“Beyaz bir kağıda nokta bırakmak gibi davranıyordu bana karşı. Küçücük bir şeydi. Ama beyazın içinde kocaman görünüyordu.”
Herkes önden giderken adımlarımı yavaşlatıp olduğum yerde durdum. Bu konaktaki ilk akşam yemeğimi yiyecektim birazdan. Acaba kaç akşam onlarla beraber yemek masasına yürüyecektim? Ölene kadar, dedi içimdeki ses. Sen ölene kadar her akşamı burada bitireceksin, diye de devam etti.
Haklıydı. Ben ömrüm boyunca onlarla olacaktım. Yutkunamadım. Bunu düşünmek bile bu kadar ağırken, yaşarken nasıl dayanacaktım?
Koluma dokunan bir elle beraber olduğum yerde irkildim. Fırat Bey bana mahcup gözlerle bakıp başını hadi dercesine ileri doğru itti. Hafifçe gülümseyip elimi tuttu ve kolunu kırıp oluşan boşluğa yerleştirdi. Bana destek olmasına içten içe mutlu olmuştum. O yüzden bur
