CHAPTER 63
CHAPTER 63
HAZEL POV
Mainit ang sikat ng araw na dumapo sa aking pisngi. Mabigat ang talukap ng aking mga mata, pero pinilit ko itong imulat. Maputi ang kisame, malinis, at may amoy na kilala ko—amoy ospital. Ang unang narinig ko ay ang mahinang tunog ng monitor na tila sumasabay sa mabagal kong paghinga.
Parang may bumigat sa dibdib ko nang biglang pumasok sa isip ko ang tanong: Nasaan ako?
Hindi ko alam kung ilang araw na akong nakahiga dito, pero ramdam ko ang panghihina ng katawan ko. Paglingon ko, may babaeng naka-puting uniporme, abala sa pag-check ng mga tubo at kagamitan. Nang mapansin niyang gising na ako, agad siyang lumapit.
“Miss Hazel, gising ka na! Sandali lang, tatawagin ko ang doktor mo.”
Pagkaalis niya, biglang nagbalik ang mga piraso ng alaala—hindi lang
