อุ้มรักตะวันดาว

CHAPTER 4

“นานแล้วที่ไม่ได้ชิมฝีมือดาว ยังอร่อยเหมือนเดิมเลยนะ”

หนึ่งตะวันเห็นเธอเอาแต่นั่งเงียบเลยชวนเธอคุย

“ขอบคุณค่ะ” เธอตอบเขาแค่นั้นก็นั่งเงียบทานต่อเงียบ

เขามองเธออย่างแปลกใจ พิมพ์ดาวคนเดิมที่ชอบคุยเจื้อยแจ้วของเขาหายไปไหน คงเป็นเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับเธอๆ จึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้

“ฉันกำลังหาแม่บ้านมาช่วยดูแลคอนโด แก...”

หนึ่งตะวันเห็นเธอเหมือนไม่อยากคุยกับเขา เขาจึงหันไปหาเพื่อนเพื่อจะคุยเรื่องที่เขาตั้งใจจะมาหา

แต่เขายังพูดไม่จบ พีทก็หันมามองเขาตาดุพร้อมกับทำปากยื่นชี้ไปที่จันทร์เจ้าที่กำลังมองมาที่เขา

หนึ่งตะวันปรับสีหน้า และเรียบเรียงคำพูดใหม่ ‘ต้องพูดเพราะๆ’

“เอ่อ..คุณพีทครับ..คุณพอจะรู้จักใครดีๆ ที่จะมาทำงานให้ผมได้ไหมครับ งานไม่มีอะไรมาก แค่ทำความสะอาด ดูแลพวกเสื้อผ้า แล้วทำกับข้าวใส่ตู้เย็นไว้ให้ ทำเสร็จตอนไหนก็กลับได้เลย ไม่จำกัดเวลาว่าจะเข้าจะออกตอนไหน ขอแค่ทำตอนที่ผมไม่อยู่บ้านก็พอ” ช่วงนี้เขาเพิ่งรับงานต่อจากพ่อ เลยทำให้ไม่มีเวลาดูแลเรื่องพวกนี้จึงอยากหาคนมาช่วยเรื่องงานบ้าน

“ก็น่ามีอยู่นะ เงินเดือนเท่าไหร่ครับ” พีทที่นั่งคิดอยู่สักพักถามเขา

“ผมให้หมื่นห้าครับ” หนึ่งตะวันตอบกลับไปและหันไปยิ้มให้ จันทร์เจ้าที่มองเขาคุยกับเพื่อนอยู่

“น่าสน นี่ไงครับคุณหนึ่งตะวัน น้องสาวผมนี่แหละเหมาะสุด เก่งทั้งงานบ้านงานเรือน” พีทซี้ไปที่น้องสาวที่นั่งกินข้าวอยู่เงียบๆ

“พี่พีท...คือดาว..” พิมพ์ดาวเงยหน้าขึ้นจากจานข้าวมามองหน้าพี่ชาย เธอรู้สึกอึกอัก เหมือนจะพูดแต่ไม่กล้าพูด

ทุกอย่างมันก็ดีอยู่หรอกนะ งานไม่หนักแต่งเงินดี แถมเธอยังมีเวลาไปรับไปส่งลูกด้วย แต่เธอก็ไม่อยากทำงานใกล้เขา ไม่ใช่แค่ไม่อยากทำงานให้เขา แต่เธอไม่อยากให้เธอและลูกอยู่ใกล้เขาต่างหาก

....เธอกลัวความลับที่เธอเก็บไว้จะถูกเปิดเผย....

“งานนี้น่ะดีแล้ว ดาวจะได้มีเวลาให้ลูกด้วย จันทร์เจ้าจะได้ไม่ต้องเหนื่อยตื่นแต่เช้า ดูสิวันไหนที่ต้องส่งขนมเช้า จันทร์เจ้าก็ต้องตื่นแต่เช้าด้วยไม่สงสารลูกหรือไง” พีทหันไปเอ่ยกับน้องสาวเหมือนดุ เพราะครอบครัวเขากับครอบครัวหนึ่งตะวันก็รู้จักกันดี จึงไม่มีอะไรน่ากลัว

พิมพ์ดาวนั่งนิ่งคิดตามที่พี่ชายพูด ซึ่งมันก็เป็นจริงอย่างที่เขาว่า แต่เธอก็ลำบากใจหากต้องไปทำงานกับเขา หากเป็นที่อื่นเธอกระโดดใส่ไปนานแล้ว

“ดาวไปช่วยไปเป็นแม่บ้านให้พี่หน่อยนะครับ ช่วงนี้พี่เหนื่อยจริงๆ พี่ให้ดาวหยุดวันเสาร์อาทิตย์ด้วย จะได้มีเวลาอยู่กับจันทร์เจ้า”

หนึ่งตะวันเอ่ยขอร้องเธออีกคน เพราะหากได้เธอมาดูแลบ้านช่องให้คงอุ่นใจและสบายใจมากกว่าให้ใครที่ไหนก็ไม่รู้มาดูแลบ้านให้

“พี่ให้สองหมื่นเลยเอ้า จะเข้าจะออกเวลาไหนก็ได้” หนึ่งตะวันเอ่ยขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับมองหน้าเธอไม่ละสายตา

พิมพ์ดาวกัดปากแน่นมองเขา งานดีเงินดีแบบนี้จะหาที่ไหนได้อีก

“งั้นก็ได้ค่ะ” สุดท้ายเธอก็ตอบตกลง

ไม่รู้คิดผิดหรือคิดถูกที่ตอบตกลง เธอรู้แต่ว่าเธอมีเวลาให้ลูกเพิ่มขึ้น มีเงินเก็บไว้ให้จันทร์เจ้าเรียนหนังสือมากขึ้น และเธอคงไม่ได้เจอเขาบ่อยเพราะเขาบอกว่าให้ทำตอนเขาไม่อยู่บ้านเท่านั้น

“เริ่มงานเลยได้ไหมครับ ตอนนี้ห้องพี่รกมากกกกก” เขายิ้มให้เธอ

“ดาวขอเป็นวันจันทร์หน้าได้ไหมคะ ต้องบอกทางร้านขนมด้วย”

พิมพ์ดาวบอกขึ้นและหนึ่งตะวันก็พยักหน้าให้เธอ

“ได้ครับ วันจันทร์หน้าก็ได้ แค่ดาวไปทำงานให้พี่ พี่ก็ดีใจแล้ว” หนึ่งตะวันพูดขึ้นยิ้มๆ และเมื่อเข้านึกอะไรขึ้นมาได้ ก็เอ่ยต่อ

“และหากวันไหนจันทร์เจ้าไม่ได้ไปโรงเรียน ดาวพาลูกไปทำงานด้วยก็ได้นะ” เขาเองก็สงสารเธอจับใจที่ต้องเลี้ยงลูกคนเดียว แบบนี้อยากจะจับไอ้ผู้ชายที่ทำร้ายเธอมายิงทิ้งจริงๆ

“ขอบคุณมากค่ะ” เธอตอบเขาพร้อมกับยื่นมือไปตักอาหารให้ลูก

หนึ่งตะวันนั่งทานข้าวไปแอบมองเธอดูแลลูกไปอย่างชื่นชม เวลาพูดคุยกับลูก เธอจะมีรอยยิ้มประดับบนในหน้าตลอด มันทำให้เขาอดที่จะยิ้มไปด้วยไม่ได้