"ฮัลโหล" พราวตะวันถือวิสาสะกดปุ่มรับสาย ตรีรัตน์ตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เกินความคาดหมาย ทว่าความน้อยเนื้อต่ำใจกลับถาโถมเข้ามาหาอย่างไม่ทันตั้งตัว เพราะตลอดระยะเวลาแปดปีที่ผ่านมาเธอไม่เคยจับโทรศัพท์ของเพลิงแม้แต่ครั้งเดียว
"ขอคุยกับเพลิงหน่อย" หล่อนพูดมาตามสายด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"เพลิงอาบน้ำอยู่ค่ะ ถ้าเสร็จแล้วเดี๋ยวจะบอกให้โทรกลับนะคะ" แม้ในใจอยากจะถามออกไปให้สิ้นเรื่องแต่ลึกๆแล้วกลับกลัวคำตอบ
"เธอคิดจริงๆหรอว่าเด็กไร้เดียงสาอย่างเธอจะเอาเสืออย่างเพลิงอยู่" ตรีรัตน์ถามพลางกระตุกยิ้มมุมปาก
"เรื่องในอดีตฉันก็เห็นใจคุณอยู่ แต่ไม่ว่ายังไงมันก็คืออดีต ฉันไม่รู้จุดประสงค์ของคุณหรอกนะคะ แต่ตอนนี้คุณก็คงรู้ดีว่าฉันเป็นอะไรกับเพลิง กรุณาอย่าโทรมาหาเขาอีกนะคะ!" พราวตะวันพูดออกไปตรงๆเพราะไม่ใช่คนชอบใช้อารมณ์แม้ว่าเธอจะยังเด็ก อีกอย่างแค่เธอถือวิสาสะรับโทรศัพท์เพลิงก็คงโกรธเธอมากอยู่แล้ว
"หึหึ พู
