ป่วนรักประธานร้าย

ตอนที่ 5 แค่ห้ามใจไม่ไหว Nc

ตอนที่ 5 แค่ห้ามใจไม่ไหว Nc

เสียงหายใจหอบถี่รัวพอๆ กับเสียงหัวใจที่เต้นถี่จากมารีอายังไม่ทันสิ้นสุด ลี่คุนกลับโน้มตัวเข้ามาทับบนร่างเล็กของเธออีกครั้ง

ความเป็นชายสัมผัสกับเนินเนื้อนิ่ม จนมารีอาสะดุ้งโหยง

“ดะ เดี๋ยว หยุดก่อนได้ไหมคะ” เธอยกสองมือขึ้นมาดันที่แผงอกเขาไว้

“ชู่ว์…ผมบอกแล้วไงครับ ว่าจะไม่หยุดเลยต่อแต่นี้” ลี่คุนยกยิ้ม ก่อนจะประทับริมฝีปากบางเพื่อไม่ให้เธอต่อต้านอะไรอีก เรียวลิ้นร้อนแทรกดูดตักตวงความหวานจากปากเธอ จนสติมารีอาหลุดกระเจิงไปอีกครั้ง เขาค่อยๆ โอ้โลมช้าๆ ซุกไซ้เลื่อนลงมา ดูดเม้มที่ซอกคอและเม้มขบเบาๆ ที่ติ่งหู มารีอาได้แต่เอื้อมมือโอบรัดที่แผ่นหลังของเขาไม่รู้ตัว

ก่อนแก่กายความเป็นชายของลี่คุน จะค่อยๆ ขยับแทรกลงไปบนกลีบเนื้อนางของหญิงสาว ที่เขาเบิกทางไว้ก่อนหน้านี้จนชุ่มฉ่ำ เพื่อให้มันพร้อมที่จะแทรกเข้าไป อย่างง่ายยิ่งขึ้น แต่เพียงขยับแทรกไปเพียงนิดไม่ทันจนสุดทาง มารีอากลับบิดสองขาหนีอีกครั้ง ใจสั่นไหวเต้นรัวอีกครั้ง นี่เธอกำลังสูญเสียสิ่งสำคัญแล้วใช่ไหม….

“อ๊ะ มะ ไม่เอาแล้ว จะ เจ็บ”

ลี่คุนหาฟังเสียงต่อต้านไม่ เขาค่อยๆ แทรกความเป็นชายลงไปจนสุด มาถึงขนาดนี้แล้ว..คิดหรือว่า จะมีชายคนไหนที่จะสามารถหยุดความปรารถนาในนาทีแบบนี้ได้ ยิ่งได้สัมผัสกับความแนบแน่นที่บริสุทธิ์ของเธอ เขายิ่งไม่อยากหยุด รังแต่จะทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าไปจนเช้า

เนื้อสัมผัสเนื้อกันและกัน ใครเลยจะไปนึกเตรียมเครื่องป้องกัน …นาทีแบบนี้ใครจะไปเตรียมพร้อม นอกจาก ตั้งใจสดก็เท่านั้น

เขาเองในคราแรก ก็ไม่ได้มีเจตนาที่จะเลยเถิดขนาดนี้ …ทว่า เขาจะห้ามใจยังไงไหว ก็ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า อย่างมารีอา ช่างสวยบริสุทธิ์ไปทั้งเรือนร่างแบบนี้ จับโดนตรงไหน เนื้อตัวก็นิ่มหยุ่น ผิวขาวใสเนื้อละเอียด แก้มชมพูระเรื่อ ดวงตาหวานกลมโต กับริมฝีปากเรียวเล็กรูปกระจับ แถมส่วนโค้งเว้าองค์เอว รวมถึงเนื้อนูนและเนินอกสวย ที่ดูละมุนน่าสัมผัสไปทั้งตัว

ตอนนี้..ไม่ใช่แค่ห้ามใจไม่ไหว แต่เป็นความตั้งใจของเขา…ที่จะทำในตอนนี้

“อ๊ะ อื้อ คะ คุณ ฉันจะ เจ็บ” มารีอาใจเต้นระทึกกับสิ่งแปลกปลอมที่แทรกในร่างเธอ ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ยกสะโพกขึ้นลงช้าๆ

แปลก…ที่ไม่ช้า ความรู้สึกเจ็บที่ว่า ห า ย ไป กลายเป็นความ รุ่มร้อน มารีอาส่งเสียงครางหวานอย่างแผ่วเบาออกมาไม่รู้ตัว

เสียงเนื้อกระแทกทั้น สัมผัสกัน สลับกับเสียงครางของคนทั้งคู่

“อือ…อึมม อา อ๊า อ๊า อ๊าาา”

“อืมม”

“อ๊ะ อาา อื้อ คะ คุณ…”

ไม่ช้า ลี่คุนก็เร่งความเร่งขึ้น ก่อนจะรีบชักมันออกมาพ่นทะลักทะล้นที่เนินเนื้อและหน้าท้องอันแบบราบของเธอ โชคดีที่เขาดึงมันออกมาได้ทันเวลา…ไม่งั้นเธอคงได้ท้องแน่

เสียงคนหัวใจคนทั้งคู่เต้นถี่รัว พร้อมๆ กับลมหายใจหอบ แต่เขายังไม่อยากหยุดแค่นี้เลย เมื่อมือเอื้อมไปหยิบทิชชู่มาเช็ดตรงหน้าทองแบบราบ ที่มีกล้ามเนื้อเล็กๆ จากการออกกำลังสม่ำเสมอของมารีอา จนไปถึงตรงนั้น ที่มีสีชมพูระเรื่อ และเลือดความบริสุทธิ์ที่ติดอยู่บนผ้าปูที่นอนสีขาว

เขาเป็นคนแรกของเธอสินะ ลี่คุนยิ้มอ่อนโยนมองใบหน้าหญิงสาวที่หลับตาพริ้ม ใบหน้าขาวใสที่ตอนนี้ปรากฏเลือดฝาดแดงระเรื่อไปทั่ว

ลมหายใจที่เต้นถี่ ทำให้อกสวยของเธอกระเพื่อมขึ้นลง ราวกับเชื้อเชิญให้เขาสัมผัสมันอีกครั้ง และ…ลี่คุนก็ทำเช่นนั้นจริง สองมือกอบกุมที่สองเต้างาม เคล้นคลึงลงไปอย่างถนัดมือ ยกอกสีชมพูชูชันพร้อมรับการจู่โจมจากชายหนุ่มอีกครั้ง มารีอายกอกแอ่นขึ้น ก่อนที่ลี่คุนจะโลมเลียอกสวยที่เขากำลังกอบกุมเอาไว้ ไม่ช้าเขาก็พลิกร่างเธอให้มานั่งอยู่บนตัวเขา โดยที่มารีอายังเก้ๆ กังๆ เขา…จะให้เธอทำอะไรกัน

“จับมันเข้าไปสิ” เสียงทุ้มนุ่มของลี่คุนช่างฟังดูแล้วเคลิบเคลิ้ม จนเธอเองก็บอกไม่ถูกว่าทำไมถึงยอมทำแต่โดยดี…อารมณ์มันพาไปยังงั้นหรือ

สองมือของลี่คุนเลื่อนไปจับที่สะโพกพายของเธอก่อนจับให้มันขยับตาม แต่ทว่าเขารู้สึกว่าเธอช้าเกินไปเขาจึงขยับสะโพกเด้งรับ จนร่างกายมารีอาสะท้าน หน้าอกสวยกระเพื่อมไหวขึ้นลง ลี่คุนหยัดตัวลุกขึ้นนั่งโดยที่มารีอายังขยับร่างกาย แม้จะไม่ชำนิชำนาญแต่ความรุ่มร้อนที่ได้รับ มันทำให้เธอทำไปตามธรรมชาติ

ลี่คุนโน้มใบหน้ามาสัมผัสกับอกสวยอย่างหลงใหล ก่อนที่ทั้งเขาและเธอจะไปถึงฝั่งฝัน ลี่คุนอยากจะชักออกเพื่อป้องกัน แต่ไม่ทันแล้ว มารีอาที่อยู่บนร่างเขาขยับเร็วเกินไป ในที่สุดเมื่อยั้งไม่ทันเขาก็เผลอปล่อยในไปเต็มที่

ความสุขสมที่ได้รับการปลดปล่อย ทำให้เขาไม่ต้องพะวงอีกแล้ว เขาจับเธอเปลี่ยนท่า ก่อนย้ายตัวไปข้างหลัง ก้นสวยของมารีอาถูกจับยกขึ้นและเขาจัดการไปอีกครั้ง…

กิจกรรมรักดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง แม้จะพักเพียงครู่แต่เขาก็สามารถทำได้ต่ออย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

สำหรับชายหนุ่มร่างกำยำมันคือชาร์จแบตเพิ่มพลังอย่างดี ผิดกับหญิงสาวร่างเล็กอย่างมารีอาที่แทบจะสิ้นเรี่ยวแรงผล็อยหลับไปอย่างเหนื่อยอ่อน

จวบจนเช้า…

มารีอายังคงพริ้มหลับอิ่มสุขไปกับความฝัน ก่อนจะเริ่มรู้สึกตัว เพียงเพราะเหมือนได้ยินเสียงอาบน้ำดังกระเซ็นอยู่ในภายในห้องน้ำไม่ไกลจากห้องนอน

~ทำไมเหมือนเมื่อคืนเธอฝันแปลกๆ ฝันว่ามีอะไรกับผู้ชายหุ่นดีมากคนหนึ่งทั้งคืน~

เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้น ความเจ็บปวดเมื่อยเนื้อตัวทุกการขยับตัวตื่น ทำให้มารีอารู้สึกแปลกๆ ดวงตาหวานคู่สวยเริ่มกะพริบตาถี่ พยายามมองภาพที่พล่าเบลอไปรอบๆ ด้วยเพราะไม่ได้ใส่แว่นตา จึงทำให้เธอมองอะไรๆ ภายในห้องได้ไม่ค่อยชัดเจนนัก

แต่…ก็รู้ได้ทันทีว่า…นี่ไม่ใช่ห้องของเธอ!!

ที่นี่ที่ไหน!

มารีอาหยัดกายลุกขึ้นนั่งอย่างอยากลำบาก พยายามขยี้ตามองไปรอบๆ แต่ภาพช่างไม่ชัดเจนเอาซะเลย ในตอนนี้เธอเพิ่งรู้ซึ้งว่า..ร่างกายของตัวเองอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า มารีอารีบยกผ้าห่มขึ้นปิดร่าง ด้วยความตกใจ

เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับเธอ!

ที่คิดว่าแค่ฝัน! มันไม่ใช่ฝันใช่ไหม!

เสียงอาบน้ำในห้องน้ำนั่นยังคงดังอยู่ ทำเอามารีอาตกใจหนักมากยิ่งขึ้น

เสียงใคร..เขาเป็นใคร! ทำไมอาบน้ำอยู่ในห้องนอนเดียวกับเธอ!

แล้ว…เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น!

มารีอา ยกมือขึ้นมาทุบขมับเบาๆ เรียกสติ พยายามนั่งทบทวน

ใช่แล้ว!! เธอเจอ อนิรุต คู่หมั้น กำลังมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น แล้วเธอก็ไปเที่ยวกับแอนนี่ มีผู้ชายสองคนชวนเธอดื่ม… แล้ว…แล้วหลังจากนั้นล่ะ

ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ได้

แล้ว..ถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่ฝันล่ะ ถ้าเช่นนั้น…มันคือความจริงใช่ไหม

เธอรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง เสียงถุงกระดาษที่บรรจุเสื้อผ้าชุดใหม่รวมทั้งชุดชั้นในที่วางไว้ปลายเตียงหล่นดัง ทำให้มารีอาหยิบขึ้นมาดูใกล้ๆ พบว่าเป็นเสื้อผ้าของผู้หญิง แต่ละชิ้นล้วนเป็นของใหม่ เพราะยังมีป้ายติดอยู่ เธอรีบดึงออก แล้วหยิบมาสวมใส่ทันที

ตอนนี้ เธอคิดอะไรไม่ออก นอกจากคิดหาทางหนีออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร และคงน่ากลัวมากขึ้นไปอีก ถ้าเกิดเขาเป็นคนไม่ดี และทำอย่างว่ากับเธออีกล่ะ จะทำไง

มารีอารีบแต่งตัวอย่างลวกๆ ก่อนจะพยายามเพ่งมองหาทาออก เมื่อพบ เธอจึงรีบออกห้อง หาทางเดินไปที่ลิฟต์ และรีบออกจากโรงแรม

เธอเรียก Taxi ทั้งๆ ที่ ในตอนนี้เธอไม่มีเงินติดตัวสักบาทเดียว เพราะเมื่อคืนเธอลืมโทรศัพท์กับมือถือเอาไว้ที่ผับนั่น ดีว่าแอนนี่กลับเข้ามาในผับ แล้วเก็บของเธอเอาไว้ให้ ครั้นแอนนี่สอบถามพนักงานเสริฟ์ พนักงานกลับพูดตอบไปมั่วๆ ว่าเพื่อนที่มาด้วยเมามากขอตัวกลับไปก่อน และแอนนี่ก็เมามากด้วยเช่นกันจึงได้กลับมาที่พักของเธอโดยไม่คิดอะไร

มารีอามาถึงบ้าน รีบหากุญแจสำรองที่ซ่อนไว้ใต้กระถางต้นไม้ เป็นเพราะเธอขี้ลืมและทำหายอยู่บ่อยๆ เธอจึงซ่อนเอาไว้กันพลาด ก่อนจะรีบเข้าไปหาเงินในบ้านเพื่อนำออกมาจ่ายค่า taxi

เกือบเก้าโมง ตั้งแต่เธอตื่นขึ้นที่โรงแรมนั่น จนหนีกลับมาถึงบ้าน ดูท่าวันนี้เธอคงไปทำงานไม่ทันแน่ แต่เธอจะหยุดงานได้ยังไง เพราะในเมื่อเช้านี้ เธอมีประชุมแผนการบริหารการเงินประจำปีกับผู้บริหารใหญ่ ซึ่งเป็นส่วนงานที่เธอต้องเขาไปเป็นผู้ช่วยพรีเซนต์งานให้กับผู้จัดการของเธอ

มารีอารีบอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดทำงานเฉิ่มๆ เฉยๆ ตามสไตล์ของเธอ แล้วหยิบแว่นตาสำรองของเธอออกมาสวมใส่ เธอเองก็เพิ่งรู้ว่าเครื่องสำอางของแอนนี่ที่แต่งหน้าให้เธอเมื่อคืนนี้เป็นเครื่องสำอางกันน้ำอย่างดี แต่กว่าเธอจะล้างออก ต้องทำความสะอาดหลายครั้งด้วยโฟมล้างหน้าของเธอ

เก้าโมงกว่ากับการประชุมสิบโมง ต่อให้รีบแสนรีบ ยังไงเสีย เช้านี้ไปทำงานยังไงก็ไม่ทัน

แย่แน่ๆ มารีอา

——————-