“เปิดประตูสิ” ถึงจะพูดกับเธอเสียงนิ่ง แต่มือกลับสั่นจนยากจะควบคุม
พิมพ์ดาวยืนแอบหลังประตูแล้วค่อยๆ ยืนมือออกไปรับผ้าเช็ดตัวจากเขา
“ขะ ขอ ผ้าเช็ดตัวค่ะ” เธอเริ่มจะไม่ไว้ใจเขาขึ้นมาแล้วสิ เมื่อเขาไม่ยอมยื่นผ้าเช็ดตัวให้เธอสักที
“อ้อ..เอ้อ..ครับ” แค่เห็นมือเรียวสวยที่ยื่นออกมา เขาก็คิดไปไกล หากเธอไม่พูดขึ้น เขาคงลอยไกลไปถึงดาวอังคารแล้ว
“พี่ให้คนงานเอาชุดมาให้ดาวเปลี่ยนด้วย เดี๋ยวเช็ดตัวเสร็จค่อยออกมาเอานะ”
พิมพ์ดาวอดที่จะบ่นเขาในใจไม่ได้ เอามาให้เธอพร้อมผ้าเช็ดตัวก็สิ้นเรื่อง!
พิมพ์ดาวเช็ดตัวเสร็จก็เปิดประตูชะโงกหน้าออกมาดูเขา แต่เขาไม่ได้อยู่ในห้องแล้ว เธอพบแค่เสื้อผ้าที่วางอยู่บนเตียง...
เฮ้อ..อย่างน้อยๆ เขาก็ยังเป็นสุภาพบุรุษ และเธอคงจะคิดมากไปเองเขาคงไม่เคยมีความคิดที่จะล่วงเกินเธอหรอก ในเมื่อเขามีสาวสวยอย่าง โสรยาและใครหลายๆ คนอยู่รอบกายเขา หากตอนนั้นเขาไม่เมาจนไม่ได้สติมีหรือเขา
