Crashed On You

Simula I wear shorts, she wears skirts. I love to wear pants and she loves to wear dresses. We almost look alike but we have different personalities and different perspectives in life. She’s a soft type while I am a rough one. She's my parents favorite, she wants to look perfect for them, while I'll do the things that I want. She's feminine, that's why boys on our school would rather go for her than be my punching bag. She gets more attention than me, she acts perfect, her gestures and reactions was always accurate. While I don't even care about my moves, I was living in a judgemental world. I always do what I want, I always get what I want. She always stood for what our parents wanted us to do, she was showered with my mother's love and support. My dad's favorite. While I'll always break their expectations for me, she graduated with flying colors when I got an average score. I am always a failure to them, breaking their rules, doing the things that they hate, engaging in things that I dream of. This is my life, I want to be as free as an eagle. But like how people do, they betray you and shoot you for their own happiness. "Nabili mo ba ang pinapabili ko sa iyo Katya?" Katya is our maid's daughter, I am one year older than her. She’s one of my good friends, because of lack of financial support she decided to quit school and help her mother so that she can also provide for her family. "Kinakabahan talaga ako sa gagawin mo Senyora Abella!" Napangiti ako nang may dala itong kulay asul na plastic. "What's wrong? Wala naman si Mama, at saka wala naman makakaalam kung hindi ka magsusumbong," sabi ko at kinuha ang dala nitong plastic. She gave me a weird look. I sighed and locked the door of my room and sat on my queen size bed. "Okay, I get it. Hindi naman ako magtatagal doon. You see? I want to have fun. I'm stuck here Katya." "Senyora Bella..." "And please lang Katya! We've been friends for almost two decades, stop calling me Senyora." I shook my head in disapproval. "Okay. Bella? Kapag umitim ka sa gagawin mong yan. Mas lalo kang maga-grounded,” bulong nito sa akin na mas lalo kong kinainis. "Ano ba! Bakit ka ba bumubulong? We're in my room." "Baka marinig ako ng Mama mo at magalit dahil hindi kita tinatawag na Senyora." I rolled my eyes. "Whatever!" Padabog akong tumayo sa kama at humarap sa malaking salamin. "Wow! You bought one of my favorite colors, black bikini." I danced in excitement while looking at my bikini. Tinapon kasi lahat ni Mama ang mga swimwear na ginagamit ko noon. "Hindi ka puwedeng mag-swimming sa dagat Bella," anito at napahinto ako sa pagsayaw. "Alam mo ikaw, napaka-KJ mo talaga. At oo hindi." Lumapit ako sa kanya at ngumisi. Nanlaki ang mata nito at napailing. "Huwag mong sabihin sa talon ka pupunta." Ngumiti lamang ako sa kanya at tumuloy na sa walk in closet ko. "Bella, nababaliw ka na ba?" anas nito na sumunod sa akin. "Hindi ako puwede sa dagat, so I have no choice kung hindi sa falls. Hindi naman din ako puwede sa pool, wala naman tubig ‘yon," tugon ko at nagpatuloy sa pagkuha na summer dress. "Pero delikado roon, maraming ahas at mga hayop na nakatira sa gubat. Malay ba natin, baka ano pa mangyari sa iyo. Lalo na matagal na noong huling punta mo roon. Malalagot ako nito," nag-aalalang saad nito.. "You know what Katya? Don't be so nega, tulungan mo na lang akong humanap ng fit na summer dress para sa akin," sabi ko sabay tingin sa mga maraming summer dress. Hindi ako tinulungan ni Katya, sadyang nakahalukipkip lang ito sa likod ko habang hinihintay ang paghahanap ko ng summer dress na susuotin ko. Nag-decide ako na suotin ang kulay asul at puting bestida. "Magsho-shower lang ako," paalam ko at pumasok na sa malaking wash room. Mabilis lang akong naligo dahil maliligo rin naman ako sa talon.Sinuot ko ang binili nitong black bikini sa akin, meron din siyang binili na kulay pula ngunit saka ko nalang isusuot iyon kapag naisip ko ulit na maligo sa talon. Ngiting-ngiti akong lumabas ng silid habang suot lamang ang bikini, tulad ng dati magaling talagang pumili si Katya ng mga bikini at sakto sa hapit ng katawan ko. Inayos ko ang buhok ko at lumapit naman sa akin si Katya na may malagkit na nilagay sa aking likuran. "Kailangan mo ng sunscreen, mas okay na sigurado. Baka umitim ka, mapapagalitan na naman tayo ng Mama mo. Mag-iingat ka roon. Lagi ko naman hawak ang cellphone ko, tumawag ka kung may problema." Nagbuntonghininga ito. " Pinag-pack na rin kita ng lunch mo kung magugutom ka man, pero please lang Bella ‘wag masyadong matakaw may iniingatan kang waistline," anito na nakapagpangiti sa akin. I am always grateful to have Katya on my side. Simula nang umuwi ako galing Cebu, wala na akong ibang makausap kung ‘di siya lang. Siya na lang lagi ang nakakaunawa sa akin. Wala naman din kasi akong mapagbuhusan ng galit at emosyon kung ‘di siya lang dahil siya lang naman ang kasama ko magsimula bata pa kami. Ang iba naman nagtatrabaho dito ay hindi ko naman masyadong kilala. Ayaw rin ni Mama na makisalamuha ako sa kanila. Kaya wala akong ibang choice kung ‘di mag-Netflix, internet o kahit ano na lang puwede kong gawin dito. Hindi rin ako pinapayagan na lumabas ng bahay. Dalawang buwan na ng pinayagan ako ni Mama na bumisita sa Cebu, pero ayokong umuwi. Kinailangan pa nila akong kunin by force at iyon na yata ang nakakahiyang nangyari sa akin. Isang taon na rin simula nang ipinangako ako sa apo ng gobernador ng aming bayan, it isn't a good idea but I have no other choice. Noong last month ay bumisita rito ang mga kaibigan ko sa Cebu, pero sa tingin pa lang ni Mama ay ayaw na niya sa mga ito. She hates modern filipina, even if we live in this 21st century time the people in this Municipality, the elite rather wanted to preserve the Spanish Era of our ancestors tradition. It is a bit different now, but still we can't wear shorts or pants. Women should wear an elegant classy dresses. Kahit pambahay, kailangan naka-dress. When I went out of Valencia, I saw the beauty and freedom of people. That was what I'm longing for, my freedom. "Oh natulala ka na naman?" pagpuna ni Katya na hindi ko napansin na kinuha na pala nito ang kaliwang kamay ko upang bigyan ng sunscreen. "Why is it so hard for me to do the things that I want?" Humarap ako kay Katya na napahinto sa ginagawa. I sighed and felt the emptiness in my heart. "Hindi ganito ‘yong gusto kong buhay. I want to be free, I want to be myself," madramang bulong ko. "Hindi ikaw ang Bella na nakilala ko. Bakit ganyan ka magsalita? Malakas ka ‘di ba? Sinuntok mo nga ‘yong lalaking may gusto sa ‘yo noon kasi binilhan ka ng bulaklak." Tawa nito kaya natawa na rin ako. I still remember Athan, who just confessed his feelings towards me. I punched him because I'm so speechless, that's my way of telling him that I don't like him. Now I'm feeling guilty, kumusta na kaya siya ngayon? "It's because... I'm speechless. That was the first time na may nag-confess sa akin," sabi ko habang umiiling. Tumayo ako upang kunin ang summer dress ko at sinuot ito. I looked at myself at the mirror. My long curly hair makes me look more like a disney princess. I want to cut it short, but mom wants it this way. I shook in that thought, even my love in fashion was limited. "Malay mo Bella, si Esteban pala ang para sa iyo." I rolled my eyes. "I can't even imagine my life with him, Katya. Stop talking nonsense." "Pero wala ka nang magagawa, kailangan mong sundin ang utos ni Donya Angelita." I sighed hopelessly. Katya was right. Kahit ayoko, kailangan ko pa rin pilitin ang sarili ko na gusto ko ang ginagawa ko. My life was ruled by my parents principles in life. We were like living in a Spanish era, where you have to do what your parents want you to do and you left with no choice but to follow it. This was the reason why I hate this place, where everyone was limited. You have to be perfect, so you can fit in with the elite members of this place, your emotions controlled and gestures monitored. They were all conscious of everything. I'm tired of being like this, I want to be free. After an emotional and serious talk with Katya, nag-ayos na ako. The bikini was underneath my summer long dress, sinigurado ko na hindi nila ito mahahalata. Mahirap na at baka mayroon pang magtanong. "Okay na, nasabi ko na kay Nanay na masakit ang ulo mo kaya kailangan mong magpahinga at ‘wag kang istorbohin." Pilyo akong ngumiti at lumabas ng silid ko. "Si Cloud nailabas na ba ni Mang Densyo?" tanong ko sa kanya habang dahan-dahan kaming naglalakad sa harapan ng mansyon dahil lahat sila ay abala sa kusina at iyong iba ay nagpapahinga na. "Okay na rin Bella, basta ha iyong pinag-usapan natin. Mag-iingat ka." Tumango ako nang mabilis. Ngayon ko lang yata pasasalamatan ang naglalakihang mga halaman ni Mama, dahil maaari kaming makapagtago. "Oo naman. Tatawag ako sa iyo pagnandito na ako." Naglakad kami sa tagong bahagi ng aming hacienda kung saan walang trabahador na dumaraan. Tumingin-tingin muna si Katya bago ako sumunod sa kanya. "Rad!" tawag nito na ikinakunot ng noo ko. Bago pa ako makapagtanong ay may matipunong lalaki ang huminto sa harapan namin at nakasakay ito kay Cloud na kabayo ko. Matagal na akong hindi makalabas ng bahay, matagal din akong nasa Cebu pero sigurado ako na hindi ko pa siya nakikita magsimula nang umuwi ako rito. "Si Mang Densyo?" wala sa sariling natanong ko kay Katya habang titig na titig pa rin ako sa kanya. Sumulyap ito sa akin at nanlaki ang mata ko at umiwas ng tingin. Kailan pa ako nakaramdam ng hiya na ganito? "Wala si Mang Densyo, Senyora Abella. Kaya ang pamangkin na muna niya ang pumalit sa kanya," pagpapaliwanag nito na ikinakunot ng noo ko. "Bakit? Ano nangyari sa kanya?" nag-aalala kong tanong. Hindi naman kasi madalas lumiliban sa hacienda si Mang Densyo. "Matanda na si Mang Densyo, at hindi na niya kaya ang trabaho rito sa hacienda. Mabuti nga at nandito ang pamangkin niya e." Namula bigla ang pisngi ni Katya sa sinabi kaya kumunot ang noo ko. Walang anak si Mang Densyo, iyon ang kwento niya sa akin. Si Mang Densyo ay itinuturing kong parang pangalawang ama, kaya malapit ito sa akin. Ngunit wala siyang na-kwento na mayroon siyang pamangkin. Marahil anak ito ng kapatid niya na kwinekwento niya sa akin na nakatira sa kabilang bayan. Si Mang Densyo ang kaisa-isang trabahador dito sa hacienda namin ang palagi akong sinasamahan noon kapag gusto kong pumunta ng talon. Kahit kailan, hindi siya nagsumbong kina Papa kahit na alam niyang puwede siyang alisin dito. Sa kanya ko nalaman na may natatagong talon pala ang aming lupain. Sumulyap muli ako sa tinawag na Rad ni Katya, I don't know if it just me. Pero he doesn't look like an ordinary guy. He is... okay I admit he is a good looking guy with his sun kissed skin that added a masculine effect on him that fit perfectly on his toned body. Is he working out to achieve that tone and muscled body? Of course, lahat naman yata ng trabahador namin ay matitikas ang katawan dahil sa mga mabibigat na trabaho sa hacienda. Why would I ask about that. "Ba-Baka naman isumbong ako n’yan?" bulong ko kay Katya na nakangiti habang nakatitig pa rin kay Rad. "Hindi no! Pinagsabihan na siya ni Mang Densyo." Ngumiti lalo ito kaya napatingin ako kay Rad na seryosong nakatingin sa akin at kunot na kunot ang noo, nakaawang pa ang labi nito kaya umiwas ako ng tingin. "Rad? Ito nga pala si Senyora Abella na sinasabi ko. Nakikiusap ako sa ‘yo pakiingatan lamang at baka magalit si Donya Angelita. Bago mag-alas dos kailangan nandito na siya," ani Katya na kahit na naghahabilin ay nakangiti pa rin. Sumulyap si Katya sa akin. "At ikaw, iyong hinabilin ko sa iyo. Mag-iingat ka." Tumango ako nang mabilis at naglakad patungo sa puting kabayo ko. Ramdam ko ang mapagmasid na titig nito ngunit mas minabuti ko na lang na hindi pansinin, sanay naman ako sa mga ganoong titig. Hindi ko lang mapagkaila na nag-aalangan ako sa kanyang mga nangungusap na mga mata. "Cloud..." Marahan kong hinaplos ang aking kabayo. Mukhang bagong paligo ito at hindi napabayaan kahit na matagal na akong hindi nangangabayo. Lalo na ngayon. Tumaas ang tingin ko kay Rad na seryoso paring nakatingin sa akin. Nag-igting ang bagang nito bago inabot ang kamay niya. Nagulat ako roon, kaya hindi ko kaagad naiabot ang kanang kamay ko. Napalunok ako nang mahawakan ang matigas na kamay nito. Sanay naman akong umakyat sa kabayo, ngunit pakiramdam ko ay nahihirapan akong umakyat ngayon. Kaya nang mapansin nito na hindi ako gumagalaw ay hinawakan nito ang likod ko para maiupo niya ako sa kanyang harapan. "Bella, ito ‘yong lunch n’yo. Balik kayo kaagad, okay?" Mabuti na lang at nagsalita si Katya kung hindi ay malalagutan na ako ng hininga. "Oo, Katya. Maraming salamat." Tanging ang mga insekto at hampas ng mga halaman ang naririnig ko. Hindi ako makahinga nang maayos sa sobrang lapit ko sa mukha nito.Pilit kong ibinibigay pansin ang aking mata sa maliit na basket na hawak ko at sa lawak ng dagat. Para akong mawawala sa wisyo nang maamoy ang pabango nito, his perfume smells like a mint gel. Napakagat ako sa aking ibabang labi. Kapag pumupunta kami sa talon ni Mang Densyo ay palagi akong nasa likuran nito umupo, o kaya naman ay dalawang kabayo ang dala namin. Kaya hindi ko ito napagplanuhan. Dapat ay hindi ako makaramdam ng hiya, unang-una isa rin siya sa mga trabahador namin. Napalunok ako at iniwas ang tingin, itinuon ko ang aking pansin sa mga punong dinadaanan namin upang maalis ang hindi pamilyar na pakiramdam sa aking dibdib. Sa tuwing tumatama ang mga kamay nito sa akin parang may kuryenteng dumadaloy sa aking katawan. Huminto ang kabayo kaya napatingin ako sa kanya. Napakurap ako nang sobrang lapit ng mukha nito sa akin. "Kakanan ba ako? O, kakaliwa?" he asked in a hard slang tone. Nataranta ako at napatingin sa daan. "Ka-Kanan," sagot ko. At the end of this path, the beautiful falls were hidden by the big and long trees. There was a small Kubo beneath the tree. I smiled, ang tagal ko nang hindi pumupunta rito. Wala pa ring pinagbago, the breathtaking view of hidden falls that I was longing for. Bumaba ako sa kabayo at halos patakbong pumunta sa kubo upang ilagay roon ang mga gamit na dala ko. Ngiting-ngiti ako habang tinatanaw ang pagbagsak ng tubig mula sa itaas. The trees bloom so green and the cool breeze of falls give me more excitement. "The falls are so beautiful." I stiffen when I remember that I am with Rad. My brows furrowed when I heard his english accent. I stared at him who was now mesmerised with the view. Isinawalang bahala ko iyon at lumakad na papunta sa talon. I removed my dress and put it on the branches of the tree near me. I closed my eyes and felt the cold breeze of water on the falls. This was my sweet escape, my weaknesses. If only I could live here and stay here. I slowly sat on the ground and felt the cold water. I started to swim in the deep water, I stopped in the middle of the deep water and shut my eyes. I let myself calm down. If only I can escape my world, if only I can do something to stop the marriage. Why is it so hard to understand that we are living in the modern times and it's okay to be yourself? Why is it so hard to be free? My heart was aching so bad that I wanted to be free, the coldness of the water filled the emptiness in my heart. It calms my nerves. I was stiff when someone grabbed my waist while I was still in the water and pulled me up. I opened my eyes and saw his worried eyes. When we were already near the ground, I just realized now what he did. I gasped from some air, when we got out of the water. His barely breathing and his thick brows furrowed. Galit ang mga mata nitong tumingin sa akin habang ang mga butil ng tubig na nanggagaling sa basa nitong buhok ay dumadaloy sa kanyang seryosong mukha. "What are you doing, Senyora Bella?" matigas na tanong nito at napahawak ako sa matigas na dibdib nito. Naguguluhan ang aking mga matang tumingin sa kanya. "You wanna die?" Napaawang ang labi ko sa tanong nito.