Mete’den
İstanbul bana dar. Herkese geniş olabilir ama bana dar, sıkıyor resmen nefes alamıyorum. Şu yarışma başlasa da gitsek buradan. Akşam odalara geçtik uyumak istiyorum hemde yarışma zamanına kadar uyanmamak üzere.
Tam gözlerim dalacak uykuya Enfal mesaj atıp durdu. Normalde yalnız yatamıyor diye dalga geçerdim de işte havamda değilim. Çağırdım o yatakta ben kanepede uyudum.
Sabah mecbur kalktım. Alışveriş yapılması gerekiyor eksiklerimiz var. Anladım ki Enfal’i uyandırmak çok zor olacak. Yorganı çekeceğim diye üstüne düştüm. Lanet olsun zaten otobüste o pamuk şekeri kokusu fazlasıyla aklımı almıştı, birde sürekli göz göze geliyoruz.
Lensler yokken gözleri daha parlak. Güç bela kalktım. Enfal, benim sonsuza kadar sadece arkadaşım olabilir… kahvaltı Faslı bitti. İş geldi alışveri
