ในหัวหาคำพูดมาโต้แย้งมารดาไม่หยุด แต่สุดท้ายข้ออ้างทั้งหลายล้วนแล้วแต่ถูกมารดาต้านกลับมาอย่างหมดรูป เมื่อถูกกดดันด้วยความเงียบ
เขาจึงต้องวางถ้วยชาอุ่นในมือลงแล้วกล่าว
" ท่านแม่ ข่าวด้านนอกนับเป็นอันใด ท่านเพียงปล่อยผ่านเท่านี้ก็ไม่ต้องร้อนใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ "
ชายหนุ่มรู้สึกเสียดายไม่น้อยที่มารดาใช้โอกาสอันหาได้ยาก ในการขอประทานอนุญาตจากเสด็จพ่อเพื่อมาหาเขาโดยเฉพาะ แทนที่จะใช้เพื่อความสำราญใจของตนเอง
" เพียงเจ้ารับคุณหนูสักคนแต่งงาน เท่านี้ก็สิ้นเรื่อง "
เห็นความแน่วแน่นั้นแล้วก็รู้สึกพูดไม่ออก
เขาจับสัมผัสบริเวณนี้ทั้งหมดเพื่อตรวจตรา ว่าไม่มีใครฝ่าฝืนคำสั่ง รั้งอยู่เพื่อดักฟังการสนทนาของเจ้านายทั้งสอง
เชียนเสียงกะพริบตาช้า ๆ เพราะกำลังหาประโยคดี ๆ ในการตอบพระมารดา
" ท่านต้องใจเย็น ๆ รอก่อนสักหน่อยเถิดพ่ะย่ะค่ะ "
ดวงหน้างดงามจับจ้องบุตรชายด้วยประกายดุร้าย เป็นองค์ชายจะปล่อยให้มีข่าวเสื่อมเสียไปเพื่ออันใด แสดงออกว่าเป็นเพียงคนไร้ค่าก็แล้วไปเถิด นี่ถึงกับมีข่าวลือว่าเป็นองค์ชายที่ชื่นชอบชายเช่นเดียวกัน
หัวอกมารดาเช่นนางไหนเลยจะเพิกเฉย " เจ้าอยากแกล้งป่วยก็ทำไป แต่อย่าเอาเลือดเนื้อของสกุลเสวียนมาล้อเล่น เจ้าก็รู้ กว่าสกุลเสวียนเราจะมีหลานชายสักคนเป็นเรื่องยากยิ่ง แต่เจ้ากลับปฏิเสธที่จะส่งแม่สื่อไปหาคุณหนูดี ๆ สักคนอีกครั้ง เจ้ายังอยากเป็นลูกข้าอยู่หรือไม่ "
" ลาออกได้หรือพ่ะย่ะค่ะ ? "
ใบหน้างามดุดันยิ่งกว่าเดิม " ..นี่เจ้า "