เพลิงดึงมือพราวตะวันออกเพื่อบดจูบเรียวปากบางที่ดึงดูดเขาจนหักห้ามใจไม่ไหว ชายหนุ่มแทรกตัวขึ้นมานอนเคียงข้างคนตัวเล็กภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน วงแขนกำยำกอดรัดเมียรักไว้แน่นเพราะรู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างที่ไม่เคยได้รับจากที่ไหนมาก่อน
"ผมไม่กลัวหรอกถ้าพ่อพราวทำอะไรผม เพราะผมตัดสินใจแล้วว่ายังไงก็ไม่มีทางปล่อยพราวไป" เพลิงซุกจมูกโด่งลงบนซอกคอขาว เขาจูบสัมผัสเธอแผ่วไปทั่วทุกตารางนิ้วด้วยความโหยหิว หัวใจแกร่งที่กำลังวาบหวามเพราะเด็กสาวบริสุทธิ์ดุจกุหลาบขาวกำลังพังทลายลง เขาไม่รู้ว่ามันคือความรักหรือเปล่า รู้เพียงว่าหากขาดเธอไปหัวใจคงสลายลงดั่งภูเขาน้ำแข็งต้องแสงพระอาทิตย์
"กลัวบ้างก็ดีนะคะ พราวไม่อยากให้คุณทะเลาะกับพ่อ คุณเป็นใจร้อนและพ่อก็ดุมากด้วย ถ้าพราวทนดูไม่ไหวพราวจะหนีไป" เธอรู้จุดอ่อนของเขาแล้วจึงขู่ออกไปอย่างชาญฉลาด
"คุณไม่ทางหนีผมพ้น!" เพลิงใจคอไม่ดีที่เธอพูดเช่นนี้จึงทำให้น้ำเสียงของ
