หัวใจเพทาย (Hi, I'm the problem..) / ( ごめんなさい )

บทนำ

หวัดดีครับทุกคน..ผม..คือผม..คือผมเป็นเด็กที่มีอาการพิการมาตั้งแต่ยังเด็ก..และผมมักจะทำให้คนอยู่ใกล้ใกล้ตัวผมต้องหงุดหงิดหรือไม่ก็รำคาญ..

แต่ผมเป็นเด็กดีนะครับ เชื่อฟังคุณยาย แกบอกอะไรผมก็ทำตามทุกอย่าง..อาจเป็นเพราะผมรักคุณยายของผมมากล่ะมั้งครับ..

ผมไม่มีพ่อ..และไม่มีแม่ ความจริงผมเคยมีพ่อนะครับ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว..

ผมอาศัยอยู่กับคุณยายในชุมชนขนาดกลางใจกลางเมืองใหญ่ใกล้โรงเรียนแห่งหนึ่งและก็ใกล้ชุมชนรกร้างที่ผมไม่ชอบเลยเวลาที่ต้องเดินผ่าน.. วัยรุ่นแถวนั้นดูน่ากลัว...

แววตาที่พวกเขามองมาที่ผมทุกครั้งราวกับว่าต้องการจะบดขยี้ให้ร่างกายของผมแหลกเป็นเศษซาก..แววตาของคนพวกนั้นทำให้ผมกลัว.. แต่ถึงกระนั้นในปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยสี่สิบก็มีเรื่องราวดีๆเกิดขึ้นมากมายเลยครับ..

ผมมีเพื่อนบ้านที่พึ่งย้ายเข้ามาใหม่.. เขาเป็นรุ่นพี่ของผมปีหนึ่ง..หน้าตาดีแล้วยังอบอุ่นด้วยนะครับ.. คุณยายมักจะฝากผมเอาขนมที่แกชอบทำไปให้อยู่บ่อยๆ.. ตอนแรกพี่เขาก็ดูเกร็งหน่อยๆ แต่ผมว่าผมโชคดี..ที่เกิดมาเป็นเด็กออทิสติกที่พูดคุยเข้าใจและเรียนรู้เรื่องราวต่างได้อย่างง่ายๆ

จนตอนนี้..ผมเริ่มสนิทกับพี่เขาแล้วล่ะครับ เราคุยกันหลายเรื่องเลย แต่ติดที่ผมมักจะทำอะไรชักช้านิดหน่อย อาจกวนใจพี่เขาอยู่บ้าง..ล่ะมั้ง ผมเป็นเด็กอายุสิบหกปีที่กำลังจะเข้าศึกษาชั้นมัธยมปลายปีที่หนึ่งในโรงเรียนเดียวกับพี่เขาด้วยล่ะ..เป็นโรงเรียนประจำจังหวัดเลย..เห็นอย่างนี้ผมสอบเข้าได้ด้วยตัวเองนะ..

ผมชอบภาษาอังกฤษและศิลปะแต่คณิตศาสตร์ก็พอถูๆไถๆไปกับเขาได้อยู่บ้าง..ความจริงอาจเป็นเพราะดวงช่วยด้วย ผมอาจมีดวงที่ต้องไปอบยู่ในโรงเรียนแห่งนั้นด้วยก็ได้

แต่เอาเข้าจริงแล้ว..สิ่งที่ผมชอบทำและถนัดที่สุดคือการได้เสียบสายหูฟังเข้ากับเครื่องเล่นเทปเก่าที่คุณยายเคยซื้อให้ ความจริงแล้วฐานะทางการเงินของครอบครัวของผมไม่ค่อยดีเท่าไหร่..

แต่ผมก็โชคดีอีกนั่นแหละที่ได้เพื่อนบ้านดีๆอย่างพี่เขา เวลาที่ผมขาดแคลนอะไรก็มีครอบครัวพี่เขาที่คอยช่วยเหลือ อีกอย่างหนึ่ง..พี่เขามักจะแวะเข้ามาเล่นกับยายผมบ่อยๆหลังเลิกเรียน ทำกับข้าวช่วยคุณยายบ้าง ไปซื้อของแทนผมบ้าง.. ดีใจจังที่มีพี่เขาอยู่ในชีวิต.. แต่ก็หลายครั้งที่ผมมักจะรู้สึกว่าเป็นตัวน่ารำคาญสำหรับพี่เขาหรือเปล่า.. เวลาที่ต้องขึ้นรถประจำทาง.. ตอนกลับบ้าน.. ล้วนแล้วมีแต่พี่เขาที่คอยช่วยดูแลตัวภาระอย่างผม.. แต่ผมก็โชคดีอีกนั่นแหละ..ที่ผมเป็นคนค่อนข้างเป็นคนขี้เห็นใจผู้อื่น..ทุกครั้งที่มีใครสักคนบนโลกคอยช่วยเหลือผม..ผมมักจะหาของตอบแทนกลับคืนไปให้กับเขา

และกับผู้ชายคนนี้.. ถ้าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับเขา..ผมว่าผมพร้อมที่จะเสี่ยงชีวิตเข้าแลกเพื่อทำให้พี่เขาปลอดภัย

หัวใจเพทาย .