Özgürlük Ateşi: Luna’nın Yükselişi

Olivia’nın bakış açısıyla, Bütün gece boyunca eşim Alfa Theodore ve oğlumuzun dadısı Clara'nın seks kasetini izledim. Telefon ekranı yatak odamın karanlığında parlıyordu ve yüzüme sert gölgeler düşürüyordu. Videoyu yüzüncü kez izlerken parmaklarım titriyordu. Her inilti, her itiş, her fısıltı, gümüş pençeler gibi ruhuma daha da derin kazınıyordu. Dün gece, gök gürültüsü beni uyandırdı. Dışarıdaki fırtına, göğsümde kopan kaosla uyumluydu. Yatağın diğer tarafına uzandım, ama Theodore'un yatağı soğuk ve boştu. İpek çarşaflarda kokusu kalmıştı ama ortada yoktu. Önce çalışma odasını aradım. Boştu. Sonra duydum — birinci kattan gelen yumuşak sesleri. Çıplak ayaklarımla mermer merdivenleri sessizce indim, ateşe çekilen bir güve gibi sesi takip ettim. Clara'nın kapısı hafifçe aralıktı. Altın rengi ışık aralıktan sızıyordu ve onunla birlikte, etin ete değdiği kesin sesler geliyordu. Kalbim durdu. Aralıktan onu gördüm. On yıldır birlikte olduğum partnerim. Benim için yaratılmış, gençlik yıllarımızdan beri beni derinden seven, yavrum Leo'nun babası Theodore, Clara'yı pencere pervazına bastırmış, arkadan sertçe ona giriyordu. Yağmur camlara şiddetle çarpıyordu, hemşire üniforması beline kadar toplanmıştı. Bu bir tür sıra dışı fetiş mi? “Oh, Alfa!” Clara nefes nefese, Theodore onu pencere pervazına dayarken sesinden memnuniyet damlıyordu. “Sen çok daha büyüksün...” “Kapa çeneni!” diye homurdandı Theodore, onu sert ve şiddetli bir şekilde sikerken kalçalarını sıkıca kavradı. “Seni küçük sürtük, böyle giyinerek... seni çıldırmış gibi sikmemi istiyorsun, değil mi?” Birleşmelerinin müstehcen sesleri havayı doldurdu, her ıslak şaplak kalbime bir hançer gibi saplanıyordu. “Söyle bana,” Clara sırtını ona doğru eğerek mırıldandı, “benimle mi yoksa senin değerli Luna'nla mı daha iyi hissediyorsun?” Nefesim boğazımda düğümlendi. Nasıl cüret ederdi... Theodore'un eli göğsünü kavrayarak sertçe sıktı. “Sen sadece bir oyuncaksın, Clara. İhtiyacım olduğunda kullanabileceğim seksi bir oyuncak bebek. Kendini Olivia ile asla karşılaştırma.” “O zaman neden her gece ona ilaç veriyorsun?” diye alay etti, ona karşı sırtını sürterek. “Yatağında beni tercih etmiyorsan, neden değerli çayına uyku hapı koyuyorsun?” Kanım dondu. “Çünkü o beni tatmin edemeyecek kadar zayıf.” diye homurdandı Theodore, hareketleri daha şiddetli hale geldi. "Leo'yu doğurduğundan beri çok kırılgan. Acınası. Seni istiyorum, seni sürtük, beni sikmeme izin ver." Hayır. Hayır, hayır, hayır. Tuberose çayı. Her gece huzurlu bir şekilde uyumama yardımcı olan çay. Theodore'un Leo'nun zor doğumundan sonra sağlığımın düzelmesine yardımcı olacağını söyleyerek benim için özenle hazırladığı çay. Hepsi yalanmış… Bana ilaç veriyormuş. Ne kadar zamandır peki? Yıllardır mı? Bütün bunlar, buraya gizlice girip oğlumuzun bakıcısını azgın bir hayvan gibi becerebilmek için miydi? Telefonumu çıkarırken ellerim titriyordu, parmaklarım kayıt yapmaya başlayacak kadar bile sabit durmuyordu. Her şeyi kaydettim — pencere kenarından kanepeye, sonra da Clara'nın yatağına geçişleri. Her itişi, her iniltiyi, benim olması gereken her fısıltılı sevgi sözcüğünü. “İşte bu.” diye inledi Theodore, Clara bacaklarını beline dolarken yüzü zevkten buruşuyordu. “Hepsini al, seni küçük fahişe.” “Evet, Alfa!” diye bağırdı Clara, tırnaklarını Theodore'un sırtına geçirdi. “Luna'yı döllediğin gibi beni de dölle.” Bu sözler bana fiziksel darbeler gibi çarptı. Geriye doğru sendeledim, boğazıma safra yükselirken telefonumu düşürmek üzereydim. Sonunda yatak odamıza, benim yatak odama geri döndüğümde, yatağa yığıldım ve videoyu tekrar izledim. Ve tekrar. Ve tekrar. Theodore o gece geri dönmedi. Şafak pencerelerden içeri sızarak her şeyi bir zamanlar güzel görünecek altın ve pembe tonlarına boyarken, kararımı verdim. Sessizce dayanan, eşinin uzaklığını mazur gören, yetersiz olduğu için kendini suçlayan Olivia, güneşin doğuşuyla birlikte öldü. Benden bu kadar. Theodore, Kuzey Bölgesi'nin Alfa Kralı olmak üzereydi. Leo'nun doğumunda kurdumu kaybetmemle zayıfladığımı, onun korumasına ve desteğine muhtaç olduğumu düşünüyordu. Ama Theodore benim gerçekte kim olduğumu bilmiyordu. O yıllarda benim Avrupa'da yurt dışında eğitim gördüğümü mü sanıyordu? Ben Matthew Kane'in haydut örgütüyle eğitim görüyordum ve onun en güvendiği ikinci adamı olmuştum. Efsanevi “Cipher” sadece kurt sürüsü arasında fısıldanan bir hayalet hikayesi değildi. O bendim. Ve şimdi, altı yıl sonra, Matthew Kane Avrupa Bölgesi'nin Alfa Kralı olarak hüküm sürüyordu. Parmaklarım titreyerek, ezberlediğim ama hiç aramaya cesaret edemediğim bir numarayı rehberimde aradım. Telefon bir kez çaldı. İki kez. “Livvy? Sen misin? Sonunda beni aradın.” Matthew'un sesi tam da hatırladığım gibiydi: sıcak, güçlü, güven vericiydi. “Benim…” diye fısıldadım, güçlü kalmaya çalışmama rağmen sesim titriyordu. “Matthew, ben... yardıma ihtiyacım var. Beni buradan çıkarabilir misin?” Aramızda sessizlik hâkim oldu. Rahatsızdım. Altı yıl geçmişti; hala bana ihtiyacı var mıydı? Kurt olmadan, artık ona bir faydam yokmuş gibi görünüyordu. “Tabi.” dedi sonunda ve endişe dolu ses tonuna rağmen sesinde gülümseme duyabiliyordum. “Bu aramayı altı yıldır bekliyordum Livvy. Hazırlanmam için bana bir ay ver. Theodore'un Kuzey Bölgesi üzerinde ne kadar kontrolü olduğunu biliyorsun, dikkatli olmalıyız.” Rahatlama duygusu beni o kadar güçlü bir şekilde sardı ki, neredeyse ağlayacaktım. “Oğlum Leo'yu da yanımda getirmek istiyorum. Bu mümkün mü?” “İki uçak bileti.” diye cevapladı Matthew tereddüt etmeden. “Livvy, bir ay sonra seni eve getirmek için bizzat gelirim.” Ev. Bu kelime dilimde yabancı ve harika bir his uyandırdı. Telefonu kapattım ve masama doğru yürüdüm, sonunda ellerim titremeyen bir takvim çıkardım. Kırmızı mürekkeple otuz gün sonrasını daire içine aldım, bu renk bembeyaz kâğıda karşı cesur ve meydan okurcasına duruyordu. Özgürlüğe otuz gün vardı. Geri sayım şimdi başlamıştı.