CHAPTER 10
Third Person POV
Mabilis na lumipas ang ilang segundo matapos ang putok ng baril. Nakatayo si Mae sa gitna ng madilim na kwarto, nakanganga, nanginginig ang buong katawan. Ang baril sa kanyang kamay ay nabitawan niya sa sahig, kasabay ng paghina ng kanyang tuhod.
“A-Ako… Nabaril ko siya…” halos hindi lumalabas ang boses niya.
Ang bangkay ng huling kalaban ay nakahandusay sa harapan niya, duguan, wala nang buhay.
Si Ashero, na ilang hakbang lang ang layo sa kanya, ay mabilis na lumapit. Nakita niyang bumagsak si Mae sa sahig, nanginginig, ang mga mata punong-puno ng takot at pagkalito.
“Mae!” agad siyang lumuhod sa harap ng dalaga. “Mae, look at me.”
Pero si Mae ay tulala, nakatitig lang sa kamay niyang nanginginig.
“Dr. Guil…” Mahina ang boses niya, halos pabulong. “I ki
