"พราวไม่ไปค่ะ!" เสียงคัดค้านด้วยความโกรธเคืองของบุตรสาวที่พายัพไม่เคยได้ยินมาก่อนดังขึ้นพร้อมกับร่างบางที่ลุกพรวดพราดขึ้นจากโต๊ะอาหารมื้อเย็น
"แต่พ่อตกลงกับคุณเพลิงเรียบร้อยแล้ว! และที่สำคัญคุณทรงพลพ่อของคุณเพลิงเขามารับลูกด้วยตัวเอง" แม้ความจริงแล้วพายัพจะไม่ต้องการให้เรื่องออกมาเป็นเช่นนี้ แต่หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวและคำขอร้องของเพลิงแล้วพายัพกลับรู้สึกใจอ่อนและรู้สึกเห็นใจชายกนุ่มเป็นอย่างยิ่ง อีกหนึ่งเรื่องคือเขายังไม่ต้องการให้แพรวดาวมารดาของเธอได้พบเจอกับบุตรสาวเร็วนัก และที่สำคัญไปยิ่งกว่านั้นคือในเมื่อเพลิงต้องการให้พราวตะวันไปอยู่ในบ้านของตนก็แสดงว่าเขาจริงใจ
"พ่อไม่ถามพราวเลย!"
"ที่ผ่านมาพ่ออยากเลี้ยงดูพราวให้ดีที่สุดและตามใจพราวทุกอย่าง แต่ครั้งนี้พ่อขอเป็นคนตัดสินใจเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกเอง กลับขึ้นห้องไปเตรียมของได้แล้ว!" พายัพตัดสินใจใช้ไม้แข็งโดยการออกคำสั่งเด็ดขา
