เด็กน้อยมีอาการหวาดระแวงลอบมองคนขับอยู่ตลอดเวลา ในใจเฝ้านึกว่าลุงคนนี้คือใคร ทำไมถึงมีสิทธิ์ขับรถลุงภาคย์ของเธอ
“เหนื่อยมั้ย “อัครพลก็เช่นเดียวกัน เขารู้สึกประหม่าเมื่อได้อยู่ใกล้ลูก แวบแรกที่ได้เห็นหน้าลูก ทำให้เขานึกถึงใบหน้าของน้องสาวในวัยเด็ก เหมือนกันเป๊ะไม่มีผิด หากพ่อกับแม่ได้เห็นจะต้องร้องว้าวแน่นอน
“ถามใครคะ แม่ขา คุณลุงพูดกับใคร “รินรดาอยากขำดัง แต่พอเหลือบมองเจ้าของคำถามเธอก็ต้องเก็บอาการ สีหน้าของอัครพลเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
เขาไม่รู้ว่าต้องเริ่มจากตรงไหน อยากเจอลูกจนแทบคลั่งไม่ทันได้ศึกษาว่าเด็กวัยนี้ต้องเริ่มบทสนทนาแบบไหน อย่างไร? เป็นพ่อที่เริ่มต้นด้วยความห่วย!
“ไม่รู้สิ วันนี้สนุกมั้ยคะ “รินรดาก้มถามไถ่ความรู้สึกลูกสาวกับการไปเรียนครั้งแรกและอีกหลายเรื่องที่ผู้เป็นแม่ซักถาม อัครพลนั่งนิ่งเป็นคนขับที่ดี ที่จริงเขาพยายามเก็บเกี่ยวและเรียนรู้อยู่ต่างหาก
“พรุ่งนี้ลูกอินขอ
