“Hoş geldin en sevdiğim ablamın kocası!”
Tuana’nın sesiyle mutfaktan hızla çıkıp evin bahçesine doğru yürüdüm. Gelinlikçideki işimiz bittikten sonra vedalaşıp ayrılmıştık Suna Hanımlarla. Fırat Bey bizi eve bırakıp kalan işlerini halletmek için gitmişti. Ama sözleştiğimiz gibi akşam yemeği için bize gelmişti. Bahçeye çıktığımda Tuna’yla Tuana’nın ortasına oturmuş çizdikleri resimlere bakıyordu. Babam da yanlarında oturmuş üçünü izliyordu. Hem de büyük bir şaşkınlıkla.
“Hoş geldin…” dedim onlara doğru yürürken.
Kafasını kaldırıp bana baktı. “Hoş buldum…” derken gözlerini benden çekip babama çevirdi.
“Nasılsın evlat?” dedi babam.
“Seni gördüm daha iyi oldum Aziz Amcam. İş güç uğraşıyoruz…” dedi gülümseyerek. Sonra yeniden bana baktı. “Bizim çocuklar geldiler değil mi?” Biz eve geldikten
