“ ยื่นมือมา.. ส่งมือมาเร็วต้วมเตี๊ยม ”
พะพายเอื้อมมือใหญ่ข้างซ้ายมาเกาะกุมที่มือข้างขวาของผมเอาไว้..
เขาตั้งใจมองดูเส้นทางและสิ่งกีดขวางบนถนนลูกรังที่เชื่อมต่อไปยังทางกลับบ้านของผมสลับกับหันมามองดูผมที่นั่งอยู่ข้างข้างเขา
ลมหนาววันนี้พัดแรงมาก.. เศษกิ่งไม้และฝุ่นละอองปลิวว่อนไปบนอากาศ
คล้ายกำลังจะเกิดพายุฝน.. เพียงแต่ตอนนี้คือฤดูหนาว
เขาปล่อยมือจะแฮนด์พวงมาลัยรถยนต์แล้วหันมาคว้าเอามือทั้งสองข้างของผมไปกุมเอาไว้
“ ดูทางไปซิพะพาย เดี๋ยวก็ชนกับอะไรเข้าสักอย่างหรอก เพทายไม่ได้หนาวขนาดนั้น ”
“ เชื่อใจฉันน่า ฉันเซียนขับรถนะจะบอกให้ ”
เขาจับเอามือทั้งสองข้างของผมประกบกัน.. จากนั้นเขาใช้มือหนาทั้งสองข้างประกบทับอีกทีหนึ่ง.. นิ้วเรียวใหญ่ทั้งสองข้างสลับกันเคลื่อนที่ไปมา ความอบอุ่นแผ่ซ่านเข้าสู่ร่างกายของผม..
เขาค่อยค่อยใช้ฝามือและนิ้วเรียวใหญ่ถูไถไปมาบนมือบางของผม.. กลับไป กลับมา.. แต
