CHAPTER 40
HAZEL POV
Tahimik ang paligid. Tanging mahinang ihip ng hangin mula sa bukas na bintana ang maririnig. Nasa loob ako ng kwarto, nakahiga pero mulat na mulat. Ang mga mata ko ay nakatitig sa kisame ngunit ang isip ko... naglalakbay.
Hindi ko alam kung bakit pero kanina pa ako balisa. Simula nang makita ko si Celestina at marinig ang sinabi ni Mama Estrella sa akin, tila may bumabalot na lungkot at takot sa puso ko na hindi ko maipaliwanag. Parang may kulang. Parang may tinatago.
Bumangon ako at dahan-dahang lumabas ng kwarto. Dumaan ako sa hallway. Tahimik ang buong mansyon, madilim maliban sa iilang ilaw sa dingding. Parang kakaibang lamig ang bumalot sa akin habang bumaba ako ng hagdan.
Naglakad ako patungo sa kusina at nagpainit ng gatas. Hindi ko na kasi talaga kayang bu
