บทที่5 ฉันจะพรากความบริสุทธิ์ของนาย
“โอ๊ย! น่าอายชะมัด”พนาหวังจะแกล้งหญิงสาว แต่กลับเป็นตัวเขาเองที่โดนเล่นงานไม่เป็นท่า แถมเธอยังหัวเราะสนุกชอบใจกับความบริสุทธิ์ของเขาอีก
“นายครับ”
“ว่าไง”
“นายจะไม่ช่วยคุณแมวน้ำจริงเหรอครับ เราจะได้มีสวนกล้วยเพิ่มอย่างที่นายหวังแถมเราจะได้ออเดอร์จากโรงงานเสี่ยธงชัยด้วย”
“ก็อยากได้ แต่ไม่อยากช่วย ให้ยัยนั้นมาอ้อนวอนฉันก่อนสิแล้วฉันจะยอมช่วย”
“แต่เขาก็อ้อนวอนนายแล้วนะครับ หรือว่า…นายจะไม่อยากได้การอ้อนวอนแบบนั้น แต่อยากได้…”คนงานทำท่าแตะตัวลูบไปที่แขนเขาเบาๆ พร้อมมุมปากที่กัดเข้าหากันอย่างยั่วยวน
“มึงจะบ้ารึไง จะไปไหนก็ไป”พนาคิดตาม ถ้าคนข้างๆเปลี่ยนเป็นเธอคนนั้น แค่คิดใบหน้าของเขาก็เห่อร้อน
ไม่ ไม่ คิดบ้าอะไรอยู่ อย่างยัยแมวน้ำไม่ได้แอ้มความบริสุทธิ์ของเขาหรอก
“โถ่ นาย...ถ้าไม่คิดจะหน้าแดงทำไม”
“ฉันเปล่า”คนตัวโตปฏิเสธทันควัน จะว่าไปเขาก็รู้สึกร้อน
