“ไอ....ทนนิดนะครับ อื้อออ” เอ่ยเสียงแหบพร่าออกไปพร้อมจูบพรมไปตามใบหน้าหวานอย่างปลอบโยน ก่อนจะค่อยๆ กดแกนกายฝังตัวตนเข้าไปในตัวของไอริณจนสุดลำ ใบหน้าหวานบิดเบียวไปเพราะความเจ็บปวดที่ได้รับ เรียวปากเม้มเข้าหากันแน่นอย่างพยายามสะกดกั้นเสียงของตัวเอง ผมนิ่งค้างอยู่ครู่ใหญ่เพื่อให้ร่างกายของคนตัวเล็กได้ปรับสภาพก่อนจะค่อยๆ โยกขยับเข้าออกเชื่องช้าเนิบนาบ พลางเลื่อนมือไปประสานกับฝ่ามือเล็กของเธอเอาไว้ด้วย
“ไออย่ากัดปากตัวเอง... กัดมาที่ไหล่พี่นี่” ผมที่เห็นเธอกัดริมฝีปากของตัวเองอย่างทรมานก็เอ่ยออกไปเพราะไม่อยากให้เธอทำร้ายตัวเองพร้อมกับก้มลงไปกดจูบเธออีกครั้งจนเสียงหวานหลุดครางออกมา
“อ๊ะ.... อ๊าาาา พะ...พี่เธียร์” เสียงหวานของไอริณทำเอาสติผมเกือบหลุดพร้อมกับเร่งขยับแกนกายเข้าออกให้ถี่ขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย ยังไม่อยากเร่งมากไปกว่านี้เพราะกลัวเธอจะเจ็บจนรับไม่ไหว
“ดีขึ้นหรือยังไอ... ดีขึ้นหรือยังค
