"คนบ้า พูดอะไรคะ?" พราวตะวันหน้าแดงด้วยความเขินอายกับคำพูดของเพลิง เขาอุ้มเธอมาหยุดอยู่หน้าห้องนอนในขณะที่คนรับใช้เดินผ่านมาพอดี
"คุณอิมครับ ช่วยเปิดประตูให้หน่อยครับ" คนรับใช้สาวขมวดคิ้วแทบไม่เชื่อหูตนเองเมื่อได้ยินเพลิงขอความช่วยเหลืออย่างสุภาพ ปกติแล้วเขาไม่เคยพูดจาเช่นนี้กับใครมาก่อน
"คุณก็แค่วางพราวลงแล้วเปิดเองก็ได้หรือเปล่าคะ" เด็กสาวค่อนขอดชายหนุ่มแม้จะยังคงท่าทีเขินอาย
บานประตูห้องนอนกว้างของเพลิงถูกเปิดออกเขาจึงยอมวางเธอลง พราวตะวันสำรวจไปรอบๆก็พบว่าห้องถูกตกแต่งเป็นโทนสีเข้ม เรียบทว่าหรูหราและมีสไตล์
"คุณนอนห้องนี้กับอดีตภรรยาของคุณหรอคะ" เด็กสาวรู้ดีว่าไม่ควรถามแต่ก็จำเป็นต้องถามออกไปเพราะความรู้สึกมันบ่งบอกว่าค้างคา
"ใช่ครับ"
"..." ริมฝีปากบางคว่ำลงแสดงความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
"มีอะไรหรือเปล่าครับ" เพลิงเห็นท่าทีของเด็กสาวก็พอจะเดาออก
"พราวไม่นอนห้องนี้หรอกนะคะ"
