The Lie that Bound Us

Chapter 1

𝙒𝙖𝙧𝙣𝙞𝙣𝙜: 𝚃𝚑𝚒𝚜 𝚜𝚝𝚘𝚛𝚢 𝚖𝚒𝚐𝚑𝚝 𝚌𝚘𝚗𝚝𝚊𝚒𝚗𝚜 𝚜𝚖𝚞𝚝𝚜 𝚊𝚗d 𝚜𝚎𝚡𝚞𝚊𝚕 𝚊𝚌𝚝𝚒𝚟𝚒𝚝𝚒𝚎𝚜. 𝙸𝚏 𝚝𝚑𝚒𝚜 𝚒𝚜 𝚗𝚘𝚝 𝚢𝚘𝚞𝚛 𝚝𝚢𝚙𝚎 𝚘𝚏 𝚜𝚝𝚘𝚛𝚢 𝚝𝚑𝚎𝚗 feel 𝚏𝚛𝚎𝚎 𝚝𝚘 𝚜𝚔𝚒𝚙.

"It's all decided then. Raven, kayo ni Sam ang magkaka grupo. The rest of your groupmates are drawn by numbers" anunsyo ni ma'am. Siyempre happy ako. Sino ba naman ang hindi makikipag ka grupo sa friend ng lahat.

Raven is the most approachable woman among all Grade 12. Madame siyang friends, yung tipong kada lakad ninyo, kapag kasama siya parang kilala na niya lahat ng tao sa mundo sa dami ng kakilala.

Tapos kapag nag kuwe-kuwentuhan ang tagal matapos.

"I'm so glad we are groupmates. Nabalitaan ko kasi na napaka sipag mo raw" he excitedly exclaimed and went to where I am. That's what I love about her, she is the one who will talk to you first. Kahit hindi ka nagtanong kusa siyang mag share.

"Me too, I heard you're smart. I want that because I am lack of that ability" I joked. She laughed.

"We will plan about our title later okay?" Patanong niyang sabi. I nod and smiled at her.

"I'll take down notes for the rest of our members" I said. She just gave me a smile and nod.

Nang matapos na ang last subject ay lunch na. Mag isa na naman akong kumain sa cafeteria dahil wala ngayon ang best friend kong si Judy Ann.

Habang ngmunguya ako at nakatitig sa kawalan naagaw ang atensyon ko sa lalaking napamura sa hallway ng cafeteria. Nasa gilid niya ako habang kumakain.

He is so handsome. His hooded eyes were attractive making him appeared soft and serious. His hair is always style into a messy hairstyle. His eyebrows were thick and well defined. Its thickness is natural that matches his eyes. His nose is pointed.

His perfect cupid's bow shaped reddish lips is the most authetic feature of him. His skin is fair and soft.

Yumukod siya upang kunin ang cellphone na nahulog. Sinundan ko siya ng tingin habang sumubo sa pagkain ko. A girl went up to him trying to help him.

"Tulungan na kita" the girl offered. But, he refused. His face is serious and stoic. He is somewhat intimidating though.

Many girls have a crush on him. Yung iba gusto nalang magpapa buntis sa kaniya pero formal siya at namumuhay sa moral na pamumuhay kaya hindi niya pinatulan.

"I can handle it" sabi niya. Alam ko namang hindi niya kaya, he just want to ignore girls because relationships is not on his mind yet... I guess. Aaminin ko, guwapo siya pero nah not my type. Ayoko sa medyo seyoso at parang istrikto.

He glance at me. Agad naman akong kumain at hindi na siya tinignan. Nakakailang subo na ako pero hindi parin siya umaalis sa harapan ko. Nakatingin lang siya sakin.

"Ako na nyan bro, salamat pala" na-agaw lang ang atensyon niya dahil sa tumawag sa kaniya. Third year college na pala siya.

Minsan napaisip ako, paano nilampasan ng mga taong to ang college eh samantalng kami Grade 12 pa pero mukhang susuko na kami sa pagod.

Nakahinga ako ng maluwag nang umalis na siya at ang kaibigan niya. My heart pounded so hard and so fast. Why am I reacting this way? Kinakabahan ako sa mga titig niya sakin.

He is the SSLG president sa buong campus, sa buong Northwest University. Kaya di nakakapagtaka na kilala siya ng lahat.

"Ano kaya pa ang Industrial Engineering?" Tanong ni Fransis sakin. Siya yung kaklase ko sa isa sa mga minor subjects namin. Ngumiti ako sa kaniya.

"So far makakangiti parin naman ako" natatawa kong sabi. Umupo siya sa tabi ko at inilapag ang lunchbox sa mesa.

"Can I have lunch with you?" He ask.

"Okay lang patapos naman rin ako"

He pouted his lips and looked at me. Tinaasan ko naman siya ng kilay.

"Gusto ko sanang mas makilala ka pa"

Natawa ako sa sinabi niya. What's the deal of getting to know me anyway? Nothing's special about me.

"Fransis!" Sigaw ni Raven. Napangiti ako dahil napaka perfect timing niya.

"Pinapatawag ka sa council" she notified. Fransis immediately stood up and put his lunchbox back inside his bag. Ngumiti siya sakin at nagpaalam.

"Tapos kanang kumain?" Tanong ni Raven.

"Yeah"

"Let's go to my brother's room. Manghihiram lang ako ng laptop"

Hindi na ako umangal at sumunod nalang sa kaniya. I didn't know she has a brother. She may be a perfect public figure but some facts about her remains unknown.

Nakarating kami sa Civil Engineering department. Pumasok kami sa Section 1A.

Pumasok na si Raven at nagpaiwan nalang ako sa labas.

"Samantha Kristina!" Sigaw niya mula sa loob. Napatingin tuloy ang lahat sakin. Pati si Arkyn? Civil pala ang kinuha niya.

Iminuwestra ni Raven ang kamay para palapitin ako sa kaniya kaya lumapit narin ako. Arkyn's eyes is fixed on mine. His eyes were serious, it's as if he is examining my whole being.

"Yes?" Pormal kong tanong.

"Siya yung kasama ko kuya, sige na pahiramin mo na kami" pagmamakaawa ni Raven. Hindi inalis ni Arkyn ang titig niya sakin. Napatingin naman ako kay Rave pagkatapos sa kaniya. Bakit hindi ko naisip yun? May feature pala si Raven na kapareho sa kuya niya.

Siguro yung hugis ng mukha?

"Okay, ingatan mo yan" his low but sexy voice got me. Napatingin naman ako sa kaniya. His eyes is still staring at me. Halos kumawala na sa aking dib dib ang aking puso dahil sa malakas na kabog.

His stares always got me.

"You can go back to your classroom" sabi niya. Ngumisi naman si Raven kaya ngumiti ako kay Arkyn. Iniwas naman ni Arkyn ang kaniyang tingin. A glimpse of smile is on his lips. Pinilig ko ang ulo baka namalik mata lang ako. Imposible namang ngumiti ang isang katulad niya.