ใจรักเพียงเธอ

Chapter.3 เจ็บแต่จบ

“น้องแก้มคะ ท่านประธานอารมณ์ไม่ค่อยดี พี่ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ถ้าน้องแก้มยืนยันว่าเป็นครั้งสุดท้าย พี่จะโอนสายให้นะคะ “ รินลดาเข้าใจและซาบซึ้งโอกาสที่เลขาหยิบยื่นให้ แม้ว่าฝ่ายนั้นจะไม่เต็มใจก็ตาม

“อัคร ครับ “

“คุณอัครแก้มเองนะคะ “ ปลายเสียงเงียบไปเมื่อได้ยินน้ำเสียงกังวานใสที่คุ้นเคยดังข้างหูอีกครั้ง “ เงินห้าล้านที่โอนมา แก้มไม่ต้องการค่ะ แก้มได้จากคุณมากพอแล้ว “

“ถือเสียว่าเป็นค่าสึกหรอ “ ค่าสึกหรอ ? รินลดาไม่เคยต้องการ หากเขาให้เหตุผลเพียงเท่านี้เธอก็จะรับไว้ น้ำเสียงเรียบเย็นทำให้อกด้านซ้ายเริ่มเจ็บแปลบขึ้นอีกครั้ง อย่างน้อยๆเงินก้อนนี้ก็สามารถส่งเสียให้ตัวเองเรียนจนจบ ความฝันของเธอจะไม่สูญสลายเพียงเพราะผู้ชายคนเดียว แม้หากไม่ได้เงินจากเขาเธอก็จะหางานอย่างอื่นทำ เธอมีแม่ที่ต้องดูแล

อาการเจ็บออดๆแอดๆของแม่ทำให้รินลดาต้องกระตือรือร้นและขยันมากกว่าเดิมหลายเท่า ขาดอัครพลไปคงไม่ตาย ตอนไม่มีเขาเธอกับแม่ยังอยู่ได้

“อย่างนั้นก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์นึกถึง เป็นค่าสึกหรอที่เยอะมากๆเลย “ น้ำเสียงตัดพ้อเล็กๆ ที่ไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็ทำให้ปลายสายกระวนกระวายไม่น้อย

“แก้ม “ เขารู้ว่าเธอไม่พอใจ จะให้เขาทำอย่างไรในเมื่อสิ่งที่เธอต้องการมากที่สุดเวลานี้คืออนาคตและเงิน ตลอดเวลาที่ได้ใกล้ชิดและสัมผัสเด็กสาวคนนี้ทำให้เขาเข้าใจการใช้ชีวิตให้มีความสุขในทุกๆวันว่าเป็นเช่นไร ความสุขที่ไม่ต้องใช้เงิน เพียงแค่อยู่ด้วยกัน พูดคุยกัน ทำกิจกรรมร่วมกัน แค่นั้นก็เรียกว่าความสุข

ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาเขาตัดสินใจทำบางอย่าง บางอย่างที่คิดว่าสำคัญมากที่สุด ถ้อยคำตัดขาดยังกังวานก้องอยู่ในหัว เสียงสะอื้นร่ำไห้ทำให้เจ็บเจียนขาดใจ ไม่ใช่แค่เธอที่รู้สึกเจ็บ เขาก็เจ็บไม่ต่าง

“แก้มขอโทษนะคะแล้วก็ขอบคุณสำหรับเงิน โชคดีนะคะคุณหมอ อย่าหักโหมงานมากจนเกินไป พักผ่อนบ้างนะคะ ลาก่อนค่ะ “

ยังไม่ทันได้อ้าปากบอกลาเป็นครั้งสุดท้าย สายก็หลุดไปทำเอาปลายสายชะงัก เธอเป็นฝ่ายวาง ไม่ใช่สายหลุดอย่างที่คิด อัครพลนิ่งงันไปชั่วขณะ สายหลุดไปแล้วแต่ทำไมยังรู้สึกว่าเธอยังอยู่ข้างๆ

“ลาก่อนรินลดาที่รัก”

“ลาก่อนที่รักของแก้ม “