*
Toprak’la birlikte düğün salonunun kapısından içeri adım attığımızda, hava bir anda ağırlaştı. Salon kalabalıktı. Tavan yüksek, duvarlar beyaz ve altın varaklı süslemelerle çevriliydi. Avizelerden süzülen loş ışık, salondaki herkesin yüzünü belirginleştiriyor ama gölgeleri saklamıyordu. Kalabalık uğulduyordu. Kadınların topuklu ayakkabıları, erkeklerin boğazdan gelen bastırılmış konuşmaları, çocukların masaların altına kaçışmaları... Her şey iç içeydi.
Bir taraf Karaçamlar, bir taraf Demirtaşlar.
Bir zamanlar silahla konuşan bu iki soyadı şimdi aynı çatı altındaydı.
Kimi bakışlar sertti. Kaş çatmaları, baş eğmemeler, sanki hâlâ içlerinden, "Bir fırsatını bulsam..." diye geçirenler vardı. Ama bazı yüzlerde ise yumuşak bir tebessüm, kırk yıl sonra gelen bir bayram gibi oturmuştu. O
