Amelia

Ansızın gelen haber

    amelia artık eve gelmiş idi. Bir an evvel bir yerden başlaması gerekiyor idi. Ona çocukluğundan beri bakan dadısına sahip çıkması gerekiyor idi artık ölüsüne ve ya dirisine. Çünkü o yıllarca onu her daim destekledi, ve artık sıra amelia da idi. Onu değil rusya da çin de dahi olsa bulmalı idi. İkisi de birbirlerine yıllar önce verdiği sözü tutmalı idiler ve birbirlerine sahip çıkmalı idiler. Amelia bunun farkına biraz geç varmış olmasına rağmen. Gene de tam olarak geç kalmışm sayılmaz idi. lAkin bir yerden başlamalı idiler. william charlie ile salona gelmiş idi, amelia bunları düşünür iken. Kendisi evin için de deliler gibi dolaşıyor idi. kendine hakim falan olamıyor idi. Ne yapabilirler idi ki. Dadısı miner anın evinin önün de karşılaştıkları adam ile iyi ki karşılaşmışlar idi. lakiN bu adamın başka anlatacak bir şeyi yok idi. Amelia wil e döndü ve dedi ki;

- aklına hiç bir şey gelmiyor mu?

- . . . Uzun ve derinden bir iç çekişin ardından sil konuşmaya başladı

- aklıma hiç bir şey gelmiyor amelia. Kalkıp rusya ya gidelim dersek gidelim lakin bura da yapamayıp ora da yapabileceğimiz şey ne ki?

- hayır kesinlik ile buradan kalkıp rusyaya gitmemizin hiç bir faydası yok dedi alnını ovuşturarak.

Bu durumu gören will charlie yi koltuğa oturtturup amelia ya doğru yürüdü ve onu kollarından tutarak ona hitap etti

- bana bırak amelia. Sen kendine iyi bakmaya bak. Hastalığının iyiye gittiğini sen de fark etmişsindir.

- hayır wil anlamıyorsun. Bunu benim yapmam gerekiyor sen yapmıyacaksın.

- amelia şu inadından vazgeç artık. Biz beraber bir hayat geçiriyoruz. Yapma böyle şeyler. Biz her daim birbşrimizi desteklemeliyiz. Bunu unutma.

- bana böyle bakman dan nefret ediyorum.

Sonun da söylemiş idi işte. İçin de ki nefreti kusmak üzere idi. Çok uzun zamandır wil şn ona acır gibi baktığının farkında idi. Bu zamanlarda ondan gerçek ten de nefret ediyor idi. O onun yerinde olsa şdi asla bu şekilde bakmaz idi ona. Ona o şekilde bakmaktan ise her şekil de destek olmayı dener idi. Evet aslında wil ona gayette her konuda desteğini esirgemez idi. Mümkün olduğunca hatta kendisini düşünmeden onun yanın da olur idi. Lakin o acıyıcı bakışları amelia hep üzerin de hisseder idi. Bu zamanlar da amelia onu sonsuza denk görmemek duymamak unutmak ister idi. Lakin bunu ona hiç bir zaman demedi hatta hissettirmedi de. Lakin artık hiç bir şeye tahammülü kalmamış idi. Bu hastalık onu çok değiştirmiş idi. Ve tüm bunların aslın da wil de farkın da idi bunun maalesef ve bu durum onu fazlası ile yıpratıyordu. Aralarında ki ilişki artık maalesef zayıflamaya yıpranmaya başladı. Bunu ikisi de biliyor görüyor ve de fark ediyor idi. Uzun bir süre bakıştılar birbirlerine. Bu gerçekleri gene bakışları ile birbirlerine anlatmaya çalışıyorlar idi ki amelia artık aklın da ki leri dışarı vurmaya başlamış idi.

- bana böyle baktığın da sen den nefret ediyorum. . . Lakin daha aklında kilerin birazını bile söylememiş olmasına rağmen dediği şeyden büyük bir pişmanlık duydu. Keşke hiç demese idim dedi kendi kendine. O bu durumu yaşamaktan nefret ediyor idi. Bu duyguyu ilk defa bu kadar şiddetli şu an yaşamış idi. Şuan keşke yer yarıl ise de amelia kendisi içine girse diye düşünüyor idi. Sanki zaman durmuştu wil in suratın daki kalp kırgınlığı 1 milim bile değişmedi sanki saatlerce o şekilde kaldılar. Sonun da bu soğukluğu bozan hene amelia oldu yere yığılır gibi oldu ge sil refleks olarak hemen onu tuttu. Amelia nefes nefese sanki bir maraton koşmuş ya da o sessiz dakikalar boyunca nefesini tutmuş gibi birden soluk soluğa kaldı. Ondan sonrasını hatırlamıyor idi. Uyandığında kendini salonların da ki koltukların da serilmiş hal de buldu. Yanı başında wil ve babası bay thomasın cenazesin de ona rezene çayı yapan hizmetçi kız var idi. Ne olmuştu ona birden bire böyle? En son kendini nerede hatırlıyor idi, ne yapıyor idi, kiminle idi? Hiç bir şey bilmiyor hatırlamıyor idi. Sanki birden bire yaratılmış ve gökten aşçağı bu koltuğa düşmüş idi. Ya da paralel evrende imiş gibi hissediyor idi. Bu yanın da ki insanlar da kim idi şimdi, nereye gelmiş idi, birden iç güdüsel olarak korku ile kendini geri çekmiş idi. Hemen ani bir şekilde hareket ettiği için başı çok şiddetli bir şekilde dönmeye başlamış idi, ve hemen ardından gözleri de kararmaya başlamış idi. Bu durumu hatırlayabildiği kadar ilk kez yaşıyorsu. Kendisini çok nüyük bir tehlike de hissediyor idi. Bu insanlar bu tanımadığı yabancı insanlar ona zarar veriyor idi. Hemen buradan çıkmalı idi öakin ileriye atıldığında ise kulakları cızırdamaya başlamış idi. İnsanlardan biri:

- amelia sakin ol. Biraz daha dinlenmen gerek.

 amelia da kim idi?

- amelia lütfen sakin ol

Adamın ısrar etmesi üzerine amelia korku ile bağırmaya başlamış idi. Çünkü bu gehlikeli yabancıların arasından kurtulmaya çalışıyor idi lakin onlar o u kollarından tutup koltuğa atıyorlardı. Amaçları ne idi? Ne istiyorlar idi? Gözleri git gide daha az görmeye başladı kulakları artık buğulu bile duymuyor idi ve amelia tekrardan olduğu yere bayılmış idi.

      az sonra wil amelia nın bu kadar sık sık bayılmasının hayıra alamet olmayacağını düşünüp telefon açıp doktoru eve acilen çağırmış idi. Hahır bu sıradan bir bayılma değil idi amelia bildiğin resmen atak geçiriyor idi. Hem de tam kendisi iyileşme rolün de ilk adımını attı der iken. Doktor eve geldiğinde amelia ya hemen bir serum bağladı ve onu ayılttı. Amelia ayıldığında ilk sadece gözlerini aralayabildi sonra direk gözlerini kapatarark derin bir uykuya daldı. Ondan önce kin de ki gibi direk doğrulup kaçmaya çalışmamış idi. Wil doktor beye

- doktor orlando dediğim gibi bu gün araba ile gider iken tüm yolu bana o tarif etti ve bir kez bile şaşırmadı hatta dönüşte arabayı o kullandı hemde benden daha iyi. Bu durum hsstalığın gerilediğine dalalet midir?

- eğer bu atağı geçirmemiş olsa idi evet ümit edici bir durum diyebilir idim lakin iş tam tersine doğru sürat almış durum da denebilir maalesef.

- bu ne demek oluyor doktor bey. Ne deemk tam tersi olmuş olabilir. Tüm bu söylediklerim mucizevi bir şey. Siz bunun bir doktor olarak farkında değilmisiniz

- hayır wil bey rica ederim oturalım. Ve beni düzgünce dinleyin.

 wil son derece tedirgin bir şekilde doktor orlando jun dediği şeyi yaptı.

- bilim ok fazla gelişmiş olmasına rağmen bazı şeyler ki buna insan beyni başı alır, halen daha büyük bir kısmı keşfedilmemiş yerleri mevcuttur. Biz amelia hanım bir kaç tane yolu hatırladı diye sırf hemen hastalığı hakkın da hiç bir şey belli olmaz idi.

- bu da ne demek oluyor böyle? Dedi sil sanki karşısında ki dr. Orlando Wiliam ile beraber dalga geçiyordu. İyi bir şey idi bu bildiğin iyiye gidiyor demek oluyor hastalığı demek oluyor.

- hayır wil bey maalesef. Bu türden ölümcül hastalıklara yakalanmış hastalar da sık sık görülen bir durum bu. Hatalığın ilerleyen seviyelerin de hasta bir süre için iyileşir gibi olur bu nün süresi her hastadan hastaya değişir. Lakin gücut yn amacı toplu bir iflas yapmaktadır aslın da amacı iyileşmek felan deiil. Üzgünüm ama amelia hanımın şyileştiği felan yok. Sonrasın da ise ekledi ben sana demiş idim çok acil tedaviye başlamış olmalı idik. Hastalık zaten tedavisi olan bir hastalık değil idi. Ne kadar erken den başlar iseniz o kadar iyi olur idi aslın da. Şimdi ise geri dönüşü olmayan bir yola sürükledi. Ardından huna benzer şeyler de söylemış idi be kısaca herkes ten umut kesilmez lakin bun dan umudunuzu kaybedin demek isteddi. Ardından ben de gelisyom dedi ve o da sen hani ev de oturmayacak mıydık

- o da hala derin den derin den içi sızlıyor idi. Lakin bana söylemedi yok mu ise böyle bir şey. Hiç bilse idi onu yalnız koyar mı idi. Aslın da hoş bu kadar genç ve güzel bir kız bu hastalık ile nasıl cebelleşiyor idi snlayamıyor idi normal de bu hastalık yaşlılar da beyin de ki hastalıklardan biri olduğunu herkes bilir idi lakin 100 bin hadi bebevim sehriban ile bu kızı sokakta koyamayız ya diye başlamış idi. Doktor artık çıkmış gitmiş idi. Normal de her zaman mutlaka söylemesi gereken şeyleri söylemeden öantasından çıkarttığı eşyaları verisin geri hızlıca çıkarttıktan sonra direk çantasını toplayıp dışarı ya doğru koşar adım ilerledi. Amelia halen daha uyuyor idi onun yanına serilmiş idi wil. Kavgayı etmeden önce amelia nın ona söylediği şeyler aklına geldi. Senden efret ediyorum. Bana öyle bak a her öyle baktığın da bana kendimi öldürmek e varacak kadar deneyimleş idiq. Bana yardım etmeni istemiyorum, ben kendim yaptım yapmış idim. Şeklin de cümleler lakin bu cümleleri o kadar hızlı bir şekilde konuşmuştu ki nefes nefese sanki dakikalarca koşmuş gibi soluk soluğa kalmış idi ve pişman olduğunu wil amelia nün anladı. Lakin söylediği her şey de aklında yıllar boyunca birikmiş ve yıllar sonra böyle bir ortamada dayanamayıp adeta fışkırmıştı ve hemen ardından yaşadığı atak o u bu hale sok üş idi. Wil onu gördüğü ilk andan itibaren her zaman ama her zaman iyiliğini istemiş idi. Lakin sonun da dn büyük zararı da gene o vermiş oluyor idi amelia ya. Bu nasıl mümkün olabiliyor idi. Onu herkesin nazarından korumaya çalışır iken kendi nazarından mı koruyamıyor idi. Ona en büyük zararı gene kendisi veriyor idi yam iyileşme yolun da yeni bir adım attı sanıyor iken, ilk defa bu kadar ileri ve korkunç boyutta olduğunu anladı will hastalığın çünkü amelia kocasını evini yatağını bırak kendisini tanımıyordu o zaman diliminde. Hal böyle iken amelia yeniden gözlerini kıpırdattı. Ve açtı sonunda wil l un yanağını okşuyor idi. Amelia yorgun bir ses ile;

- ne oluyor ne oldu bana dedi ve doğrulmaya çalıştı wil buna engel oldu neyse ki tam o esna da zil bir kaç kez öalındı. Sanki zil çalan kilinin çok acelesi var imiş gibi ikisi de kapı yaracına doğru baktı ardından birbirlerine baktıkar ve sonra william amelia nın yanından doğrulup ayağa doğrularak kapıya doğru yürüdü ve kimsiniz diye sorduktan sonra kapının ardından cevap geldi

- ben . . . Ben jack daha bir kaç saat önce benimle konuşmuş idiniz hani. Adam koşmuş olacak mi evinden buraya kadar nefes nefese kalmış idi. Wil adamı tanıyınca hemen kapıyı açtı. Adam elinde bir zarf ile haber geldi haber geldi beklediğiniz haber geldi işte diye kolunun yukarısın da tutup sallıyor idi adam da bir bayram havası var ıdı fakat salon da ise hala atak geçirmiş olmanın etkisi ile amelia nın wil in suratına suratına çarptığı cümlelerin gerginliği var idi.

 adam bu ortamı girip hissedince birden gülümseyen yüzün de ki kaslar gevşeyiverdi lakin adamın söylediği ve de getirdiği haber ile amelia ve wil in moralleri de aynı adamın suratı gibi birden değişiverdi. Yok ise amelia nın dadısı minerva dan haber miydi bu? Bu bir mucize mi idi? Yok ise ne idi? 

- ne haberi kimden nereden bu haber? Dedi amelia yataktan doğrularak

- dadınız dan hanımım çok sevdiğiniz minerva dadınız dan. Bana bu mektubu size vermemi istemiş bizzat elden teslim etmemi istemiş.

- ulu tanrım , dedi will gözlerine inanamazca

- biliyordum bunu hissediyordum will dadım minerva ölmedi ben o u hissediyorum çünkü.

Ve adamın elinden beyaz mektubu açıp içinden beyaz 1 adet katlanmış a4 kağıdını usulca ve içlerin de büyük bir heyecan ile açmışlar idi. Zarfın arkasında rusyaya ve kremlin sarayına ait pul yapıştırılmış idi. Ve arkasın da aynı zaman da adres bilgileri de yazıyor idi mektubun için de bir de fotoğraf var idi. Mektubu açıp okumadan önce amelia o fotoğrafı da fark etti ve bir mutluluk nida sı koy erdi ve heyecandan titreyen elleri ile fotoğrafı sanki çok kırılgan aşırı narin bir şeyi tutup çıkartır gibi narin  ve güzel elleri ile çıkarttı. Fotoğrafta amelia ve onun şuan da yanın da olmasına en çok ihtiyaç duyduğu insan dadısı minerva duruyor idi. Bahçe de ki bir fotoğrafları idi bu fotoğraf. Amelia bu zamanı hatırlıyor idi yaklaşık olarak 12 ila 13 yaşları arasında idi yani dadısı minerva ile geçirdikleri son sene gibi bir zaman dilimine ait idi. İki si de fotoğrafta yıllar sonra ne hale geleceklerinden habersiz bir şekil de mutluluk ile gülüyorlar idi. Amelia nın dadısı bayan minerva ise 50 li yaşlar da olması lazım idi. Fotoğrafa basret ile baktı amelia. William ise meraklı gözler ve heyacanlı bakışları ile bir fotoğrafa bir mektuba bakıyor idi. Fotoğrafın arkasında bir not çizilmiş idi. Biricik kızım ile . . . Amelia nın gözleri dolmuş idi. Aslın da belli bir süre bu fotoğrafı aradı durdu meğersem dadısın da imiş. Sıra artık mektubu okumaktaydı