พราวในแสงเพลิง

ตอนที่1 พายุ

หัวค่ำ

"พราว พราว พราวเอ๊ย!" 'พราวตะวัน วรวัชร' ได้ยินเสียงตะโกนเรียกชื่อตนดังขึ้นที่หน้าบ้านแข่งกับสายฝนที่กำลังซัดกระหน่ำลงมาไม่ขาดสายจึงเปิดประตูออกไปดู

"มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะพี่ธาร" หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักเปิดประตูบ้านออกมาหาธารเมื่อได้ยินเสียงเรียกคล้ายกำลังเร่งรีบ

"บ้านคนงานที่ติดกับโรงไฟฟ้ามันโทรมาขอความช่วยเหลือ เห็นว่าไฟดับ ลูกมันก็ยังเล็กเลยจะมาตามลุงชิมไปช่วยดูไฟให้หน่อย" ธารขึ้นไปดูให้เองไม่ได้เพราะต้องไปทำธุระให้เพลิงจึงแวะมาบ้านของพราวตะวันเพื่อขอความช่วยเหลือ

"ลุงชิมไปรับพ่ออยู่จ๊ะ แต่เรื่องไฟฟ้าพราวถนัดอยู่แล้วเดี๋ยวจะไปดูให้เอง" ร่างบางวิ่งกลับเข้าไปเอากุญแจรถและวิ่งกลับออกมาด้วยความเร่งรีบ

"เออๆ ขับรถดีๆล่ะถนนมันยิ่งลื่นอยู่" ธารส่ายหน้าเบาๆให้กับความแก่นแก้วของหญิงสาวก่อนจะรีบกลับไปขึ้นรถของตนเพราะกลัวทำธุระให้เจ้านายไม่ทัน

พราวตะวันขับรถฝ่าสายฝนจนกระทั่งมาจอดอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่งซึ่งมีเพียงหลังเดียวเท่านั้นที่ติดกับโรงไฟฟ้าอย่างที่ธารบอกทว่าไฟกลับเปิดอยู่

"ไหนพี่ธารบอกไฟดับ หรือเขาจะซ่อมกันเองแล้ว" ร่างบางกระโดดลงจากรถหมายจะเข้าไปดูความเรียบร้อยเพราะไหนๆก็มาถึงที่แล้ว ร่างบางเดินขึ้นบันไดเพื่อตรงไปยังประตูบ้าน

"พี่จ๊ะ พี่..." เสียงเรียกของพราวตะวันทำให้เพลิงซึ่งกำลังหลับตาพริ้มและเคลิบเคลิ้มไปกับกลิ่นอายฝนเปิดเปลือกตาขึ้น