่ชุดรัดรูปสีแดงเดินผ่านไป “นี่ ไอ้ทิตย์เก็บอาการหน่อย น้ำลายจะหกแล้ว สายตามึงด้วย” รณภพเตือนเพื่อนขำๆ “ก็มันอดใจไม่ไหวนี่นา หุ่นเซี๊ยะเสียขนาดนี้” อาทิตย์ยิ้มกรุ้มกริ่ม “ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ตอนบ่ายสองดีไหม เดี๋ยวไปรับที่บ้านไปเป็นเพื่อนหาที่พักหน่อย” รณภพสรุปนัดเรียบร้อย “โอเค ไม่มีปัญหา” อาทิตย์รับปากหนักแน่น “ว่าแต่คืนนี้ จะไปที่เดิมหรือเปล่า” อาทิตย์ถามซ้ำอีก “คงไม่ละ กลัวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหว” รณภพบอกอาทิตย์ขำๆ “ว่าแต่นายล่ะ ไปเที่ยวแล้วระวังจะตื่นขึ้นมาไปเป็นเพื่อนหาที่พักไม่ไหวนะเว้ย” รณภพย้ำ “ระดับนี้แล้ว อาทิตย์ซะอย่าง ตื่นไหวสิวะ นัดเป็นนัดไม่เคยผิดนัดนะ” อาทิตย์ตอบรับคำหนักแน่น “โอเค จะคอยดู” รณภพตอบพร้อมกับยิ้มในอาการของเพื่อนอย่างรู้ทัน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more