“Hoş geldiniz kızım…”
Babamın sesiyle ikisi de benden çekilince anladım ki bunun konuşması biz gelmeden çnce yapılmıştı. Ben annemlere doğru yürürken kızlar da Fırat Bey’e doğru ilerlemişlerdi
“Hoş geldin enişte,”
“Hoş geldin en sevdiğim ablamın kocası! Bunlar bize mi?”
“Evet…”
Önce babama sonra anneme sarıldığımda aslında eskisi gibi sarılamadığımı fark ettim. Canım sıkıldığında, dönemsel boşluklara düştüğümde ya da duygusal bir aile filmi izleyip hormonlarım tavan yaptığında sarılırdım onlara. Ama bu sefer gerçekten özlediğim için sarılmıştım.
“Sende hoş geldin evlat,” babam elini Fırat Bey’in omzuna attığında Fırat Bey içtenlikle gülümsedi. “Haydi içeri geçelim. Masa hazır sizi bekliyorduk. Türkü,” deyip bana baktığında adımı duymayı ne kadar çok özlediğimi fark ettim. “Yemek m
