Chapter 1

2850 Words

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติสิขสิทธิ์ปี พ.ศ.2537 ไม่อนุญาตให้คัดลอก ทำซ้ำ ตัดแปลง ส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายต้นฉบับนี้ โดยไม่ใด้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของลิขสิทธิ์ ซึ่งเป็นของ นามปากกา MaNIE-STORY โกดัง22 “นะ... นายครับผมผมขอโทษครับ” “ ขอโทษ? มึงขอโทษทำไม เพราะกูไม่คิดจะรับคำขอโทษจากมึงอยู่แล้ว” หลังจากจบประโยคนั้น เสียงดังกังวาลกึกก้องก็ปรากฏขึ้นจากแรงปะทะอย่างรุนแรง เมื่อไทเกอร์กำลังลงโทษลูกน้องที่คิดทรยศเขา สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เขาเกลียดมากที่สุดในชีวิต และลูกน้องคนดังกล่าวก็ทำในสิ่งที่เขาเกลียด มันจึงกลายเป็นโศกนาฏกรรมในโกดังวันนี้ สภาพของลูกลูกน้องคนที่ทรยศแทบไม่เหลือชิ้นดี ลูกน้องที่เหลือต่างยืนมองกันด้วยความตกใจและไม่มีใครกล้าที่จะเปล่งเสียงใดใดออกมาขัดจังหวะในขณะที่เจ้าหนุ่มกำลังลงโทษ แรงมากมายมหาศาลของเขาที่กระทำลงบนร่างกายของลูกน้อง การเตะต่อยครั้งแล้วครั้งเล่าไม่มีทีท่าว่าเค้าจะเหนื่อยแม้แต่นิดเดียว “ กูไม่ชอบลูกน้องที่ลองของกับกู พวกมึงจำไว้ ใครที่มันหักหลังทรยศกูมันจะมีจุดจบแบบนี้” เมื่อประโยคนั้นจบแรงเตะเต็มแรงก็ดังขึ้นก่อนที่ชีวิตของลูกน้องคนนั้นจะดับสิ้นลงพร้อมแรงเตะแน่น ร่างกายของลูกน้องที่ยับเยินนอนจมกองเลือดอยู่บนพื้นโกดัง มันบ่งบอกได้ถึงความโหดเหี้ยมของเจ้านายหนุ่ม และความไม่เคยปราณีใครของเขา “ นายครับ คุณผู้หญิงให้มาเชิญนายเข้าบ้านครับวันนี้” “อืม วันนี้กูก็ก็กะว่าจะเข้าไปหาแม่อยู่” “ เดี๋ยวนายไปเลยไหมครับ” “ จัดการไอ้เวรนี่ด้วย อย่าให้เลือดมันเปื้อนโกดังกูนาน แล้วของที่กูให้ส่งไปหาไลลา เอาไปส่งหรือยัง” “ จัดส่งให้คุณหนูเรียบร้อยแล้วครับ” ไลลาคือพี่สาวแท้แท้ของไทเกอร์ ซึ่งเป็นผู้หญิงคนที่สองที่เขาทะนุถนอมและอ่อนโยนมากที่สุดรองจากแม่ยังลิลา ไลลาผู้ที่มีร่างกายไม่ได้แข็งแรงนักเพราะคลอดก่อนกำหนด กับไทเกอร์ที่ร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์ เพราะตอนที่แม่ของเขาท้องไลลาตอนนั้นแม่ของเขาลำบากมาก และร่างกายแม่เองก็ไม่แข็งแรง แต่ตอนที่แม่ท้องเขาตอนนั้นร่างกายเธอแข็งแรงมาก มันจึงเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้ไทเกอร์รู้สึกว่าติดค้างไลลาผู้เป็นพี่สาวมาตลอดชีวิต เพราะตัวเองได้ร่างกายที่แข็งแรงแต่พี่สาวกลับได้ร่างกายที่ไม่มีความแข็งแรงเอาเสียเลย “อืม” บ้านของไลออน รถคันหนูขับเข้ามาจอดในบ้านหลังใหญ่ของผู้เป็นพ่อ ก่อนที่เค้าจะเดินลงจากรถและตรงเข้าบ้านไปหาคนที่เขาแสนจะคิดถึงเพราะไม่ได้เข้าบ้านมาหลายวัน “ แม่ครับ” “ ทิกเกอร์ของแม่มาแล้ว แม่คิดถึงจังเลยทำไมไม่เข้าบ้านมาหาแม่บ้างเลยคะ” เสียงผู้เป็นแม่เอ่ยเรียกชื่อที่ได้มาตั้งแต่เกิดและจะมีเพียงคนในครอบครัวเท่านั้นที่สามารถเรียกชื่อนี้ได้ “ งานยุ่งนิดหน่อยครับแม่ ฟ่อด” “ โตขนาดนี้แล้วยังมากอดหอมอ้อนแม่อีกเหรอคะ” “ ผมอยากหอมนี่ครับคิดถึงแม่ครับ” “ มึงปล่อยมือจากเมียกูได้แหละ หายหัวไปหลายวันนึกว่าจะลาบ้านนี้ไปแล้ว” “ โห ผมแค่ไม่เข้าบ้านไม่กี่วันเองครับพ่อ” “ แล้วเห็นว่ามีเรื่องยุ่งๆจัดการเรียบร้อยหรือยัง“ ” เรียบร้อยแล้วครับ ส่งไอ้เวรนั่นลงนรกไปแล้ว“ ” ไทเกอร์ มึงต้องเบาอารมณ์ตัวเองลงหน่อยนะ กูไม่อยากให้มึงเป็นเหมือนกูตอนหนุ่มๆ“ ” ผมก็ปกติดีนะครับพ่อ“ แต่หลังจากจบมื้อเย็นวันนั้น ชายหนุ่มขับรถออกจากบ้านเพื่อออกไปดื่ม ก่อนที่จะจบลงด้วยเซ็กส์รุนแรงที่โรงแรม ”อ๊างงงงงง คะ...คุณไทเกอร์ อ๊ะ ไม่ไหว ไม่ไหวแล้วค่ะ“ ”อ่าส์ เธอจะมาไม่ไหวอะไรตอนนี้ ฉันยังไม่เสร็จสักน้ำ!“ ” จะตายอยู่แล้ว“ เสียงหญิงสาวเอ่ยร้องขอชีวิต เมื่อชายหนุ่มกำลังมีเซ็กส์รุนแรงกับเธอในขณะที่เธอเสร็จหลายต่อหลายครั้งแต่เขาไม่ยอมเสร็จแม้แต่ครั้งเดียว ภาพของเตียงนอนที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดและของเล่นที่ดูแสนจะรุนแรง ร่างกายของหญิงสาวมีแต่รอยช้ำและรอยฟาด นั้นมาจากรสนิยมของชายหนุ่ม ร่างแกร่งแสนกำยำที่กำลังสับเอว ถ้าลำท่อนขนาดใหญ่โตกระแทกอัดลงรูสวาทของหญิงสาวที่เขาเพิ่งพาเธอมาเป็นคู่นอนในคืนนี้ และแน่นอนว่าจากขนาดลำท่อนที่สวมเกราะป้องกันมันมีขนาดไม่ปกติและแรงที่มากมายมหาศาลของชายหนุ่ม ทำให้หญิงสาวที่ได้รับแรงกระแทกนั้นพร้อมกับรสนิยมรุนแรงของเขาถึงกับหมดสติในขณะที่เขาสุขสมถึงฝั่งฝันพอดี ” เสียดายเงินชะมัด!“ หญิงสาวที่ตื่นนอนขึ้นมาในตอนเช้าหลังจากที่กลับมาอยู่เมืองไทยได้ไม่กี่เดือน แต่วันนี้กลับแปลกกว่าทุกวัน เมื่อเธอรู้สึกว่าบ้านหลังใหญ่ที่เธอนอนมันเงียบผิดปกติ “ คุณพ่อคุณแม่ไม่อยู่หรอ” “เอ่อ....” สาวใช้ในบ้านทำเสียงอึดอัดราวกับเหมือนอยากจะพูดบางอย่างแต่กลับไม่กล้าพูด “ มีอะไรกัน” “ คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงออกไปตั้งแต่เช้ามืดแล้วค่ะ เอากระเป๋าเดินทางออกไปหมดเลยค่ะ” “ คุณพ่อคุณแม่คุณแม่มีบินไปต่างประเทศหรอไม่เห็นรู้เลย” “ คุณหนูคะ พวกเรามีเรื่องจะพูดกับคุณหนูค่ะ” นาราหญิงสาวสวยที่เติบโตมาในบ้านที่มีฐานะร่ำรวย เธอค่อนข้างเอาแต่ใจและถูกตามใจมาตั้งตั้งแต่เด็ก ชีวิตนี้ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยได้รับความลำบากแม้แต่ครั้งเดียว เข้าของเครื่องใช้ของเธอมีแต่ของใช้ราคาแพงทั้งนั้น นั่นบ่งบอกว่าพ่อแม่ของเธอตามใจเธอไม่ใช่น้อย “ มีอะไรก็รีบพูดสิฉันหิวข้าวจะแย่แล้วจะได้ไปตั้งโต๊ะอาหาร” “ พวกเรายังไม่ได้ได้รับเงินเดือนจากคุณผู้หญิงคุณผู้ชายเลยค่ะ” “ ว่าไงนะ? ทำไมทำไมถึงยังไม่ได้” “ เราไม่ได้รับเงินเดือนมาเดือนนี้กำลังจะเข้าเดือนที่สองแล้วค่ะ ตอนนี้แย่มากเลยค่ะทุกคนไม่มีกินไม่มีใช้เลย” “ เดี๋ยวฉันถามคุณพ่อคุณแม่ให้ ตอนนี้ไปตั้งโต๊ะให้หน่อย” “ วันนี้ไม่ได้มีอาหารตั้งโต๊ะนะคะคุณหนู เพราะคุณผู้หญิงไม่ได้ให้เงินค่ากับข้าวเลยค่ะ ในตู้เย็นเลยไม่มีของอะไรเลย” “ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!” หญิงสาวตวาดเสียงดังลั่นก่อนจะคว้ามือถือขึ้นมากดโทรหาผู้เป็นพ่อและแม่แต่กลับโทรไม่ติด เธอหงุดหงิดไม่น้อยก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องทำงานของผู้เป็นพ่อ บนโต๊ะมีกองจดหมายมากมายเธอหยิบมันขึ้นมาดูทีละใบก่อนจะเบิกตากว้าง เมื่อจดหมายเหล่านั้นคือจดหมายบินค่าใช้จ่าย ค่าน้ำค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ ที่ไม่ได้รับการจ่ายจนมีหนังสือเตือนการตัดน้ำตัดไฟเข้ามา ปกติหญิงสาวไม่ค่อยได้รู้เรื่องนี้มากนัก เธอไม่ค่อยได้สนใจเรื่องในบ้านและกลับบ้านบ้างไม่ได้บ้างตามประสาวัยรุ่น “ นี่มันเรื่องอะไรกัน?” ไม่นานนักเสียงเอะอะโวยวายมาจากข้างล่างก่อนที่หญิงสาวจะเดินลงไปดูปรากฏว่ามีชายชุดดำหลายคนเข้ามาที่บ้าน “ นี่มันเรื่องอะไรกัน” “ เชิญกับเราด้วยครับ” “ เรื่องอะไรฉันจะไปกับพวกนาย” “ คุณเพียงขวัญกับคุณภากร ใช่พ่อแม่ของคุณหรือเปล่า” ชายชุดดำเอยขึ้น “ ใช่นั่นพ่อแม่ฉัน” “ นายของเรามาตามวันกำหนดหนี้ แต่ทั้งสองคนไม่ไปตามกำหนดเพราะฉะนั้นถ้าคุณเป็นลูกสาวคุณก็ต้องรับผิดชอบเชิญครับ” หญิงสาวขมวดคิ้วเพราะวันนี้ตั้งแต่ตื่นนอนมาเธอเจอเรื่องน่าตกใจหลายหลายเรื่อง แต่เพราะโตมาในชีวิตของเด็กนักเรียนนอกหญิงสาวจึงไม่ค่อยกลัวอะไรมากนัก เธอยอมตามชายชุดดำไปกระทั่งถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ก่อนจะเจอกับเจ้าของบ้านทั้งสอง ซึ่งเขาดูน่าเกรงขามมากไม่น้อย “ ลูกสาวภากรหรอ?” ไลออน เจ้าของบ้านและเจ้าหนี้ของพ่อหญิงสาวเอ่ยขึ้น “ ใช่ค่ะ นั่นชื่อคุณพ่อนารา” “ ฉันชื่อไออน เป็นเจ้าหนี้ที่พ่อหนูมายืมเงิน อันนี้เอกสาร ฉันไม่รู้ว่าหนูรู้เรื่องของพ่อแม่มากน้อยแค่ไหน อันนี้เป็นสัญญากู้ยืมเงิน ลองอ่านดูก่อนได้ลายเซ็นของพ่อกับแม่หนู” หญิงสาวหยิบกระดาษสัญญาณขึ้นมาดูก่อนเบิกตากว้างเมื่อในนั้นมันคือชื่อของพ่อและแม่เธอ จากที่ตอนแรกไม่เชื่อตอนนี้เธอรู้แล้วว่าพ่อกับแม่เธอติดหนี้มากมายมหาศาลแต่แค่ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ “ วันนี้ฉันจำเป็นต้องเก็บหนี้ทั้งหมด ฉันควรทำยังไง” ไลออนเอ่ย ทางด้านของไทเกอร์ที่กลับเข้ามานอนที่บ้านในตอนเกือบเช้ามืด และเช้านี้เขาก็ตื่นนอนมาแต่เช้า และเตรียมตัวกำลังจะเดินออกจากบ้าน โดยที่ระหว่างทางออกจากห้องนอนก็เดินคุยกับลูกน้องคนสนิทมาตลอดทางเพราะวันนี้เขานัดดูสินค้า "ยัยนี่เป็นใคร?" เสียงไทเกอร์เอ่ยถามลูกน้องในขณะที่เขาเดินอยู่บนชั้นสองของบ้าน สายตามองเห็นที่ห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่ "เห็นได้ยินว่าเป็นลูกสาวของบ้านที่ติดหนี้คุณท่านครับ ท่าทางจะส่งลูกมาเจรจาครับ" "หึ! ท่าทางไม่เบา" ไทเกอร์เดินจากชั้นสองลงไปที่ห้องรับแขก ก่อนได้ยินบทสนทนาของพ่อและแม่เขากับผู้หญิงคนนั้น ก่อนกดยิ้มแล้วนั่งลงร่วมวงสนทนา "มีอะไรกันครับพ่อ" "นาราจะพยายามติดต่อคุณพ่อ คุณแม่ค่ะ เรื่องหนี้นาราขอเวลาหน่อยได้มั้ยคะ" หญิงสาวเอ่ย "ฉันไม่คิดว่าหนูจะติดต่อพ่อกับแม่ได้นะ เท่าที่รู้เหมือนจะไปไม่บอกมั้ย" ไลออนเอ่ยนิ่งๆ "......" "ทั้งตัวเธอมีแต่ของแบรนด์เนมราคาแพงทั้งนั้น เป็นหนี้จริงเหรอ?" "ฉันไม่รู้ว่าพ่อแม่เป็นหนี้" หญิงสาวเอ่ยด้วยความหญิงที่มีในตัว เกิดมาไม่เคยลำบาก เธอถูกเลี้ยงมาแบบตามใจและไม่เคยรู้ว่าที่บ้านติดหนี้มากมายจนวันนี้เธอถูกพาตัวมาที่บ้านของไลออนเจ้าของเงินที่พ่อแม่เธอกู้ "ผมจัดการให้ครับพ่อ เรื่องทวงหนี้ผมถนัด" ไทเกอร์เอ่ยด้วยแววตาที่ดูท้าทายต่อหน้าหญิงสาว "เอางั้นก็ได้ พ่อเองก็มีงานที่ต้องไปต่างประเทศกับแม่พอดี เอาล่ะ หนูมีอะไรจะต่อรอง คุยต่อกับลูกชายฉันนะ" หลังจากไลออนและลิลาออกไป ไทเกอร์ที่มองหญิงสาวหน้าตาเย่อหญิงตรงหน้าพรางกอดอก เขาท้าทายไม่น้อยที่อยากจะเอาชนะเธอ ผู้หญิงที่หญิงในขณะที่ติดหนี้ก้อนโตแบบนี้ จะไปได้สักกี่น้ำ "ว่ายังไง เธอจะใช้หนี้ยังไงดี ตามเอกสารเงินเยอะอยู่นะ 65ล้าน" "65ล้าน!!! ไหนบอกหลักสิบล้าน ทำไมมันเยอะขนาดนี้"หญิงสาวเอ่ย "พ่อแม่เธอกู้หนี้ไปให้เธอใช้เงินสรุ่ยสร่ายหรือเปล่า ทำเป็นตกใจไม่รู้เรื่อง ฉันให้เวลาเธอ3วัน ไปหาฉันที่นี่ ว่าจะปิดหนี้ยังไง" ไทเกอร์วางกระดาษลง ก่อนลุกขึ้นเดินออกจากบ้านไป พร้อมสายตาโกรธแค้นของหญิงสาว เธอไม่เคยรู้เรื่องหนี้มาก่อน จริงอยู่ที่เธอถูกเลี้ยงมาแบบสบายตั้งแต่เด็ก ไม่เคยลำบากแม้แต่น้อย ไม่เคยใช้ชีวิตธรรมดาแม้แต่วันเดียว "แล้วจะไปหามาจากไหนตั้ง 65 ล้าน" หญิงสาวที่เอ่ยบ่นแบบนั้นก็มองไปรอบๆก่อนเอ่ยกลับลูกน้องในบ้านของเจ้าหนี้ที่เธอก็เพิ่งรู้ตัวว่ามี ” ปกติเค้าไม่เป็นมิตรกับใครเลยหรือไง“ ” คุณไทเกอร์ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วค่ะ“ แม่บ้านที่เอ่ยตอบก่อนที่หญิงสาวจะคว้าเอกสารแล้วลุกขึ้นเดินออกจากบ้านหลังใหญ่นั่น ในขณะที่เธอนั่งรถกลับบ้าน เธอเลือกที่จะแวะนั่งกินอาหารที่ร้านอาหารก่อนจะถึงบ้านของเธอ ซึ่งเธอกินที่นี่อยู่เป็นประจำ จนพนักงานและเจ้าของร้านจดจำเธอได้ดี “ คุณนาราคะ เออพอดีบัตรใบนี้รูดไม่ได้ค่ะ” หลังจากจบมื้ออาหาร พนักงานเดินกลับมาพร้อมบัตรเครดิตใบที่เธอถืออยู่เป็นประจำก่อนเอ่ยประโยคที่ทำให้เธอขมวดคิ้วขึ้น “ ไม่ได้? หมายความว่าไงคะไม่ได้?” “ คุณนาราเปลี่ยนบัตรให้หน่อยได้ไหมคะ” หญิงสาวถอนหายใจพรางกรอกลูกตาไปมา ก่อนที่เธอจะหยิบบัตรเครดิตอีกใบส่งให้พนักงาน และไม่นานพนักงานก็เดินกลับมาแจ้งเธอด้วยประโยคเดิมคือบัตรเครดิตใบนั้นที่เพิ่งเปลี่ยนใหม่ใช้ไม่ได้ “ มันจะใช้ไม่ได้ได้ยังไงเมื่อวานฉันยังใช้อยู่เลย” “ มันใช้ไม่ได้จริงๆค่ะ คุณนาราเช็คที่เคาน์เตอร์ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวลุกขึ้นอย่าหงุดหงิดก่อนจะเดินไปที่เคาน์เตอร์คิดเงิน และหยิบบัตรใบที่สามยื่นให้กับพนักงาน “ ใบนี้ก็ขึ้นใช้ไม่ได้ค่ะ ให้ติดต่อธนาคารเจ้าของบัตรค่ะ” “ เป็นไปได้ไง ปกติฉันใช้อยู่เป็นประจำ วงเงินในบัตรไม่มีทางไม่พอแน่” เธอจึงตัดปัญหาเลือกที่จะหยิบเงินสดที่ยังพอมีติดตัวจ่ายค่าอาหารมื้อนั้นไปเกือบ 2000 บาท เพราะปกติหญิงสาวมักจะใช้บัตรเครดิตเป็นประจำจนแทบไม่ได้พกเงินสดเลย หลังจากกลับมาถึงบ้านเธอรีบติดต่อธนาคาร เมื่อบัตรเครดิตของเธอไม่มีใบไหนใช้งานใช้งานได้เลยซึ่งมันค่อนข้างแปลก (หมายความว่ายังไงคะ ถูกอายัดทั้งหมด!!) นั่นคือประโยคที่ทำให้หญิงสาวตกใจไม่น้อยก่อนที่จะได้คำอธิบายจากธนาคารมา ซึ่งบวกกับเหตุการณ์ที่เธอเพิ่งเจอทำให้รู้ว่าตอนนี้บ้านของเธอถังแตกเข้าแล้วจริงๆ แต่หญิงสาวก็ยังปักใจเชื่อไม่ได้เพราะแค่ไม่กี่วันก่อนเธอยังใช้เงินเหมือนกับเศษกระดาษ ทั้งช้อปปิ้งทั้งซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมมากมายตามสไตล์ที่เธอใช้ชีวิตมาตลอด ” คุณหนูคะ พวกเราขอเบิกเงิน เงินเดือนหน่อยค่ะ“ แม่บ้านในบ้านต่างพากันรวมตัวมาเพื่อเบิกเงินเดือนที่ถูกพ่อและแม่ของเธอค้างไว้ ” แล้วจะมาวุ่นวายอะไรกันตอนนี้!! ฉันปวดประสาทหัวจะระเบิดอยู่แล้ว!“ หญิงสาวเอ่ยโวยวายตามประสาของเธอ ” คุณหนูช่วยจ่ายเงินเดือนให้พวกเราหน่อยค่ะ พวกเราเดือดร้อนกันทุกคน อีกอย่างพวกเราจะขอลาออกด้วยค่ะ“ ” ว่าไงนะ!!! แล้วถ้าลาออกกันหมดฉันจะอยู่ยังไง!“ ” ถ้าพวกเราไม่มีเงินเงินเดือนพวกเราก็อยู่ไม่ได้เหมือนกันค่ะ“ หญิงสาวเลือกที่จะหยิบเงินสดทั้งหมดที่มีอยู่กับตัวออกมาจ่ายเงินเดือนให้กับแม่บ้านสามคนของบ้าน และนั่นแทบจะเป็นเงินสดก้อนสุดท้ายที่มีที่ตัและบัตรเครดิตก็ยังใช้การไม่ได้ เมื่อได้รับเงินแม่บ้านต่างก็พากันเก็บข้าวของเพื่อออกจากบ้าน แม้หญิงสาวจะหงุดหงิดแม่น้อยก็เลือกที่จะไม่รั้งด้วยอีโก้ที่ตัวเองมี ” บ้าชะมัด!!“ โกดัง22 ไทเกอร์ที่เข้าโกดังมาเพื่อดูสินค้า ในขณะที่เขาเดินกลับเข้าไปที่ห้องทำงาน ลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามาพร้อมกับแท็บเล็ตที่มีข้อมูลของหญิงสาวที่พึ่งเป็นลูกหนี้และเขาต้องจัดการคนล่าสุด ” นี่ครับนาย ไฮโซไม่เบาเลยครับ“ ” ท่าทางอวดดีไม่น้อยนะยัยนี่ กูอยากจะรู้นะว่าจะชูคอเก่งไปได้อีกอีกนานแค่ไหน“ ” นายจะจัดการยังไงครับ“ ” ไม่เกินสองวันหรอก เดี๋ยวมาหากูถึงที่แน่ หึ!“ วันนี้เป็นวันแรกที่ในบ้านเงียบสงบ แม้แต่แม่บ้านที่เคยดูแลรักษาความสะอาดและทำอาหารก็ลาออกไปทั้งหมด ทำให้หญิงสาวเจ้าของบ้านต้องอยู่คนเดียวตามลำพังในบ้านหลังใหญ่

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more