Before the Storm

chapter fourteen: back to you

"Nerisa ikaw muna bahala kay Allison ha? sa baba muna ako." Paalam ko kay Nerisa. Si Nerisa ay kapalit ni trixee umuwi kasi ito sa probinsya nila kaya ang pumalit muna ay si Nerisa.

"Sige sir." Sagot naman nito.

"Just call me when something  bad happened okay?" Tumango naman ito sakin. Bumaba na ako at nabungaran ko silang lahat sa dining room.

"Halika na Zaylyx para sabay na tayong kumain." Tumango naman ako sa kambal ko. Napatingin naman ako sa taong nada harap ko. Nasa harap ko so Zalh habang pinapakain si Zaza at katabi naman nito ay si France na nanny ni Marcella na anak ni Alic.

"Zalh malapit na ang first birthday ni Zalina, what's your plan?" Napatingin kaming lahat kay Zalh ng magtanong si Jonna sa kanya.

"Just a simple birthday for her. Okay na yung kompleto tayo." Wala sa mood na sagot nito habang sinusubuan si Zaza.

"If you want us to be complete so that includes Allison presence right? to think that she's the mother of Zalina." Nakangiti si Jonna but i know she's just getting to Zalh's nerve. Damn this megaphone.

"I dont think so." Madiin na sagot nito na nagpawala ng ngiti ni Jonna. She was going to say something when Nerissa came in with a nervous face.

Lumunok muna ito at huminga bago nagsalita." Nerisa bakit?" Kunot noong tanong ko. Hindi ko alam pero pakiramdam ko ay may mangyayaring hindi maganda

"S-sir-  si Ma'Allison po... Nagwawala." Agad akung napatayo at mabalis na tumakbo papunta sa kwarto ni Allison.

"ALLISON!" Malakas kung sigaw ng makita kung kinuha niya amg malaking gunting sa bedside table. Tumakbo ako palapit sa kanya at inagawa sa kanya amg gunting at tinapom sa kung saan.

"Don't touch me!" Malakas na sigaw nito. Nagpupumiglas ito at hindi nagpapatalo. Ilang minuto lang ang lumipas ng biglang bumukas ang pintuan at pumasok sila Rasty.

Tinulungan nila akung pahigain si Allison at agad naman siyang tinurukan ni Rasty ng pangpakalma.

ALIC POV

"Hin-di na niya ako ma-mahal!" Paulit-ulit na sigaw ni Allison habang pilit na kumakawala sa pagkagapus ang dalawa niyang kamay sa magkabilang gilid ng kama. Nasasaktan akung nakikita siyang ganito, labag man sa loob naming lahat na gapusin ang mga kamay niya ay wala na kaming ibang choice kun 'di igapus ang mga kamay niya. Pilit niya kasing sasakin ang sarili niya ng isang malaking gunting.

"Bakit! Bakit... Bakit niyo ako pinipigilan na saksakin ang sarili ko! Wala ng say-say ang buhay ko-o... Iniwan na ako ng asawa't anak ko." Umiiyak na sabi ni Allison. Humiga siya na senyales na pagod na. Ilang sandali pa ay bigla siyang bumalik sa dati yung tulala at nakatingin lang sa malayo habang ang mga mata niya ay may mga luha.

"Rasty, may progress na ba?" Tanong ni Ian.Nakikita ko sa mga mata niya na umaasa na sana ay meron na dahil nagawa na ni Allison ang magsalita. Pero nanlamo agad ang mukha ko at ang mukha ng pinsan ko ng umiling si Rasty at bumuntong hininga.

"She's getting worse. She's trying to stab herself using the scissor not minding what will going to happen next. Kahit ilang turok pa ng gamot ang iturok ko sa kanya ay nirereject lang ng katawan niya. Pangpakalma lang ang tumatalab sa kanya." Pagkatapos na sabihin ni Rasty yun ay umalis na ang iba dahil sabi ni Ian ay ayaw daw ni Allison na maraming tao sa kwarto niya.

Nagulat ako ng biglang sumulpot si Zalh sa haparan ko. Naglakad siya palapit sa asawa niya at tinignan ito. Ang dalawang kamay niya ay nasa bulsa niya at walang emosyon lang siyang nakatingin sa asawa niya. Bakit na sisikmura niyang hindi mag-alala sa sarili niyang asawa?

"Did you now that Allison almost die the day you left her? Hindi na siya kumakain o lumalabas man lang sa kwarto niya para siyang natutulog na nakabukas ang dalawang mata. Walang oras na hindi mo makikitang may luha ang mga mata niya. She commetted suicide several times and now look at her... She's staring into nothing and looks like she's blind and she eat her tongue. Naging ganyan siya nong iniwan mo siya. She suffured too much depression so she choose to hide herself in her own emotion. Hindi nakayanan ng utak at katawan niya ang mga nangyayari sa kanya so she shut down herself and im sorry to tell you because a case like this only Allison can help herself." Hindi ko alam na umiiyak na pala ako habang sinasabi sa kanya yun. Tinignan ko siya at nakita ko ang sisi sa mukha niya at walang sabing lumuhod sa asawa niyang nakahiga at niyakap ito. Narinig ko ang mga iyak niya at ilang minuto palang ang lumipas ng narinig ko ang sigaw niya.

Naganito siya pag-umiiyak siya, sumisigaw at nagpapahiwatig yun na nasasaktan siya o nagsisisi sa nagawa niya. Ganyan din siya noong namatay ang si Tita Thunlia, ang nanay nila ni Ian.

Huminga ako ng malalim sabay sabing " Ang pagkakamali mo ay pwede mo pang itama pero ang sakit na nagawa mo sa sarili mong asawa ay hindi muna mababawi." Pagkatapos kung sabihin sa kanya yun ay lumabas na ako at nagtungo sa kwarto kung saan kami natulog kagabi ni Aslin at ni Marcella

ZALH POV

Tinigtigan ko ang maamong mukha ng asawa ko. Hindi ko alam na naging ganito siya nong iniwan ko siya dito. Akala ko she's happy with Andrei dahil akala ko may relasyon silang dalawa.

Ang payat na niya. Hindi ko alam kung bakit nangyari to saming dalawa pero ang sakit isipin na mahal ko siya ng sobra pero ako pa talaga ang dahilan kung bakit siya nagkaganito. Kung hindi ko lang pinairal ang galit ko at nakinig sa kanya ay hindi sama kami nagkaganito.

I slowly caress her beautiful face as i see a tears escaped from her closed eyes. Muli kung naalala anh sinabi ni Alic sakin. My wife is very SICK and only Allison can bring back her old self.

"My Peoni... Im so sorry for not listening to your explanation. Im sorry for not  trusting you enough. Im sorry for leaving you behind that cause you to be like this." I hug her at wala akung pakialam kung nagmumukha na akung baliw dito.

"Im sorry for calling you names the night before i leave you but believe me, i was just blinded by my anger that day. I know sorry will never be enough but i promise you that i will do everything just for you to comeback."  Pinunasan ko ang mga luha ko at hinila ang upuan palapit sakin.

Binantayan ko buong araw ang asawa ko. Ang sakit lang na makita siyang ganito kahina.

"Zalh, Zaza wants to be with you." Napatingin naman ako sa pintuan ng pumasok si Charlize kasama ang anak ko. Binigay niya sakin si Zaza.

"Zalh, sana itama mo na ang pagkakamaling ginawa mo." Rinig kung saad niya sakin.

"What happened to her forehead?" I ask when i see the big scar on the side of her forehead.

"Binagok niya ulo niya sa sahig dahil akala niyang si Andrei si Zaylyx. She committed suicide several time for you to know." Kumunot naman ang noo ko ng marinig ko ang pangalan ni Andrei.

"Anung kinalaman ni Andrei dito?" Kumunot naman amg noo ni Charlize bago pagak na tumawa.

"Sabagay wala ka nga palang alam dahil mas pinili mung saktan ang asawa mo kaysa sa paging siya." Tumungin ito kay Allison. " Tanungin mo nalang si Andrei sa kung ano ang kinalaman niya dito. Nasa presinto siya at hinahatulan ng panghabang buhay na pagkalakulong." Sagot nito sakin.

Naghalo-halo ang mga katanungan sa isipan ko at isa lang ang alam kung solusyon don. And puntahan si Andrei.

************

"Nerissa pwede bang pakibantayan rin si Zalina?"

"Walang problema yun sir." Nakangiting sagot nito sakin. Aalis ako pupuntahan ko si Andrei sa presinto para ma sagot na itong mga pesteng tanong dito sa utak ko.

Hinalikan ko muna sa noo si Allison bago lumabas ng kwarto. Nakasalubong ko naman si Zaylyx na papasok sa kwarto ni Allison. Hindi ko siya masisisi kung hanggang ngayun ay galit parin siya sakin. My wife and my brother is so close to each other and i know that Allison is one of the important person in my brothers life.

Napailing nalang ako at tuluyan ng bumaba. Hiniram ko muna ang kotse ni Jeph dahil hanggang ngayun ay nasa bahay pa namin ni Allison ang kotse ko. Nagdrive ako papunta sa presinto. Hindi ko alam pero parang gusto kung wag nalang puntahan si Andrei dahil parang hindi ko kakayanin ang mga maririnig ko mula sa bibig ng hayop na yun pero kailangan kung harapin si Andrei para malaman ko kung ano ba talaga ang kinalaman niya sa pagkatrauma ng asawa ko.

"Ohhh nice to see you Mr Perfect." Nakakalukong ngiti ang binigay ni Andrei sakin ng maka-upo na ito sa isang silya na nasa harapan ko.

"Anung kinalaman mo sa pagkatrauma ng asawa ko?" Diretso kung tanong sa kanya. Ayaw kung magtagal dito kasama ang pesteng lalaking to baka mapatay ko pa ang gagong to. Naalala ko na naman ang picture nila ng asawa ko sa iisang kama, PUTANGINA!

"Di mo alam? seryoso?"Tumawa naman siya na parang nababaliw.

"Putangina! Papatayin kita kaya umayos ka!" Sigaw ko sa kanya. Bigla namang sumeryoso ang mukha niya.

"Anung relasyon niyo ng asawa ko?" Tanong ko ulit sa kanya. Biglang napakuyom ang kamao ko ng maalala ko na naman ang letseng picture na yun!

"Wala kaming relasyon." Diretsong sagot nito sakin na para bang wala itong ginawang masama sakin.

"fool me more. Nagawa niyo ngang mag-s*x na dapat ay sa magkarelasyon lang." Giit ko sa kanya. Pagak naman itong tumawa! Sarap na niyang sampalin

"Wala nga kaming relasyon." Balik nitong sagot sakin. Sa galit ko ay napatayo ako at natumba ang silyang ginamit ko but i didnt mind.

"Stop lyin---" I was cut off when Andrei shout.

"I r**e your wife while she's unconscious! I touch her but i didn't got the chance to insert my d*ck again to her beautiful p*ssy in second time around!" Malakas na sigaw nito na nagpabingi sakin.

Para akung pinatay ng paulit-ulit sa narinig ko. Gumuho ang mundo ko sabay ng pagtulo ng mga luha ko. My wife is a r**e victim... Naalala ko nong sinabi niyang narape siya pero hindi ko siya pinakinggan. Naalala ko kung paano siya nagmamakaawa saking pakinggan ko siya pero hindi ko siya binigyan ng pagkakataon. I still remember how my wife beg and how she kneel infront of me while crying. Naalala ko nong hinabol niya ang kotseng ginamit ko nong umalis ako sa bahay. Wala siyang pakialam kung nababasa na siya sa ulan basta ang sa kanya ay mahabol niya kami ni Zalina.

"Hayop ka!" Agad kung sinugod si Andrei at tinadyakan sa tyan. Natumba ito kaya pumaibabaw ako sa kanya at pinagsusuntok ko ang mukha niya.

"Fvck you! You don't have the right to touch wife you douche bag!" Pinaghiwalay naman kami ng mga police at naaninag ko ang basag na mukha ni Andrei pero nakangiti parin ang gago kahit duguan na ang mukha nito.

"Ikaw ang dahilan kung bakit nasira ang relasyon namin ng asawa ko!"Pilit akung kumawala sa dalawang police na hinawakan ang magkabilang braso ko. I want to kill this piece of a s**t!

"Oo. Ako nga ang dahilan. Pero ikaw  naman ang dahilan kung bakit nabaliw ang asawa mo. Dahil mas pinili mong iwan siya kaysa sa pakinggan siya." He smiled wickedly. Those words are like a big explosion that makes me stop from struggling.

Pero ikaw  naman ang dahilan kung bakit nabaliw ang asawa mo...

Its my fault. Its my goddamn fault.

"Anu natahimik ka dahil yun ang totoo? Kawawa ka naman pala lover boy!" Tumatawang sabi nito sakin. Hindi na naman ako nakapagpigil kaya tinadyak ko siya ulit.

"Bwesit ka!" Malakas kung bulyaw bago tumalikud at umalis. I dont want waste my time on this piece of a s**t! Instead of burning him alive i will prefer to choose on staying in my wife and take care of her para sa ganon ay makabawi naman ako sa ginawa ko noun. I know its not to late to make my wife feel how sorry i am and how i love her.

I drove fast i could to my sisters house, i miss my wife. Gagawin ko ang lahay bumalik lang ang dating lakas ng asawa ko at maging maayos na siya. Looking at her on her state right now make me want to kill myself. Hindi ko alam ang magagawa ko sa sarili ko paghindi gumaling ang asawa ko mg dahil sa katangahan ko.

Kahit na nasa ibang bansa ako ay palagi ko paring iniisip ang asawa ko kahit nasaktan ako dahil sa putanginang picture na yun. My love towards my wife was never been erase. I love her with all of my heart but i forgot to make her feel my love when i was blinded by my own anger. I accused her eventhought in the very start its all my fault.

"Oh Nerissa." Bungad ko kay Nerissa ng makita kung inaalalayan niyang pa upoin si Allison sa kama.

"Oh sir. Papaligoan ko po si Ma'am Allison." Napatingin naman ako sa hawal nitong twalya.

"Ah Nerissa ako nalang ang magliligo sa asawa ko." Kinuha ko ang twalya sa kanya at nagtaka naman ako ng nakatingin parin ito sakin.

"S-sir? Kayo po ang asawa ni Ma'am Ally?" Gulat na tanong nito sakin.

"Oo." Maikling sagot ko sa kanya.

"So ikaw po ang..."Napatingin ako sa kanya at bigla naman niyang inilagay ang mga kamay sa bibig niya.

"Sorry po sir." Paumanhin nito sakin. Ningitian ko lang ito at tinanguan. Pinas-an ko si Allison pang bridal style at naglakad na papasok sa banyo. Pina-upo ko siya sa isang upoan dito sa banyo na katapat sa shower.

Tinanggal ko kameson niya at bigla nalang akong nagulat ng makita ko ang dalawang peklat sa tyan niya. Hinawakan ko ito at nagulat ako ng hinawakam niya ang kamay ko.

"He r**e me." Umiiyak na sabi niya sakin kaya hindi ko rin mapigilan ang sarili kung haplusin ang mukha niya.

"Im sorry." Umiiyak kung sabi sa kanya.

"Ikaw ba... Gahahasahin mo rin ba ako?" Nakita ko ang takot sa mga mata niya kaya naman napabitiw ako sa kanya dahil baka mag-wala ito.

"H-hindi. Hindi kita gagawan ng masama. I will protect you my peoni."Hinaplos ko ang buhok nito at halos malagutan ako ng hininga ng makita kung dinama niya ang paghaplos ko sa mukha niya.

I miss my wife.

________________________________________

"Hay nako Allison. Ganyan talaga ang mga lalaki ang hilig mang iwan." Rinig kung sabi ni Ellyn sa asawa ko. Napailing nalang ako dahil totoo pala talaga na pag-iniwan ang mga babae ay ang iba ay nagiging bitter tulad ni Ellyn na iniwan ni Green.

"Manahimik ka nga dyan Ellyn. Sarap sapakin ni Green eh kasi dahil sa kanya ang daldal mo na." Inis na sabi ni Jonna kay Ellyn pero hindi lang siya sinagot nito. Busy ito sa pagsusuklay sa mahabang buhok ng asawa ko.

Hinehele ko si Zalina habang pinapadede sa feeding bottle nito. Nasa likuran ako ni Allison dahil nakaharap kasi ito sa floor to ceiling na glass wall. Tatlong araw na ang dumaan nong nalaman ko ang totoo pero hanggang ngayun ay nasasaktan parin ako pagnakikita ko ang mga luha sa pinsge niya pero wala na akung magagawa. Ang magagawa ko nalang ay ang tulungan ko siyang gumaling at maging mabuting asawa't ama.

"Hoy Ellyn kailangan na nating umalis dahil baka mag-aalburuto na naman sa galit yung si Reyiel." Kinablit nito sa Ellyn na nasa harapan nito. Nakita ko naman ang pagsimangot sa mukha ni Ellyn bago tumayo.

"Oh Ally alis na kami ha? Babalik lang ako dito pag may free time na ako." Pakikipag-usap nito sa asawa ko. Napangiti naman ako ng tumango ng mahina ang asawa ko habang nakatulala parin. Sa nakaraamg araw ay nagrerespond na siya sa pamamagitan ng pag-iling at tango kaya nabuhayan ang loob ko dahil may malaking posibilidad na bumalik pa sa dati ang asawa ko.

Umalis na si Ellyn at Jonna bago ito nagpaalam sakin at kay Zalina. Nakita kung mahimbing na ang tulog ni Zalina kaya naglakad ako palapit sa crib nito na nasa paanan ng kama ni Allison. Maingat ko itong inihiga doon bago pumasok sa banyo para umuhi. Lumabas na ako sa banyo at parang napako ako sa kinatatayuan ko ng nakita kung nakatayo si Allison habang nasa bisig niya si Zalina na mahimbing parin ang tulod.

She's swaying her body from left to right while caressing our daughter cheek. The view of them makes my heart pound fast. Wala sa sariling naglakad ako palapit sa kanila at halos mahigit ko ang hininga ko ng mag-angat ito ng tingin sakin. She has a small smile in her eyes na ngayun ko lang nakita ulit simula nong magkasakit siya.

"Baby mo?" Malumanay nitong tanong sakin. I wipe the tears that unexpectedly fall while smiling at her.

"Yes she's my baby." She caress our daughter's face gently while looking at her lovingly. Hindi ko alam kung malukungkot ba ako na hindi niya maalala niya anak niya ang himehele niya o maging masaya dahil ngumiti na ito at nakipag-usap? I really don't now...

"What's her name?" Muling tanong nito sakin.

"Zalina Mikaela is her name."

"Its so beautiful and it really fits on her." Hinalikan nito ang noo ni Zaza at gusto kung umiyak dahil ngayun ko lang naramdaman na miss na miss ko na pala talaga ang asawa ko pero hindi ko pa siya pwedeng yakapin baka matakot na naman ito. My wife right now is so vulnerable.

"Alam mo kamukha sila ng baby ko na Zaza walang ngipin." Bahagya itong tumawa kaya napatawa ako.

"She's your daughter." Halos mahina kung saad dito. Napatingin naman ito sakin na maypagtataka sa kanya mukha.

"Ako mommy niya?" Parang barang tanong nito sakin. She bit her lower lip and look down to Zalina.

"Yes and im y-your..." Natikom ko ang bibig ko. Hindi pwedeng biglain ko ang asawa ko kaya kailangan ko munang maghintau hanggang sa maging okay na siya. Nakatingin ito sakin at nakangiti pa hindi ko maiwasang hindi mahumaling sa maganda mukha ng asawa ko. Ang swerte ko sa asawa ko pero sinaktan ko lang at pinabayaan.

"Alam mo feeling ko crush kita." Nanlaki naman ang mukha ko sa tinuran sakin pero agad ding makabawi. Para siyang bumalik sa pagka 13 years old.

"Gusto mo ligawan kita?" kagat labing saad ko na nagpamula sa pisngi niya. Damn my wife is very cute and beautiful.

"Kausapin mo muna tatay ko baka magalit yun." Cute niyang sabi sakin. Okay lang na bumalik sa pagkabata ang isip nh asawa ko tatanggapin ko yun basta't makasama ko lang siya at makausap ng ganito.