CHAPTER 64
HAZEL POV
Dalawang araw na ang lumipas mula nang magising ako sa coma, pero heto pa rin ako, nakakulong sa loob ng puting kwarto ng ospital. Amoy antiseptic, malamig ang hangin mula sa aircon, at pamilyar na ang tunog ng heart monitor na paulit-ulit lang tumitibok sa tabi ko.
Sabi ng mga doktor, kailangan pa akong manatili para sa masusing observation. May posibilidad daw na magka-post trauma ako dahil sa aksidente, lalo na’t ilang araw din akong walang malay. Pero ang hindi nila alam… mas mabigat ang trauma ng katotohanang bumalik na lahat ng alaala ko.
Nakatitig lang ako sa kisame, iniisip ang bawat eksenang bumalik sa isip ko—ang pag-alis ko sa bahay ni Xander, ang pagtanggi niyang pakinggan ang paliwanag ko, ang mukha ng kambal na puno ng takot at lungkot habang sinusubu
