Chapter.1 เจ็บแต่จบ
ว่ากันว่าความรักคือสิ่งสวยงาม หากใครได้ลองจำต้องติดใจในรสหวานและความซาบซ่าน บ้างก็เปรียบความรักเสมือนทุ่งดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมเย้ายวนชวนให้หลงใหล ใครเล่าจะรู้ว่าแท้จริงนั้นไม่ใช่ดังหวังและวาดฝันไว้
รินลดาเจ็บหนักเพราะรักเจียนตาย ภาพเหตุการณ์วันนั้นฉายซ้ำวันละหลายหน เจ็บและปวดเจียนขาดใจ เพราะไร้เดียงสาคาดไม่ถึงจึงนำมาซึ่งจุดจบ สัมผัสกับความเจ็บแสบยากเกินเยียวยา
“คุณอัคร ไม่เคยรักแก้มเลยหรือคะ “
“บอกแล้วไง ฉันไม่เคยให้ใจกับของเล่นและไม่คิดจริงจังกับผู้หญิงที่ใช้เงินซื้อ “ ดวงหน้าหวานถอดสีคิดไม่ถึงว่าจะได้คำตอบจากชายที่รักเช่นนี้ เธอรักและเทิดทูนเขาดั่งดวงใจมาตลอด มอบทั้งกายและใจให้ไปอย่างไม่ขัด หมดแล้วซึ่งเยื่อใย ขาดสะบันลงเมื่อชายคนนั้นเดินออกจากห้องไป
แก้มใส หรือรินรดานักศึกษาแพทย์ปีหนึ่ง มีความจำเป็นบางอย่างต้องหางานที่ให้ค่าตอบแทนมหาศาล จะพ้นงานใดนอกจากขายตัวให้กับเสี่ยรวยๆสักคน
วางทิ้งศักดิ์ศรีที่กินไม่ได้ เร่งหาเงินแข่งกับเวลาจนกระทั่งรู้จักกับกลุ่มลับขายตัวให้กับคนรวยระดับนักธุรกิจแนวหน้า กฎเหล็กมากมายทำให้เธอลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
กฎข้อสำคัญคือสิ้นไร้พรหมจรรย์ เธอไม่สามารถทำลายของแบบนั้นได้ทันเวลา เพราะถูกซื้อในระยะเวลาอันสั้นที่ส่งโปรไฟล์ลงขาย
เกินเป้าที่วางเอาไว้ ลูกค้าคืออัครพล อัคราพิทักษ์กุล แพทย์หนุ่มโปรไฟล์ดีแถมยังมีธุรกิจหลายอย่างอยู่มือ
เขาคือลูกค้าคนแรกและคนสุดท้ายในหัวใจของเธอ
วันนี้เธอตัดสินใจบอกความในใจแก่เขา สิ่งที่ได้กลับมานั้นคือความเจ็บปวด กฎและข้อตกลงเธอทำมันพังด้วยมือของตัวเอง
“คุณอัคร “ เสียงเรียกนั้นดังไม่พอหรือว่าเขาแสร้งทำไม่ได้ยิน ใจดวงน้อยปริ่มจะขาดเสียให้ได้ รู้สึกเลือดไหลเวียนไม่สะดวก ลมหายใจเหนื่อยหอบทำให้เธอต้องยกมือขึ้นกุมเพื่อปลอบยอมให้สงบ เขาใจร้ายและทิ้งเธอไปอย่างมิใยดี ความภักดีที่มีไม่เคยทำให้อัครพลมองเห็นบ้างเลยหรือ
-------------