CHAPTER 38
HAZEL POV
Gabi na. Tahimik ang buong mansyon maliban sa mahinang tik-tak ng orasan sa dingding ng kusina. Nakaupo ako sa may mesa, nakasuot ng manipis na balabal habang hawak-hawak ang tasa ng mainit na gatas. Hindi ako makatulog. Hindi dahil sa lamig, kundi dahil sa dami ng iniisip ko.
Ang sinabi ni Mama Estrella kanina, paulit-ulit sa isip ko.
> “Maging matatag ka. Lalo na kapag sinimulan ka nang siraan ng mga taong ayaw kang bumalik sa lugar mo.”
Ano ba ang tunay na pinagdaanan ng babaeng tinatawag nilang Georgelyn? At bakit ganoon na lang ang pagtanggap nila sa akin, gayong wala akong kahit anong alaala?
Napatingin ako sa orasan. Alas-onse na ng gabi. Hindi pa rin dumarating si Mr. Belfort—Xander. Kahit kailan, hindi siya naging palakwento. Laging seryoso, laging ma
