เด็กของเฮดว๊าก

ตอนที่8 แฟนในความลับ#6

"วันนี้ไปมหาลัยพร้อมเชนนะครับ ห้ามมีข้ออ้าง เพราะรถเชนจอดหลังตึกและที่จอดตรงนั้นมีที่จอดแค่5คัน ซึ่งเป็นของกลุ่มเชนทั้งหมดไม่มีคนอื่น และที่สำคัญไม่มีใครไปเรียนเช้าเพราะเชนมีเรียน11โมง ไม่มีใครเห็นแน่นอน เชนรับรอง" เชนบอกคนน้องหลังจากอาบน้ำเสร็จ ไม่ทันที่คนน้องจะเอ่ยจากปฏิเสธ

"แล้วเชนจะรีบไปทำไมตั้งแต่เช้ามีเรียนตั้ง11โมง"

"อยากไปเรียนพร้อมแฟนครับ" ตอบน้องพร้อมส่งสายตาหวานๆ ไปให้

"เวอร์.."

"จริงครับ ไม่เวอร์แน่นอนเพราะรอโอกาสนี้มา2ปีเต็มแล้วครับ อยากอยู่ในทุกๆ ช่วงเวลาของหญ้า อยากอยู่ด้วยกันในทุกๆ วัน อยากทำอะไรหลายๆ อย่างด้วยกัน โดยเฉพาะ..เรื่อง.." เชนบอกออกไปสายตามีเลศนัย

"โดยเฉพาะเรื่องอะไรพูดให้ดีนะเชน" มือเล็กยกขึ้นชี้หน้าคนพี่ทันที

"ก็ ก็ ก็ เรื่องไปเรียนพร้อมกันไงครับ ปะไปกันเชนเสร็จแล้ว"

"แถไปให้ได้ตลอดนะเชน"หญ้าพูดขึ้นอย่างคาดโทษ

"หญ้าทางนี้" ฟ่างตะโกนพร้อมโบกมือเรียกเพื่อนที่เดินมาจากทางด้านหลังตึก ซึ่งทุกคนต่างรู้ดีว่าทางที่เพื่อนเดินมานั้นเป็นที่จอดรถของกลุ่มพี่ว๊าก

" อ้าวทุกคนมาเช้าจัง หญ้ามาสายสุดในกลุ่มเหรอเนี่ย อุตส่าห์ตื่นแต่เช้าแล้วนะ"หญ้าทักเพื่อนกลับไป

"แล้วทำไมหญ้าเดินมาจากทางนั้นละ มากับใครเหรอ" ฟ่างถามเพื่อนออกไป

"เอ่อ..เอ่อ..อ้อพี่เรามาส่งนะ" หญ้าตอบฟ่างไปแบบตะกุกตะกัก

"แต่ที่จอดรถตรงหลังตึกเป็นที่จอดประจำของกลุ่มพี่ว๊ากนะ คนอื่นไม่มีสิทธิ์จอดนิ แล้วพี่หญ้าเขาจอดรถตรงไหนเหรอ" ฟ่างถามต่อด้วยความสงสัยปนเป็นห่วง เนื่องจากพึ่งเปิดเรียนวันที่2 เพื่อนเขาอาจจะไม่รู้กฎตรงนี้ก็ได้

"เอ่อ..เอ่อ..อ้อ พี่เขาแค่มาส่งเรานะ" หญ้าตอบเพื่อนไปเสียงไม่มั่นใจในคำตอบนัก

"งั้นเหรอ แล้วหญ้าทานข้าวเช้ามายัง "ฟ่างเอ่ยถามเพื่อนต่อ

"ยังนะ เรากะว่าจะมาทานที่โรงอาหารนะ" หญ้าตอบฟ่าง

"งั้นเราไปทานข้าวกันเถอะเหลือเวลาอีกเกือบชั่วโมง กว่าจะถึงเวลาเรียนคาบแรก"ฟ่างเอ่ยชวนเพื่อนๆ

" ปะงั้นไปทานข้าวกัน" ฟ่างลุกขึ้นพร้อมเรียกเพื่อนๆ

ณโรงอาหาร

"นั่นพี่เชนนิ" ชายหนุ่มกำลังเดินเข้ามาภายในโรงอาหารคณะ

"แล้ววันนี้ทำไมพี่เขาเดินคนเดียว พี่ๆ คนอื่นไปไหนกันหมด" น่านพูดขึ้นด้วยความสงสัยเพราะปกติพวกพี่เขาตัวติดกันตลอดจะเดินไปไหนก็ไปเป็นกลุ่มตลอด

"แล้วพี่เขามาทำอะไรแต่เช้า พวกพี่ปี3มีเรียนตั้ง11โมงนี่ ตอนนี้พึ่งจะ7โมงเอง" โซ่พูดขึ้น

"พี่เขากำลังเดินมาทางนี้ เรียกพี่เขามานั่งกับพวกเราดีกว่านะ"ฟ่างพูดขึ้น

"พี่เชนสวัสดีครับ สวัสดีค่ะ" ทุกคนต่างยกมือไหว้รุ่นพี่ที่เดินมาหยุดที่โต๊ะของพวกเขา รวมทั้งหญ้าด้วยเองเช่นกัน

"หวัดดีครับ เอ่อ..พี่ขอนั่งทานข้าวด้วยคนได้ไหมครับ พอดีว่าเพื่อนพี่มันยังไม่มากัน" เชนเอ่ยถามรุ่นน้อง

"ได้ค่ะ เชิญนั่งเลยค่ะ หญ้าขยับให้พี่เชนนั่งด้วยสิ" ฟ่างตอบรุ่นพี่และหันหน้าไปพูดกับหญ้า

"เชิญค่ะ รุ่นพี่" หญ้าตอบเชนน้ำเสียงปนประชด

"ขอบคุณครับ น้องหญ้า" เชนกล่าวขอบคุณน้อง พรางขยิบตาส่งให้น้องหนึ่งที (เชื่อแล้วว่าพี่อยากอยู่ในทุกช่วงเวลาของน้อง ไม่เว้นแม้กระทั่งเวลาทานข้าว555ติดน้องแหละดูออก)

เมื่อน้องๆ เห็นรุ่นพี่นั่งจ้องหน้าหญ้าเพื่อนของเขาอยู่นานแล้ว แต่ไม่เห็นรุ่นพี่จะซื้ออะไรมาทาน โซ่จึงเอ่ยถามขึ้น

"พี่เชนจะทานอะไรไหมครับเดี๋ยวผมเดินไปซื้อให้ครับ" โซ่เอ่ยถามขึ้น

"อ้อ เอ่อ เอาเหมือนน้องหญ้าเลยครับ นี่ครับตังค์ ขอบคุณครับ" เหมือนเสียงโซ่เรียกให้รุ่นพี่หลุดออกจากภวังค์

"ครับ รอสักครู่ครับ"

หลังจากทานข้าวเสร็จก็ใกล้ได้เวลาขึ้นเรียน

"พวกเราขอตัวขึ้นเรียนก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ สวัสดีครับ" รุ่นน้องเอ่ยลารุ่นพี่เมื่อทานข้าวเสร็จและใกล้ได้เวลาขึ้นเรียนแล้ว

"ครับ ตั้งใจเรียนนะครับแล้วเจอกันตอนเย็นที่ลานกิจกรรม" เชนตอบรุ่นน้องประโยคแรก ส่วนประโยคหลังตั้งใจบอกคนน้องของเขาคนเดียว

หลังจากแยกย้ายกันที่โรงอาหาร เชนก็ขึ้นมาเตรียมกิจกรรมสำหรับเย็นนี้ หน้าที่ของพี่ปี3 ทั้งเรื่องเรียนที่ต้องเรียนหนักแล้ว กิจกรรมที่ต้องรับผิดชอบกับการเป็นเฮดว๊ากก็หนักเช่นกันทำเอาพวกเขาแทบไม่มีเวลานอน แต่มันก็เป็นช่วงเวลาแค่เพียงสั้นๆ พวกเขาก็อยากทำมันให้ดีที่สุด

"ฮัลโหลคุณชายมึงอยู่ไหนวะ กูเห็นรถมึงจอดอยู่ตรงลานจอดทำไมวันนี้มาไวจังวะ" บีมโทรถามเพื่อนอย่างแปลกใจเพราะปกติชายหนุ่มจะมาเรียนค่อนข้างตรงเวลา

"กูอยู่ห้องกิจกรรม กำลังเตรียมงานอยู่ มึงมาถึงแล้วก็รีบขึ้นมาช่วยกูอย่ามัวแต่ถามมาก" เชนตอบกลับเพื่อนไป

"เออสัส ขยันจังนะมึง เดี๋ยวพวกกูรีบขึ้นไป"บีมตอบกลับเชนไป และหันไปบอกกับเพื่อน "มันอยู่ห้องกิจกรรมกำลังเตรียมงานอยู่"

"พรรคนี้มันทำตัวแปลกๆ มาเช้าผิดปกติไปนะกูว่า" ริทพูดขึ้น

"หึ ตามเฝ้าของรัก"แลคพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจนัก

"อะไร ใครตามเฝ้าของรักนะ กูได้ยินไม่ถนัด มึงพูดใหม่ซิไอ้แลค" บีมพูดขึ้น

"ขี้เสือกว่ะ" แลคว่าให้บีม

"เอ้าไอ้นี่ เสือกเรื่องชาวบ้านคืองานของกูครับ บอกไว้เผื่อมึงลืมเชี่ยแลค"บีมตอบกลับแลคอย่างไม่ยอมแพ้

"รีบขึ้นไปช่วยไอ้คุณชายมันเตรียมงานเหอะ กัดกันอยู่ได้ รำคาญและก่อนที่พ่อพวกมึงจะโมโห"ฟานว่าให้เพื่อนและเดินนำขึ้นไปยังห้องกิจกรรม

ณ ลานเกียร์ตอนเย็น

"วันนี้พวกพี่มีเรื่องมาแจ้งน้องๆ อยู่2เรื่องด้วยกันนะครับ เรื่องที่1 เรื่องจับสายรหัสเราจะทำการจับสายรหัสกันในวันพรุ่งนี้ขอให้น้องๆ ทุกคนมาพร้อมกันที่นี่เวลาเดิม ห้ามขาด ห้ามสายเป็นอันขาด เข้าใจไหมครับ"

"เข้าใจค่ะ เข้าใจครับ" เสียงแจ้งรายละเอียดกิจกรรมจากรุ่นพี่ปี2

"ส่วนเรื่องที่2 เรื่องกิจกรรมรับน้อง เราจะไปจัดกิจกรรมรับน้องนอกสถานที่ ช่วงปลายเดือนนี้ ขอให้น้องๆ ทุกคนเตรียมตัว ขออนุญาตผู้ปกครองให้เรียบร้อย อย่าให้เกิดปัญหา ส่วนเรื่องสถานที่พวกพี่จะแจ้งอีกที ทราบ"

"ทราบค่ะ ทราบครับ"

"ถ้าเข้าใจกันแล้ว ต่อไปขอเชิญพี่ว๊ากครับ"พี่ปีสองส่งกิจกรรมต่อให้พี่ว๊ากเพื่อดำเนินกิจกรรมต่อไป

"สวัสดีครับ ปี1ทุกคน วันนี้เพื่อนๆ พวกคุณหายไปไหนครับ"เชนถามขึ้นเสียงดังสื่อให้รู้ว่าต้องการคำตอบ

เงียบ..ไม่มีคำตอบจากน้องปี1

"ผมถามไม่ได้ยินเหรอครับว่าเพื่อนพวกคุณที่นั่งข้างๆ หายไปไหน มีใครจะตอบผมได้บ้าง" เชนถามขึ้นเสียงดังกว่าเดิม น้องๆ ต่างก็พากันหน้าเสีย บางคนถึงกับน้ำตาคลอด้วยความกลัว

"ถ้าไม่มีใครตอบผม ผมจะไล่ถามทีละคน ถ้าตอบผมไม่ได้พวกคุณจะโดนลงโทษกันทั้งหมดนะครับ"

"0079นาวี เพื่อนข้างๆ คุณหายไปไหนครับ" เชนถามขึ้นเสียงดัง ทำให้น้องที่โดนถามถึงกับสะดุ้งและหน้าเสีย

"ไม่ทราบครับ" น้องตอบ

"0071 ท็อปแท็ป เพื่อนข้างๆ คุณหายไปไหนครับ" เป็นอีกครั้งที่คนถูกถามหน้าเสียเพราะไม่รู้จะตอบคำถามรุ่นพี่ยังไง

"ไม่ทราบครับ" น้องตอบด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

"ทำไมพวกคุณถึงไม่รู้ว่าเพื่อนของพวกคุณหายไปไหน ตอนเช้ามาเรียนแล้วช่วงเย็นหายไปไหน ทำไมไม่มีใครตอบผมได้ พวกคุณเป็นเพื่อนกันหรือเปล่า ทำไมไม่รู้ว่าเพื่อนหายไปไหน" เชนว่าให้รุ่นน้องด้วยน้ำเสียงเชิงตำหนิ

"ถ้าไม่มีใครตอบผมได้ ผมจะสั่งลงโทษพวกคุณ ผมให้เวลา5นาที ในการหาคำตอบหรือเรียกเพื่อนพวกคุณมาให้ครบ"เชนยื่นคำขาดให้รุ่นน้อง

"เอาไงดีหญ้า ใช่ไอ้สามคนที่มันแอบอยู่ในห้องน้ำ เพราะลืมเอาเสื้อมาเปลี่ยนหรือเปล่าเลยไม่กล้าเข้ากิจกรรม" ฟ่างสะกิดถามหญ้า

"ใช่สามคนนั้นแหละ แม่งโคตรเห็นแก่ตัว แค่ลืมเสื้อจะกลัวอะไรหนักหนา"ฟ่างพูดขึ้น

"เหลือเวลาอีก3นาทีครับ"เชนพูดขึ้น น้องๆ ต่างพากันลนลาน บางคนก็กลัวจนน้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม

"เหลือเวลาอีก2นาทีครับ"เชนพูดขึ้นอีกครั้ง

หญ้าหันหลังกลับไปมองเพื่อน ต่างเห็นเพื่อนบางคนหวาดกลัวว่าจะถูกลงโทษ บางคนถึงกับร้องไห้ จึงหันกลับมาเผชิญหน้ากับพี่ว๊าก

"0058 หญ้าค่ะ ขออนุญาตค่ะ"หญ้าบอกรหัสพร้อมกับชื่อของตัวเองเพื่อขออนุญาตพี่ว๊าก เพื่อนๆ ต่างมองมาทางหญ้าว่าหญ้าจะทำอะไร

"ลุกขึ้นแล้วพูดสิ่งที่ต้องการครับ" เชนบอกอนุญาตด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด

"หึ เก็บอาการไม่อยู่" เสียงแลคที่ยืนอยู่ข้างๆ เชนพูดขึ้นให้ได้ยินกันแค่สองคน

"พูดมาก"เชนว่าให้เพื่อนพร้อมเตะขาเพื่อนไปหนึ่งทีแบบไม่ตั้งใจนัก

"เพื่อนสามคนที่หายไป เพราะพวกเขาลืมเอาเสื้อที่พวกพี่แจกให้เมื่อวานเพื่อใส่เข้าร่วมกิจกรรมวันนี้มาด้วย เลยไม่กล้าเข้าร่วมกิจกรรม ถ้าพวกพี่อนุญาตให้เขาเข้าร่วมกิจกรรมโดยไม่ใส่เสื้อตัวนี้ได้ หนูจะไปตามเพื่อนมาเองค่ะ" หญ้าบอกเหตุผลรุ่นพี่ไป

"แล้วสามคนนั้นอยู่ตรงไหนครับ กลับบ้านไปหรือยัง"เชนถามน้องกลับไปด้วยน้ำเสียงปกติ จนเพื่อนจับพิรุธได้

"ทำไมเวลามันพูดกับน้องหญ้า เหมือนคนกลัวเมียเลยวะ ก่อนหน้านั้นกูนึกว่าจะกินหัวพวกน้องๆ มัน"บีมสะกิดถามแลค

"หึ"คำตอบที่ได้จากแลค

"อยู่ห้องน้ำหน้าตึกค่ะ"หญ้าตอบกลับไป

"ปีสอง ไปตามน้องๆ พวกคุณมา ผมให้เวลา5นาที ถ้าตามมาไม่ได้ผมจะสั่งซ่อมพวกคุณทั้งหมด ที่ดูแลน้องให้ปฏิบัติตามกฎระเบียบไม่ได้"เชนตะโกนเรียกปีสองด้วยน้ำเสียงดุแตกต่างจากเมื่อกี้โดยสิ้นเชิง

"ครับ"