บทที่7 แถจนต้นกล้วยถลอก
คำตอบที่ได้ยินทำให้วนาลีที่แอบฟังอยู่หลังต้นกล้วยนิ่งไปชั่วขณะ ถึงแม้เธอจะรู้อยู่แล้วว่าเขาชอบเธอในตอนนั้น ทว่าการได้ยินจากปากของเขาอีกครั้ง มันทำให้หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่
“ออกมา”พนาเรียกคนที่ยืนแอบฟังอยู่ให้ออกมาจากที่ซ่อน เขาเห็นตัวเธอตั้งแต่ตอนที่สัตยาเดินเข้ามาบอกแล้ว แต่ยังคงปล่อยให้เธอแอบอยู่ตรงนั้นจนถึงตอนนี้
“ฉันแค่...อยากคุยกับนายเรื่องสวนกล้วยนะ เลยกลับมาอีกครั้ง”วนาลีค่อยๆก้าวออกมาจากที่ซ่อน เธอส่งยิ้มบางให้คนตรงหน้าอย่างเขินอาย พร้อมกับเอ่ยแก้ตัวอย่างร้อนรน
“แต่ฉันอยากคุยเรื่องเมื่อคืนมากกว่า”พนาก้าวขาเข้าไปประชิดตัวหญิงสาว ก่อนจะกระซิบบอกเสียงแผ่วข้างหูให้ได้ยินกันแค่สองคน
“เรื่องอะไรเหรอ มะ...เมื่อคืนไม่มีอะไรเกินขึ้นหนิ” หญิงสาวแก้ตัวจนสีข้างแทบถลอก ทั้งๆที่รู้ดีแก่ใจว่าเรื่องเมื่อคืนที่เขาพูดถึงคืออะไร
“อย่าบอกนะ ว่าเมือ
