K20
Kaan
Çiftlik evine kaçtığım günden beri resmen içime kapanmıştım. Mehir ablaya kuzenlerimi özlediğimi söyleyip zar zor ikna etmiştim. Oysa gidiş sebebim tamamen ortadan yok olma isteğimden kaynaklıydı.
O gün olanları düşünürken bile tüm kaslarım istemsizce geriliyordu. Boynumdan sırtıma doğru bir ip takılmışta beni geriye çeker gibiydi. Geriye doğru esneyip kendime gelmeye çalıştım.
Hem kendime hem de Sanat'a öfkeliydim. Kendime olan kızgınlığımın nedeni Ada'yı her şeye rağmen sevmemdi. Ona karşı olan öfkemin temel sebebi yine Ada'ydı, Ada'nın onu sevdiğini söylemeseydi... Lakin onun bana pislik yapması sabrımı taşıran son damlaydı.
Sanat'ın kaşınmasının sorumlusu ben değildim. Önce sabahın köründe bana bulaştığı yetmezmiş gibi bir de okulda damarıma basmıştı. Önünd
