พราวในแสงเพลิง

ตอนที่2 ควบคุมไม่อยู่ NC 25+++

"นึกว่าไอ้ธารจะหามาให้ไม่ได้ซะแล้ว!" เพลิงยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่ออาหารมื้อค่ำมาถึง

"เข้ามา!" พราวตะวันตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงตอบกลับออกมา มันดุดันและทรงพลังเสียยิ่งกว่าเสียงฟ้าซึ่งกำลังร้องคำรามอยู่ในขณะนี้

มือเรียวเปิดประตูเข้าไปตามคำตอบรับของเจ้าของบ้านด้วยความแปลกใจ ร่างบอบบางเปียกปอนไปทั้งตัวเริ่มหนาวสั่น ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบๆบ้านยิ่งรู้สึกแปลกใจเพราะมันถูดจัดระเบียบไว้อย่างสวยงาม

เพลิงเดินออกมาจากห้องนอนในสภาพเปลือยท่อนบนเผยให้เห็นแผงอกกว้างกำยำและกล้ามเนื้อแน่นที่มีสัดส่วนชัดเจน เขาใช้เพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบกายไว้เท่านั้น

"เอ่อ...ถ้าซ่อมไฟได้แล้วฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ" พราวตะวันหลบสายตาคมคู่นั้น เขาหล่อเหลาคมเข้มค่อนไปทางฝรั่งไม่เหมือนคนที่นี่สักนิด ดวงตาคมดุดันจนทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัว ร่างบางหมุนตัวหมายจะกลับออกไปทางประตูแต่กลับไม่พ้นเงื้อมมือแข็งแรงของชายหนุ่มที่สืบเท้ายาวเข้ามาประชิดลำตัวของเธออย่างรวดเร็ว

"เดินเข้าไปในห้องนอน!" เพลิงออกคำสั่งเพราะคิดว่าเธอคือผู้หญิงที่ธารหามาให้

"หมายความว่ายังไงคะ คุณจะทำอะไรฉัน?" พราวตะวันเห็นท่าทีของเขาไม่น่าไว้วางใจจึงถามออกไปตรงๆ

"เธอก็รู้ตัวดีว่ามาทำอะไร! ทำไมต้องถามให้มากความ" เพลิงไม่อยากอดทนอีกต่อไปเพราะเขากระหายหิวเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มถือวิสาสะดึงข้อมือเรียวเข้าไปในห้องนอนของตน พราวตะวันขัดขืนอย่างสุดเเรงแต่ดูเหมือนเขาจะไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย

"ปล่อยฉันนะ! ไอ้บ้า! กรี๊ดดดดดด ปล่อยนะ!" หญิงสาวตะโกนกรีดร้องแข่งกับสายฝนด้านนอกแม้จะรู้ดีว่าเวลานี้คงไม่มีใครมาได้ยิน เพลิงเห็นเนื้อตัวเธอเปียกฝนจึงลากคนตัวเล็กเข้าไปในห้องน้ำ

"แหม! มีคนสอนให้เล่นตัวเพื่ออัพค่าตัวหรือยังไง ฮะ? มันใช้ไม่ได้ผลกับฉันหรอก!" เพลิงเปิดฝักบัวใส่เธอและบังคับถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออกอย่างยากเย็น คนตัวเล็กบอบบางออกแรงอย่างมหาศาลและพยายามตั้งสติเพื่อเจรจากับเขา

"คุณพูดเรื่องอะไร! คุณจะข่มขืนฉันไม่ได้นะ!" พราวตะวันจ้องลึกเข้าไปในดวงตาแดงก่ำของเพลิง เธอมองเห็นแสงคล้ายเปลวไฟกำลังลุกโชนอยู่ในนั้นด้วยความพร่ามัวเพราะน้ำจากฝักบัวกำลังรดลงมายังเธอ

"อย่ามาพูดไร้สาระ! คิดว่าฉันจะเชื่อมารยาผู้หญิงอย่างเธอหรอ ลูกไม้ตื้นๆ!" เพลิงไม่ฟังในสิ่งที่หญิงสาวพยายามจะพูด เขาหมดแรงไปกับการถอดเสื้อผ้าของเธออย่างมหาศาลแต่สุดท้ายมันก็คุ้มค่า ร่างบอบบางช่างน่าทะนุถนอมราวกับไม่เคยต้องมลพิษใดๆกำลังเปลือยต่อหน้าเขา ไม่รู้เพราะความงดงามของพราวตะวันหรือเพราะอารมณ์ความหิวกระหายทำให้แก่นกายของเพลิงผงาดชูชันขึ้นมาทันทีทันใดราวกับเครื่องจักรกล

"ฮือออ อย่าทำอะไรฉันนะ ฉันไม่ได้..."

"หุบปาก!" เพลิงสั่ง เขาดึงร่างบางออกจากฝักบัวและห่มผ้าเช็ดตัวให้กับเธอ ดวงตาคมจับจ้องไปยังเต้านมอวบอิ่มทั้งสองข้าง มันเต่งตึงในขณะที่หยดน้ำเย็นชุ่มเกาะพราวไปทั่วทุกตารางนิ้ว

"ฮือออ...ได้โปรด ปล่อยฉันไปเถอะนะ" เธอยกมือไหว้อ้อนวอนเขาเพราะหากจะสู้ก็คงไม่มีแรงจะไปต่อกรกับชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่กำยำเช่นนี้

เพลิงช้อนร่างบางและพาเดินออกจากห้องน้ำไป เขาวางเธอลงบนเตียงนอนนุ่มและกระชากผ้าเช็ดตัวออกจากท่อนล่างของตนก่อนจะโยนมันทิ้งลงข้างเตียง

"ได้ถุงยางอนามัยมาด้วยหรือเปล่า?" เพลิงถาม พราวตะวันเบิกตากว้างระคนแปลกใจกับคำถามของเขา สมองของเธอสับสนในขณะที่น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้

"ไม่มี! อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉัน...ฉันขอร้อง ฮืออออ" ยิ่งเธอร่ำร้องเขาก็ยิ่งคิดว่ามันเป็นวิธีการเพิ่มมูลค่าให้กับตัวเธอเอง และที่สำคัญมันยิ่งปลุกอารมณ์ดิบของเขาให้รุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก

เพลิงกดข้อมือเรียวลงกับที่นอนนุ่ม ริมฝีปากหนาบดขยี้เรียวปากอิ่มที่กำลังส่งเสียงร่ำไห้ออกมาจนน่ารำคาญ พราวตะวันไม่เคยได้รับรสจูบจากชายใดมาก่อนในชีวิตกำลังตกอยู่ในภวังค์แห่งความมืดมน ร่างกายของเธอวาบหวามอย่างบอกไม่ถูกแม้จะรู้สึกรังเกียจผู้ชายที่กำลังรุกล้ำเรือนกายอันบริสุทธิ์ของเธออยู่ในตอนนี้ ในขณะเดียวกันอีกด้านของความรู้สึกกลับกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบและกลิ่นกายอันหอมหวนจากน้ำหอมราคาแพงบนกายกำยำของเขา

"อืม..." เพลิงสอดปลายลิ้นเข้าไปสัมผัสกลิ่นหอมบริสุทธิ์จากโพรงปากนุ่มของคนตัวเล็กที่ดูเหมือนกำลังอ่อนระทวย สายฝนที่ซัดกระหน่ำมาพร้อมกับพายุช่างเป็นใจไร้ทีท่าว่าจะหยุด

มือหนาขยับขึ้นมานวดคลึงเต้านมอวบอิ่มของหญิงสาว อยู่ๆเขาก็ชักจะไม่แน่ใจแล้วว่าเธออายุถึงสิบแปดหรือยัง เพราะผิวพรรณงดงามบอบบางของเธอบ่งบอกว่ามันกำลังแตกเนื้อสาว

เพลิงถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่งและขยับลงมาตะโบมดูดดื่มยอดบัวตูมชูชันอย่างเพลิดเพลิน ร่างกายบอบบางเย็นเฉียบถูกปลายลิ้นอุ่นแตะสัมผัสไปทั่ว แก่นกายของเพลิงสัมผัสกับต้นขาเรียวของพราวตะวันจนเธอสะดุ้งและขยับขาออกห่างจากสิ่งแปลกปลอมที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต

"อืมมม...ปล่อยนะ" ท่ามกลางสายฝนและอากาศเย็นเฉียบทว่าร่างกายของพราวตะวันกลับเหมือนกำลังถูกไฟแผดเผาจนแทบละลาย สมองของเธออยากขัดขืนการกระทำอันน่ารังเกียจของเขา แต่ความรู้สึกของเธอกลับไม่เป็นเช่นนั้น

เพลิงพรมจูบไปทั่วเรือนร่างบอบบางอันน่าเสน่หา ชายหนุ่มผู้มีหัวใจสุดแสนเย็นชาไม่เคยหลงใหลเนื้อหนังมังสาของหญิงสาวคนใดมาก่อนนอกจากการมีเซ็กส์เพื่อบำบัดความใคร่เท่านั้น แต่ตอนนี้เขากลับแปลกใจตัวเองที่กำลังหลงใหลเนื้อหนังภายนอกของผู้หญิงแปลกหน้าที่นอนอยู่บนเตียงของเขาในตอนนี้

"ถ้าไม่มีถุงยางอนามัยก็คงต้องสด!" เขาขยับขึ้นมาคร่อมร่างบางไว้ การที่เธอร่ำไห้ยิ่งเหมือนเป็นการตอกย้ำว่าเขาต้องการเธอ

"ไม่นะคะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ" พราวตะวันน้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความหวาดกลัว เธอไม่ต้องการเสียความบริสุทธิ์ของตนเองให้ชายแปลกหน้าเช่นนี้

"แต่มันไม่ทันแล้ว!"