Lüks ve zenginliğin gösteriş olarak sunulduğu bir evdi. Nereye baksam yaldızlı eşyaların parıltısı gözümü alıyor hipnoz edercesine içine çekiyordu. İnsan beynini uyuşturduğu için sevmediğim bir abartıydı.
Hastanede ameliyathanenin önünde gördüğüm çoğu adamı burada da görmekten korkarak annemin koluna girdim. Bir suçlama ve ya kızgınlık görmeyi beklediğim yüzlerde normal, sakin, evine gelen misafiri hoş karşılayan çeşit çeşit tebessüm vardı,
Ysşlı bir babama başta olmak üzere bizlere hoş geldiniz dedikten sonra babam ve abimin elini sıkmış oturmaları için yer göstermişti. Ev sahipliğini üstlenen adam heybetli ve ağır duruşuyla bizlere başıyla verdi ve yanında duran aynı yaşta olan adamları bizlere takdim etti.
"Ortanca kardeşim Raşid ve küçüğü Cabbar."
Aynı şekilde onlar da babamlarla
