บทที่4 สอนหน่อยนะ
แววตาที่แฝงไปด้วยความเจ็บปวดของเขา ทำให้เธอปฏิเสธสิ่งที่เขาพูดไม่ออก แต่คำถามที่เขาถามนั้นจะให้เธอตอบยังไง จะให้บอกยังไงว่าตอนนั้นเธอไม่ได้ตั้งใจปฏิเสธเขาเลย
วันนั้นที่ชายหนุ่มมาสารภาพรัก เธอยอมรับว่ารู้สึกดี แต่แล้วเหตุการณ์มันเลยเถิดจนเธอรู้สึกอายถ้าตอบรับกลับไป ทำให้เธอต้องปฏิเสธเขาในทันที หลังจากเหตุการณ์วันนั้นเธอก็รู้สึกผิดมาตลอด และไม่เคยคิดเลยว่ามันจะทำให้เขามีปมด้อยภายในใจ
“แต่จะว่าไปต่อให้ฉันจะอ้วนหรือผอมเธอก็แต่งงานกับฉันอยู่ดี เพราะสิ่งที่เธอต้องการจริง ๆ คงเป็นเงินของแม่ฉัน”
“ค่ะ ใช่เลยเพราะฉันชอบเงินของคุณนาย”
หญิงสาวปรับสีหน้าให้นิ่งที่สุดเพื่อระงับความโกรธ มือหนาบีบแขนเรียวแน่นขึ้นทำให้หญิงสาวรู้สึกเจ็บ เขาคงคิดไม่ผิดไม่อย่างนั้นผู้หญิงที่เคยปฏิเสธเขาตอนเด็กจะมาแต่งงานกับเขาทำไม
“ปล่อยฉันได้แล้ว”วนาลีสะบัดมือหนาออก ทว่ามันแน่นเกินกว่าที่เธอจะสลัดให้
