ถึงแล้วครับ..
ตอนนี้พวกเราถึงจุดหมายกันแล้วครับ..
บ่ายสามโมงเย็น..
แสงแดดจากพระอาทิตย์สาดส่องกระทบลงบนผิวหน้า
ประตูไม้สีขาวเปิดอ้ากว้าง
ลมเย็นพัดผ่านช่องทางยาวสีเหลี่ยมผืนผ้า
กลิ่นหอมอ่อนอ่อนของต้นสนลอยเตะจมูกของผม
มันอ่อนโยนและผ่อนคลายในเวลาเดียวกัน
พะพายบอกให้ผมนั่งพักอยู่ในบ้านเช่าที่เจ้าตัวได้ทำการจองเอาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ผมก็ไม่ทราบ..
ภายในไม่กว้างมาก เป็นบ้านเดี่ยวกั้นสองห้อง ห้องแรกติดกับประตูทางเข้า เฟอร์นิเจอร์ถูกจัดเรียงรายให้เป็นระเบียบ โทรทัศน์เครื่องดำให้ความคมชัดแบบอะนาล็อกตั้งอยู่บนตู้ไม้ยาวตรงหน้าโซฟาที่ผมนั่งอยู่
ถัดจากตู้ไม้เป็นห้องน้ำขนาดย่อมเท่ากับห้องน้ำที่บ้านของผมเลย มันสะอาดสะอ้านน่าใช้มากเลย..
พะพายเดินขนสัมภาระผ่านช่องทางยาวไปมา เขาขนอะไรมาไม่รู้ตั้งเยอะแยะ ทั้งอาหารดิบและอาหารสำเร็จรูป ไหนจะเตาย่างบาร์บีคิวที่ตั้งอยู่หน้าบ้านเช่า แล้วยังแพ็ค
