Patrick's Daddy

Hinaplos ko ang hubad kong katawan. Kanina pa ako naghihintay. Kanina pa ako nag-aabang. Kanina pa nanabik ang buong katawan ko sa uri haplos na siya lang ang makapagbibigay. Kanina ko pa pinananabikan ang makita at masilayan siya; ang mayakap at madama ang katawan niya; ang muling matikman kanyang mga halik; ang maramdaman pati na rin ang paggapang nito sa lahat ng parte ng aking katawan. Kanina pa ako matigas, naghihintay ng mapagpalang mga kamay na magpapahinahon sa aking nanggagalaiting kalamnan. Kanina pa tumitibok ang malambot kong laman na kanina pa nanabik na pasukin ng tila bakal niyang pag-aari. Bakit ba ako nagkakaganito? Bakit ba tila mababaliw na ako gayong konting sandali na lang ay makakasama ko na siya upang muli naming mapagsaluhan ang isang uri ng pagmamahalan na natagpuan namin sa isa't isa? Ganito siguro kapag ang relasyon ay tagong-tago, ipinagbabawal at pinandidirihan ngunit walang kasing-sarap na pinagsaluhan. Kung bakit sa lahat ay sa kanya pa ako nahulog. Marami namang pagpipiliang iba ngunit sa kanya pa ako nabulag at nalugmok. Oo, bulag na bulag ako sa lahat ng mga negatibo. Ang mahalaga lang sa akin, siya ay makasama ko. Laging patago, laging patakas, laging walang kasiguraduhan kung magkikita pa kami bukas. Mahirap ngunit kinakaya ko. Dahil kapag kasama ko siya, nabubura na ang lahat ng nasa isipan ko. Gagamitin at sasaktan ang iba para lang sa kaligayahan ko. Maranasan ko lang muli ang pagmamahal niya ay muling lumalakas ang loob ko. Muli kong haharapin ang pag-ibig na pinagtagpo ngunit walang kasiguraduhan ang dulo. Alam kong ilang taon pa ang bibilangin ko. Ilang tao pa ang sasaktan at tatapakan ko. Ilang pagsubok pa ang pagdaraanan ko. Ilang pasakit pa ang mararanasan ko. Ngunit lahat ng iyon ay titiisin ko upang sa pagdating ng takdang panahong ay maipaglalaban ko na ang pag-iibigan namin ng mahal ko. Bumukas ang pinto ng kuwartong kinaroroonan ko. Kaagad na bumakas ang masayang ngiti sa mga labi ko. Nangingislap ang mga mata ko habang pinagmamasdan ang paglalakad niya papalapit sa akin. Tumitig siya sa hubad kong katawan. At muli ay kakita ko ang kislap ng pananabik at pagmamahal sa kanyang mga mata. Lalo akong nanabik nang isa-isa niyang hubarin ang kanyang mga suot. Nababasa ko sa mga mata niya ang kaparehong damdamin na nasa mga mata ko ngayon. Lumundo ang kama nang umakyat siya roon. Dahan-dahan akong nahiga nang unti-unti siyang pumatong. "Patrick," tila musika sa aking mga tenga ang pagsambit niya sa pangalan ko. Puno iyon ng damdamin na maraming ipinaparating sa akin. "Mahal ko," sagot ko sa pagtawag niya dahilan para lalong kumislap ang kanyang mga mata. Ilang sandali pa ay napuno na ng aming mga dating ang munting paraiso na para lamang sa amin. ... "Hindi ba nakakahiya kung sasama ka pa kay Governor papuntang Singapore? Pwede namang next month ka na lang magpunta roon," may halong paninitang tanong ni Dad. Narito kami ngayon sa living room ng aming bahay kasama ni Mommy. "Dad, siya naman ang nag-volunteer, 'di ba? And I have some perks if I go with him. Libre na ang plane ticket ko, pati hotel fees ko. For sure, hindi niya rin ako papayagang gumastos ng kahit ano roon." Pilit ang ngiting ibinigay ko sa kanya dahil ninenerbiyos ako. Of course, not that my parents could not afford what I'll spend when I go to Singapore. May pera naman kami. My father is the Vice Governor of our province. My Mom has a restaurant in our city. We're living a good life. Pero may isang dahilan kaya pinipilit kong sumama kay Governor at hindi iyon dapat malaman ng mga magulang ko. "Anak, were close to him pero gaya ng sabi ng Dad mo, hindi kaya isipin niyang sinasamantala mo ang kabaitan niya sa atin? Baka kapag may nagawa tayong hindi niya magugustuhan ay mag-iba na ang trato niya sa atin," nag-aalala ring sabi ni Mommy. "Mom, that's impossible. Don't believe everything you hear about him. People talk simply because a lot of them don't like him. Strict siya sa nasasakupan niya, hindi ba?" pagtatanggol ko sa Gobernador. "Patrick, you've not seen him angry yet kaya nasasabi mo 'yan," Dad said. At dahil sa sinabi niyang iyon ay nawala ang nerbiyos ko at napalitan ng inis. "What matters to me is that he's nice to me. Pinagbibigyan niya lahat ng hilingin ko sa kanya!" Defensive na ako sa pananalita ko. "You don't know his plans kaya nasasabi mo iyan, Ricric," tawag na ni Papa sa palayaw ko. "Please, don't call me Ricric anymore. I'm 17, Dad! At bakit ka ba nagkakaganyan sa kanya? Dati naman, okay lang sa'yo sa tuwing sumasama ako sa kanya. Ikaw na nga ang nagsabi that he treats me better than his own children! So what's wrong kung magkasana kaming lalabas sa bansa?" May igting na ang boses ko. Napatikom lang ako ng bibig ko nang tignan na niya ako nang masama. "That was before Patrick," napakaseryo niyang sabi na ikinadikit ng mga kilay ko. "What do you mean, Dad?" "We start distancing from him lalo na at ibang partido na ang sasamahan ko next election." "What?!" Napanganga sa akin ang mga magulang ko sa sobrang lakas ng naging pagsigaw ko. At alam kong hindi lang iyon ang labis nilang ipinagtataka. Alam kong kitang-kita nila sa mukha ko na tila trinaydor nila ako. "What's happening to you, Patrick? You look at me as if ako ang nakagawa ng kasalanan sa'yo?" may galit na ring tanong ni Dad. "I'm sorry, I'm sorry!" nagmamadali kong bawi. Pilit kong pinapahinahon ang sobrang lakas at bilis na sipa ng puso ko. "But Dad, bakit ka nagdesisyon na sumama sa ibang partido? Akala ko ba, magkasundong-magkasundo kayo ni Gov?" puno ng pagtataka kong tanong. "Marami siyang naitulong sa kandidatura mo 2 years ago, Dad," pagpapaalala ko sa kanya. "I know, Patrick. But I have to aim higher. Kinausap niya ako last time. He wants me to stay as his Vice..." "And you don't?" pagtatapos ko sa sasabihin niya. "I want to be in a higher position. Ayoko nang maging anino niya," pag-amin niya sa akin na ikinapanlamig ko. "Kaya habang maaga pa, umiwas na tayo sa kanila. Ayokong madamay kayo kung sakaling hindi niya matatanggap nang maayos ang magiging desisyon ko." Matagal akong natahimik. I looked at Mom. Nakita kong ano man ang maging decision ni Daddy ay susundin pa rin niya ito. It's expected because she is his wife. Pero ako, nagagalit kay Dad. Nasasaktan ako para sa Gobernador. I felt betrayed wala pa man. It's unacceptable for me na magiging magkaribal sa pulitika ang dalawang lalaking malalapit sa akin. Pilit akong ngumiti kay Dad pagkaraan ng ilang sandali. "May ilang taon pa bago ang eleksiyon, Dad. Maaari pang magbago ang isipan mo at desisyon mo. Sa ngayon, hindi ko muna babaguhin ang mga desisyon ko. Humingi ako ng tulong niya and he gracefully said yes to me. Hindi ko babawiin ang salita ko dahil may nalaman akong hindi maganda sa kanya o ayaw ko na sa kanya. Nakapagbitaw na ako ng salita sa kanya at panindigan ko iyon." Napatiim-bagang si Dad dahil sa sinabi ko. Hindi ko sinasadyang paringgan siya. Sinasabi ko lang ang alam kong tama. "Pwes, pag-isipan mong mabuti at timbangin kung sino ang mas dapat mong panindigan, Patrick. Ano man ang maging desisyon ko, kami pa rin ang pamilya mo. But seeing how you react right now, it seems na mas matimbang pa ang Gobernador sa'yo kesa sa akin na ama mo. Mamaya baka malalaman ko na lang na gusto mo nang maging miyembro ng pamilya niya. Kami ang kadugo mo, Patrick. No matter what will happen in the future, sa amin ka at hindi sa kanya." Pagkasabi ni Dad ng mga salita iyon ay iniwan na niya kami ni Mommy. Puno ng pag-aalala ang mga mata niya at hindi ko naman siya masisisi. Ngayon lang kasi kami nagkasagutan nang ganito ni Dad. Malungkot akong nag-iwas ng tingin kay Mommy nang bumaling siya sa akin. Nangonginsensiya ang kanyang mga mata. If I could just tell her everything, she would understand why I said what I've said. But I can't. Hinding-hindi ko pwedeng sabihin sa kanya lalo na kay Dad ang mga dahilan ko. They would definitely hate me. "Anak, sana ay last na ito na pagsama mo kay Gov. Narinig mo naman ang sinabi ng Dad mo at alam kong naiintindihan mo ang magiging sitwasyon. We're your family. Your dad needs your full support in his career." Tahimik na lang akong tumango kay Mommy. Kung kay Dad ay kaya ko g makipagsabayan minsan, Hindi ko kayang gawin iyon kay Mommy. She's so gentle at mamamatay muna ako sa Galit sa sarili ko bago ko pa siya masumbatan or masigawan. "I'll just prepare my things, Mom. Hayaan mo, kapag natapos ako agad ay uuwi na ako kahit hindi na ako sumabay kay Gov." Mom smiled at me before nodding. Tumayo na ako at mabigat na umakyat sa hagdan. Ni hindi ko namalayan na nasa tapat na ako ng pintuan ng kuwarto ko dito sa second floor dahil sa sobrang daming gumugulo sa isipan ko. Nang makapasok ako sa loob, imbes na ang nga dadalhin ko ang inasikaso ko ay nahiga lang ako sa kama ko. There's an itch of worries inside me. Sigurado akong kapag nalaman ni Gov ang decision ni Dad ay magagalit ito. For sure ay sasabihin niyang walang utang na loob si Daddy. Baka pati sa akin ay magalit ito. No. Hindi iyon maaari. Ayokong magalit siya sa akin. Ayokong kamuhian niya ako. Hindi ngayong... Damn. Bakit ba kasi lilipat si Dad ng partido? Bakit hindi na lang siya makontento? Si Gov ang dahilan kung bakit siya nakapasok sa pulitika. Ito ang palaging tumutulong sa kanya. Kung hindi dahil sa Gobernador, hindi niya mararanasang maging Vice Governor ng probinsiya namin. Why is my dad becoming ambitious? Siguro ay may nanulsol sa kanya. Siguradong iyong kabilang partido na sasamahan niya. Kakalimutan niya ang utang ba loob dahil sa makasariling ambisyon niya. Paano na ang relasyon ng pamilya ko sa Governor? Paniguradong masisira iyon. Paano na ang... Relasyon naming dalawa? I bit my lower lip. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang magiging magkalaban sila ni Dad. Maiipit ako sa kanila. Magkakalayo kami dahil magiging magkaaway na ang pamilya namin. Hindi ko yata matatanggap kapag nangyari iyon. Hindi ngayon na hulog na hulog na ang loob ko sa matandang Simon. ... "Patrick, can't you take your eyes off me?" Kaagad akong nag-iwas ng tingin. Ramdam kong parang nasusunog ang mukha ko dahil sa kahihiyan. "I love it though." Napatingin ako pabalik sa kanya dahil sa sinabi niyang iyon. Nagkasalubong ang mga tingin namin at hindi ko napigilan ang pagguhit ng isang matamis na ngiti sa aking mga labi. Ngumiti rin siya pabalik sa akin. "Damn, Valentin. Kung hindi lang niya ginamit ang private plane namin ay kanina pa sana kita nahalikan," may inis niyang bulong sa akin. Lalo namang nag-init ang mga pisngi ko kaya nagyuko na lang ako ng ulo. Ngumiti ako sa aking sarili. Ako man ay kanina pa siya gustong halikan ngunit pigil na pigil ko ang aking sarili kaya pagtitig na lang sa kanya ang ginawa ko. Yes. The governor and I are in a relationship. He's my boyfriend. At ginusto naming pareho ito. Hindi dapat ngunit nagising na lang ako isang araw na may kakaiba na akong damdamin para sa gobernador. I adolized him. Hangang-hanga ako sa kanya noong unang beses ko siyang makilala. I like how he talked with conviction. I like the strength and power of his voice. I like his charms. Oo, may edad na siya. He's even a lot older than my dad. But, hell, I fell for him. I dreamt before that I would have a boyfriend but because of a twist in my fate, lalaki na malayo pa ang agwat ng edad sa akin ang unang nakarelasyon ko. I thought before that I only see him as a father figure. Napakamaasikaso kasi niya sa pamilya ko lalo na sa akin. I felt privilege na nakakalapit ako sa kanya at nakakausap siya nang maayos na hindi nagagawa ng iba. They speak with him filled with fear. Samantalang ako, parang naging kaibigan ko pa siya. Hindi niya nakakalimutan ang mahalagang okasyon sa amin. Siya pa nga ang madalas na sponsor ng handaan naming magkapatid. Magaan din ang kamay niya sa pagbibigay ng regalo. At higit sa lahat, pinaglaanan niya ako ng atensiyon na hindi maibigay ni Dad na abala sa probinsiya namin. Abala rin naman si Gov ngunit nagagawan nito ng paraan na unahin ang mga hinihiling ko rito kesa sa iba. Hanggang isang araw, parang hindi na buo ang araw ko kapag hindi ko siya nakakausap. Parang magkakasakit na ako kapag ilang araw ko na siyang hindi nakikita. Nami-miss ko ang madalas niyang paglalambing sa akin na hindi ko nararanasan kay Dad. May dalawa pa akong maliliit na kapatid at nasa kanila ang atensiyon ng mga magulang ko. Kaya siguro ako nakahanap ng Tatay sa katauhan ng Gobernador. Pero alam kong hindi na lang Tatay ang tingin ko sa kanya nang magsimula kong hanap-hanapin 'yung mga paghawak-hawak niya sa akin. Iyong pagpisil niya sa kamay ko. Pati na rin iyong pabirong pagkindat niya. Sa tuwing magkasana kami, para akong babaeng kinikilig. Palaging namumula. Lahat ng kilos niya, marami na ang kahukugan sa akin. Iyon ang oras na napagtanto ko na na-iinlove na ako sa kanya. Sabi nila, wala namang pinipiling edad at kasarian ang pagmamahal. Iyon ang pinanindigan ko hanggang sa hindi ko na kayang kimkimin pa ang nararamdaman ko. At nanabik akong malaman kung ganon din ang nararamdaman niya kaya naman nagawa ko siyang pagselosin. At ayun, hinalikan niya ako sa mga labi. It was a glorious feeling. At wala mang mga salita na nagmula sa aming dalawa, nagkaintindihan na kami sa totoong namamagitan sa aming dalawa. "Don't worry, Patrick. Susulitin natin ang bakasyon nating ito," muli niyang bulong sa akin. Napasulyap ako sa kanya ngunit nang makitang abala na siya sa kanyang binabasa ay ngumiti na lang ako nang matamis. Susulitin? I like what he just said. At habang nanahimik na ako sa kinauupuan ko, muling nanumbalik sa akin ang mga panahong wala pa kami sa sitwasyon namin ngayon.