หมอกขาวปกคลุมทั่วบริเวณ.. หยาดย้ำค้างเปียกชุ่มบนพื้นหญ้าและเต้นท์ใหญ่สองพื้น..
สัมภาระถูกเคลื่อนใหญ่ขึ้นไปเก็บไว้บนรถอย่างเป็นระเบียบ
การหายตัวไปของหญิงสาวยังคงเป็นปริศนา.. ใครบางคนกล่าวขึ้นมาว่า เมื่อคืนไพรทูรย์ได้ลองออกไปตามหาเธอในป่าใหญ่ แต่ก็ไม่พบอะไรเลย
ไพรทูรย์กล่าวเสริมขึ้นมาอีกว่า.. อย่าเชื่อสิ่งที่เห็นสิ่งที่เธอพยายามจะเป็น เพราะตัวจริงของเธออาจไม่ได้น่าคบหาอย่างที่คิด.. ป่านนี้เธออาจกลับถึงบ้านแล้วก็ได้
“ เธอเอาตัวรอดเก่งขนาดเลย ? ” พะพายพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม
“ ก็ไม่แน่.. หลังจากนี้เธออาจทำอะไรก็ได้ ”
ไพรทูรย์เริ่มเล่าเหตุการณ์ที่เจ้าตัวได้เห็นกับตาของตนเองเมื่อวาน..
เขาอธิบายว่า หลังจากเขาขอตัวกลับไปวิ่งต่อ.. เขารู้สึกไม่ไว้ใจหญิงสาวคนนั้น.. เขาทำท่าวิ่งออกไปบนถนนและแอบวิ่งเข้าไปหลบอยู่หลังพุ่มไม้ใหญ่
เขาพูดเน้นเสียงดังตอนที่อธิบายว่า
“ จูนเริ่มหาเรื่อ
