Before the Storm

chapter sixteen:

Booooghs

Pariho kaming napatayo ng marinig naman ang isang ng isa sa kasambahay ni Ian galing sa labas kung saan ang pool. Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng takot at kaba kaya napatakbo ako palabas at naramdaman ko naman ang pagsunod ni Brooklyn sakin.

Halos mamatay ako na nakita ko. Nasa pinakailim na ng tubig ang asawa ko at mabilis pa sa alas kwarto akung lumusong sa tubig at inahon ang asawa ko. May malaking sugat siya sa noo niya ng maiahon ko na siya. Dinaluhan naman kami ni Brooklyn. She do the CPR while cursing and i can see sadness in Brooklyn's eyes. Nakaupo lang ako at nakatanaw sa kanilang dalawa. Para kasi akung namatay sa kinauupoan ko. Hindi ko alam kung bakit siya tumalon galing sa terrace sa kwarto. Anu ba ang nangyayari sa asawa ko?

"Fck, Zalh! What are you doing there! Get your ass up asshole!" Nagising ang diwa ko ng maramdaman ko ang pagsuntok ni Brook sa mukha ko. Napatayo naman ako at binuhat ang walang malay kung asawa.

"Kailangan pa palang bugbugin para magising galing dreamland eh!" Hindi ko nalang inintindi ang sigaw ni Brook at naglakad labas. Nasa backseat si Brooklyn at Allison habang ako naman ang nad-dridrive. Tinawag ko si Zaylyx at pinauwi para may magbabantay sa anak ko.

"s**t Zalh! I know your once a drag racer can you place make it fast as you can!?" Sigaw ni Brooklyn habang chinecheck si Allison. Brooklyn is a photographer and a part time life guard at her own resort kaya alam nito kung anu ang dapat gawin.

"We need some help!" Malakas na sigaw ko sa ilang nurse na nasa baba ng makalabas na kamk sa kotse. Inihiga ko si Ally sa stretcher at dineretso naman nila ito sa ER.Nasabunot ko ang ulo ko habang naglakad pabalik-balik si Brook sa harapan ko habang sapung-sapo ang ulo niya.

Why did my peoni did that s**t!? Dahil ba to sa wala siya sa sarili niya!? Puta naman! Kung alam ko lang na magkakaganito pala ay sana hindi nalang ako bumaba para kumain! Hindi ko naman kasi alam na gagawin niya yun dahil hindi naman lumalakad ng mag-isa ang asawa ko!

"Putangina lang!" Malakas na sigaw ko. I cant live without my wife. She's my life

*******

Bakit ba nangyayari ang lahat ng ito samin ni Allison? Its just a one mistake but it brings different disaster's. Now I'm staring at my wife who's in comatose stage. I already regret everything that i did, did i really deserve this? Tatanggapin ko ang mga parusa na ibibigay sakin basta't wag lang madamay ang asawa ko. Ako ang nagkamali at hindi siya.

"Umuwi ka muna. Wala kapang tulog eh" Naramdaman ko ang malambot na kamay ni Ian sa balikat ko. Three months already pasted but she's still not waking up. Nanganak nalang si Jonna  at Ian. Nakasal nalang si Charlize at Blake. Nagkabalikan nalang si Urgine at Jhailleigh at Lumalakad na ng kunti si Zaza pero hindi parin gumigising ang asawa ko.

"Mamaya nalang." Mahiang kung sagot sa kanya. Bumuntong hininga naman siya at umupo sa tabi ko at inihilig ang ulo sa aking balikat.

"Everything will be on place Kuya, just wait and never lose hope."

"I never but Im so f*****g down. I dont want to see my wife here at the hospital unless she's gaving birth to our child." Napaaray naman ako ng bigla niya akung batukan.

"What the hell!?"

"Nasa ganitong sitwasyon na nga tayo nakuha mo pang manyakin ang asawa mo!" Nangunot naman ang noo ko sa sinabi niya. Anu bang pinagsasabi ng kulog na 'to?

"What are you talking about!? Alam mo Ian Nishilia Thunder Andrews, Nagiging green na yang utak mo eh." Sita ko sa kanya.

"Sus! kung alam ko lang sobrang tigang kana at pagnagising na yang si Ally ay for sure wala pang 2 weeks ay buntis na yan." Tinampal niya ang braso ko at saka muling inihulig ang ulo sa balikat ko. Hindi ko nalang inintindi ang pinagsasabi ng katapid ko at binaling nalang ang tingin ko sa asawa ko.

Halos malaglag ang panga ko ng makita at paggalaw ng mga daliri niya at kasabay don ang bukas niya sa mga mata niya. Tinapik ko naman si Ian at tinuro si Allison madaliang lumabas naman ito sa kwarto para tawagin ang doctor. Lumapit ako kay Allison at nakita kung tumingin siya sakin. Biglang tumulo ang mga luha ko sa nakita ko.

"Peoni. I miss you." Naluluhang sabi ko sa asawa ko. Nakita ko ang pagsilay ng maliit na ngiti sa labi niya at ang pagtulo ng mga kuha niya. Narinig ko ang pagbukas ng pintuan at pumasok ang mommy ni Rasty.

"Let me check her iho." Lumayo naman ako at hinayaang icheck niya ang kundisyon ni Allison. Niyakap naman ako ng kapatid ko na katulad ko ay umaasa rin na sana ay gumaling na ang asawa ko. Ilang minuto pa ang lumipas ng nakangiting nilapitan ako ni Tita Roxanne.

"she is no longer sick now, Iho. I cant say that she's stable now but her body is still weak and it will took 2 weeks for her to be totally recover." Malaki ang pasasalamat ko sa diyos at sa mga doctor lalo na kay Tita Roxanne at Rasty.  Lumabas na si Tita Roxanne with he nurse at sumama naman si Ian.

"B-baby... Im so sorry." Niyakap ko siya habang umiiyak wala akung pakialam kung garalgal na ang boses ko basta't masabi ko lang sa asawa ang katagang yun.

"Im so sorry for breaking my promise my peoni. Im so sorry for breaking you. Im sorry for making you feel sad and for making you cry." Mas umiyak pa ako ng maramdaman ko ang pagyakap niya pabalik sakin at ang pagiyak niya.

"Z-zalina?" Mahinang taning niya.

"Nasa bahay ang baby natin mahal ko." Nangunot naman ang noo ko ng nag-iwas lang ito ng tingin sakin pero isinawalang bahala ko nalang yun, Basta ang mahalaga ay nagising na siya.

"Gu-gusto ko ng u-umuwi..." Mahaning sabi nito sakin. Umiling naman ako dahil hindi pa siya pwedeng umuwi.

"No you still have to stay here. Your body is still weak." Hindi siya sumagot pero tumango lang siya at bumuntong hininga.

"S-sino ang n-nagbabantay kay Z-zaza?" Halata sa boses niya na may pinagdaanan siya dahil hirap parin ito sa pagsasalita.

"I let Brooklyn and Zaylyx to do that, you don't have to worry." I give her an assuring smile as i look at her.

"Umuwi ka muna at ikaw muna ang magbantay kay Zaza." Mahinang sabi niya sakin pero nagawa ko paring marinig. Magpro-protesta pa sana ako ng bigla siya nagsalita.

"Please, Zalh...Umuwi ka muna at bantayan mo si Zaza." Nararamdaman ko ang pagmamakaawa sa tono ng pananalita niya. I can see her eyes becomes watery and now i know why she wants me to go home.

She's still in pain, caused by me.

Nasaktan ako, yun ang naramdaman ko sa pagpapaalis sakin ng asawa ko. Hindi ko siya masisisi dahil ako ang nagtulak sa kanya na maging ganito siya. I gave her a bitter smile that didn't even reach to my eyes. I kiss her forehead and bid my see you later. I dont want to say goobye.

Mahinang isinara ko ang pintuan ng kwarto ng lumabas ako at hindi paman ako nakaka-isang hakbang ay narinig ko na ang hagulhol ng asawa ko. Masakit, masakit isipin na ako ang dahilan kung bakit ayaw niya ako sa tabi niya ngayun. Masakit isipin na nasasaktan siya at nagkasakit ng dahil sa kabobohang ginawa ko.

I already regret on what i did at alam kung hindi sa simpleng 'sorry' at 'pagsisisi' ang magtutulak sa asawa ko na patawarin ko siya. She was r***d and broke. I should be the one who comforted her on time when she was so depressed when she was r***d by her former friend. I should be the one who listen to her first when she's talking about how miserable she is caused by that r****t. But i did the other side, i left her with a broken heart. I made her very sick and i put pain in her life.

Im very sorry my peoni and i will wait for time that you can already forgive me. And im still hoping that you still love me despite of what i did to you. despite of breaking you.

********

Inalalayan ako ni Cara na umupo sa hospital bed. Nasa likud nito si Alesso na nakatingin lang samin na walang ka emo-emosyon. Im still thinking why my friend choose this emotionless man.

"Makakauwi kana bukas, sawi." Mahinang sabi nito sakin. Napabuntong hininga naman ako at napatingin sa labas ng bintana dito sa private room ko.

"S-sa bahay mo ako uuwi Cara." Wala sa wisyong sabi ki kay Cara. Alam kung nagulat ito sa sinabi ko.

"P-pero Al-" I cut her off by looking at her with pain in my eyes.

"I-im not ready yet. N-napatawad ko na s-siya peklay p-pero... Wala na akung mukhang ipapakita sa kanya. Im so dirty now Cara, im begging you Cara please let me stay at your house." Hindi ko na napigilan ang mga luhang lumandas pababa sa mukha ko.

"Anu kaba naman Allison, i thought you're now totally okay. Zalh is your husband for sure he'll take care of you. Tanggap na non Allison, jusko naman pavirgin ka naman sawi eh." Nagkabit balikat ito at masamang nakatingin sakin.

"What the f**k Cara!? you're not helping." Madiing tugon ni Alesso na nasalikuran nito. Binalingan naman siya ng tingin ni Cara at inirapan.

"Kapal ng mukha, ikaw nga ito walang ginagawa para kay pa-virgin eh." Kumunot lalo ang noo ni Alesso sa sinagot ng kaibigan ko sa kanya.

"Please, Cara. Uuwi naman ako pagkaya ko na. You its not that wasy for me to be away from my daughter and my husband but i need to heal my soul." Pagkukumbinsi ko sa kanya. Lumambot naman ang ekspresyon ng mukha niya bumuntong hininga.

"4 weeks is all i can give you. Hindi na kita mapapatuloy sa bahay ko ng matagal baka sunugin pa ni Ian ang bahay ko." Tango lang ang naging sagot ko sa sinabi niya.

Hindu pa ko handang makita ang asawa't anak ko. Im so broke at ayaw kung makita nila akung ganito. Ang dumi ko ng tao at ayaw kung mabahiran pa sila sa kadumihan ko at ayaw kung madamay ang anak ko at si Zalh dito. Hindi ko alam magagawa ko pagkaharap ko na ang asawa't anak ko. Nakaligtas man ako sa sariling madilim na emosyon ay takot parin ako. Takot parin ako ng dahil sa ginawa ni Andrei sakin. The memory of that night keeps on bugging me.

"Please, Cara i just want to see my wife!" Rinig ko mula sa kwarto ko ang malakas na sigaw ni Zalh mula sa labas ng gate dito sa bahay ni Cara. Isang linggo na ang lumipas simula nong lumabas ako sa hospital ng hindi man nagpaalam kay Zalh na kay Cara muna ako. Sa isang araw niya pa nalaman na nandito ako at hanggang ngayun ay pilit parin siyang nakiki-usap kay Cara na makausap ako pero hindi siya hinayaan ni Cara. Sinununod ni Cara ang sinabi niyang 4 linggo niya akung patitirahin dito sa bahay niya. Alam kung makali ang pagkaka-utang na loob ko sa kaibigan ko pero hindi ko pa talaga kayang harapin ang asawa ko.

Bumilis ang t***k ng puso ko ng marinig ko na naman ang malakas na sigaw ni Zalh. Nakikita ko siya dito sa glasswall dito sa kwarto.

"Peoni, I know you're watching me while silently enduring the pain but please baby, let me be the one to heal your broken soul! Sinabi sakin ni Alesso kung bakit ka nagtatago, Allison i love you at tanggap kita kahit anu pa ang mangyari dahil kahit balik baliktarin pa ang mundo ang asawa parin kita at mahal kita. Wala akung pakialam kung narape ka man ang akin ay makasama kita hanggang sa aking huling hininga. Fck Allison, hindi ka marumi! ikaw ang pinakamagandang dyamante na nahanap ko sa tanang buhay ko. Hindi hindi mo man ako kayang harapin ngayun ay maghihintay ako kahit kailangan pa yan." Nakikita ko mula dito ang paglandas ng mga luha ni Zalh pababa sa pisnge nito. Mas lalong nagririgidon ang puso ko ng nabaling ang tingin niya sakin.

"I love you." Alam niya na nandito ako kahit hindi niya ako nakikita dahil tinted ang glasswall na ito. Hindi nagtagal ay nakita ko itong tumalikud at sumakay sa kotse nito bago ito pinaharurot palayo sa bahay ni Cara. Palayo sakin.

"Ay, tanga umiiyak-iyak." Napatingin ako kay Cara na nakapameywang at nakahilig ang katawan sa doorframe.

"Allison, im your friend and i know you're suffering to much but listen to me bitch." Naglakad ito palapit sakin at umupo sa kamang inuupuan ko." You need your families love and care. Sila ang lakas mo at wag mung hayaang mapalayo ka sa pamilya mo ng dahil sa feeling mo na madumi kana. Hindi kaba naawaw sa anak mo? Lumalaki na siya at hinahanap niya ang kalinga ng isang ina, dont let those fear take the most precious moment of your life. Remember, Life is just a one way ticket." Parang nakain ko ang dila ko at hindi ako makasagot sa sinabi niya. She's right, i shouldnt let those fear eat me again. Naramdaman ko ang paghalik ni Cara sa noo ko bago ito umalis.

"Uuwi ako pero hindi muna ngayun."

Zalh, Just give me one day.

Humiga ako sa kamang inuupuan ko at muling napa buntong hininga. Ang laki ng kasalanan ni Andrei sakin, Hindi ko yata kayang patawarin siya sa ginawang pambababoy sakin. Sinabi sakin ni Cara na nasa prisinto na daw ito at halos mapatay na niya daw ito sa ginawang pambababoy niya sakin.

Wala sa wisyong hinawakan ko ang wedding ring namin ni Zalh. Nagpapasalamat ako dahil kahit papano ay binalikan ako ng asawa ko. Galit ako sa kanya sa alis niya noun dala ang anak namin pero kung ako ang nasa sitwaston ay alam kung ganon din ang gagawin ko.

"Missing Zalh Jared eh?" Gulat akung napatingin sa gawi ng isang lalaking nakahilig sa naka siradong pintuan. Hindi ko man lang napansin ang pagpasok niya.

Nakita niya siguro ang pagtataka sa mukha ko kaya nagpakilala ito sakin.

"Im Zac  Coplay. Zalh's friend." Nakangisi ito at makikita mo sa mukha nito na pagkaseryoso nito kahit nakangiti siya. Para bang may dalawang ugali niya.

"W-what are you doing here?" Tanong ko dito. Nawala ang tingin niya sakin at nilibot ang tingin sa buong kwarto.

"Im here to tell that since you left the hospital without telling your husband, Zalh got depress looking for you. He barely eat breakfast, lunch and dinner kaya na mamayat na siya. Mrs Hunters, hindi lang ikaw ang nahihirapan sa sitwasyon niyo ng asawa mo. Please wag lang ang sarili mo ang alalahanin mo."Seryoso sabi nito sakin. Matamang nakatitig ito sakin at wala akung magawa kundi ang yumuko.

"Ayaw kung makita ng mag-ama ko ang kamiserablehan ko--"

"Pero hinahayaan mong mas maging komolekado ang lahat? okay." Nahigit ko ang hininga ko ng putulin nito ang dapat na sasabihin ko. Hindi ako makapaniwala na sa isang estranghero ko pa narinig ang mga yan.

I look at him intently and i see that he is deadly serious. Nakakaintimida ang mga titig nito na parang hinahalukay ang buang pagkatao ko. Matangkad ito at mas matangkad pa nga ito sa asawa ko na 5'10 ang height. May peircing siya sa gilid ng ibabang labi nito na nagdadagdag ng kagwapohan niya. His handsome but im loyal to my husband.

Imbes na sagutin ko siya ay nagtanong ako sa kanya.

"Kung kaibigan ka nga ng asawa ko bakit ngayun lang kita nakita?" Naglakad ito palapit sa glasswall kung saan makikita mo ang mga iilang puno sa labas ng bahay.

"Pumunta ako sa Ireland pagkatapos ng kasal ni Ian." Maikling sagot nito sakin. Napasadahan ko naman ng tingin ang likod ng forearm niya at nakita ko ang isang tatoo na pangalang Keil Revor. 

" Sinong nagmamay-ari ng pangalang yan?" Tanong ki sa kanya habang nakatalikud siya.

"My son." Nagulat naman ako sa sinagot niya at tinignan ang mga kamay niya na nasa magkabilang side at wala naman akung makitang wedding ring.

"So my asawa kana?" Tanong ko. Baka kasi hindi niya lang sout ang weddinf ring nila.

"Wala. Im a single dad." Wala sa mukha nito na may anak na siya at single dad siya. Nasaan ang nanay ng anak niya?

Magtatanong na sana ako kung nasaan ang nanay ng anak niya ng magsalita ito.

"Itinakas ko ang anak naming dalawa pagkatapos niyang ipinanganak si Kiel." 

_________________________________________

Nakatayo ako ngayun sa  balkonahi dito sa bahay ni Cara. Limang gabi ko na ito dito at ang nakakapanibago lang ay hindi na pumunta muli si Zayl dito. I missed him so much. Babalik naman talaga ako pero napapangunahan ako ng takot na baka.....Na baka hindi na katulad ang pagmamahal niya sakin kaysa sa dati. Baka hindi na niya ako gaanong katanggap ng dahil sa marumi akung babae.

Napatingala ako taas na kikita ko ang mga nagsi-ning-ningang mga bitwin sa langit. Minsan natatanong ko sa sarili ko kung bakit nagkaganito ang buhay ko. Kung bakit nangyari pa ang trahedyang yun. Kung bakit maging ganito ang sitwasyon namin ng asawa ko.

"Hoy Sawi, Nalulunod na ako sa pagkalalim ng iniisip mo." Narinig kung sabi ni Cara mula sa likod ko. Hindi na ako nag-abalang lingunin siya at nakatingin lang ako sa mga bitwin.

Naramdaman ko ang paglapit niya pa sakin hanggang sa naramdaman ko ang presensya niya sa tabi ko kaya napatingin na ako sa kanya. Napasadahan ko ng tingin ang katawan niya. Naka sports bra ito sa naka short shorts halatang kakagaling lang sa gym room niya dito sa bahay niya.

Napatingin ako sa likud nito na may mga sariwang peklat at ang iba naman ay mga lumang peklat na kung tingnan mo ay makikita mong malalalim ito. Ganong din sa bandang tyan nito at isa naman sa braso.

"Caraleen, Why do you have so many scars?" Hindi ko napigilan ang sarili ko na wag magtanong.

"You don't have to know Ally thought this scar's are still the unseen scars to those people who don't actually care for people like me." Mapait itong ngumiti sakin. Nakikita ko ang sari-saring emosyon sa mga mata niya. I hug here tight and caress her back.

"You know that Im your shoulder to cry on." Niyakap din ako pabalik ni Cara at isiniksik nito ang kanyang mukha sa leegan ko.