ดวงใจอัลฟ่า ศัตรูที่รัก

มุมมองของโคลเทน พระจันทร์กลายเป็นสีแดงเลือด และความหนาวเย็นเข้ากระดูกปกคลุมไปทั่ว ผมจ้องมองดวงจันทร์สีแดงเลือด ที่ทอแสงอยู่บนท้องฟ้ากว้าง และฟังเสียงหอนของหมาป่าที่สะท้อนก้องอยู่ในป่าลึก ผมเอามือลูบพื้นอย่างโกรธเคือง ในฐานะเจ้าชายแห่งเผ่าหมาป่าโลกันตร์ผมไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นข้างนอก และก็ไม่สามารถทำเป็นไม่สนใจได้ พระจันทร์เต็มดวงและทั้งห้องกลายเป็นสีแดง ทุกเสียงคร่ำครวญของหมาป่าปลุกความปรารถนาที่ลึกที่สุดของผม หัวใจผมก้องกังวาน แต่ผมกลับถูกขังอยู่ในห้องบ้าๆ นี่ ของปราสาท ผมอยากออกไปดูเหลือเกินว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อสังเกตเห็นช่องเล็กๆ ของประตูที่เปิดออก ตาของผมเป็นประกาย ผมเดินไปที่ประตู แต่กลับถูกแดเนียล บอดี้การ์ดสุดหล่อรูปร่างดีของผมหยุดไว้ ในฐานะผู้ที่ดูแลปกป้องกันมาตั้งแต่เด็ก ผมกับแดเนียลมีความเหมือนกันหลายอย่าง และในช่วงที่ผ่านมาเราสองคนมีความสัมพันธ์กันแบบเจ้านายกับคนรับใช้ แต่สำหรับผมเขาคือที่ชายที่สนิทที่สุดของฉันมานานแล้ว “ฟังนะโคลเทนหลังจากคืนนี้คุณจะออกไปไหนก็ได้ทุกเมื่อที่คุณต้องการ แต่ไม่ใช่คืนนี้!” อัลฟ่าหนุ่มพูดเตือนด้วยน้ำเสียงจริงจัง ขณะที่แขนโอบกอดของเขาโอบผมไว้ “แต่นี่มันคืนพระจันทร์เต็มดวงนะ และคุณก็ได้ยินเสียงหมาหอนนั่น ใช่ไหม” “คุณจะทิ้งผมไว้ในห้องแบบนี้ไม่ได้ พวกหมาป่ากำลังเรียกหาผม” ผมพูดหอบ “ขอโทษด้วยจริงๆ ครับ แต่คืนนี้คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออกนอกเขตปราสาท” เขาผลักผมลง และจ้องมองผมด้วยสายตาเคร่งเครียด “แต่ผมต้องออกไปเดี๋ยวนี้...” ผมทนไม่ไหวอีกแล้ว จึงได้ตะโกนใส่เขาไป ผมสะดุ้งจากความคิดของตัวเองทันที เพราะเสียงฝีเท้าดัง “โคลเทน หยุดความคิดบ้าๆ นี่ซะ พวกอัลฟ่าต้องการตัวลูก! ตามมา! ไม่ว่าอะไรที่ลูกอยากรู้ในคืนนี้ ลูกจะได้รู้!” พ่อของผมบุกเข้ามาในห้องและเอ่ยด้วยเสียงต่ำ ใบหน้าของเขาเคร่งขรึมและไร้ซึ่งอารมณ์ แพทริค พ่อของผม เขาเป็นทั้งนักบวชและอัลฟ่าแห่งเผ่าหมาป่าโลกันตร์ เขาเป็นคนที่หล่อเหลา ด้วยดวงตาที่คมลึก ไปจนกระทั้งน้ำเสียงที่นุ่มนวล เขาดูดีกว่าพวกโอเมก้าเสียอีก ในฐานะนักบวช พ่อของผมมีความสามารถลึกลับในการสื่อสารกับพระเจ้าแห่งหมาป่า แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยมีทักษะทางด้านร่างกายเท่าไหร่ แต่เขามีพรสวรรค์ในการเสกเวทมนตร์และเชี่ยวชาญศิลปะลับมากมาย ต่อหน้าคนอื่น พ่อของผมเย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็ง ทำหน้าเคร่งขรึมอยู่เสมอ ราวกับว่าไม่มีใครสามารถก่อกวนอารมณ์ของเขาได้ แต่มีน้อยคนนักที่จะรู้ว่าเบื้องหน้าผมและอัลฟ่า พ่อเป็นคนอารมณ์ดีมากกว่าเป็นนักบวชที่เยือกเย็น สำหรับผมแล้ว เห็นได้ชัดว่าผมเป็นลูกชายของนักบวช แต่ผมกลายเป็นเจ้าชายแห่งเผ่าหมาป่าโลกันตร์ ได้อย่างไร? นี่คือคำถามที่ผมต้องการหาคำตอบ ผมเคยได้ยินเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับชีวิตของตัวเองแต่เรื่องราวที่ถูกบอกเล่ามากที่สุด คือ ทั้งอัลฟ่าและพ่อของผมได้ตกหลุ่มรักแม่ ซึ่งเป็นโอเมก้าในตำนานผู้ครอบครองมงกุฎแห่งความงาม โดยเธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลก อีกทั้งยังเฉลียวลาดอีกด้วย เธอหวั่นไหวกับทั้ง 2 คน แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นว่าพ่อของผมเป็นคนที่แม่รักมากที่สุด และนั่นเป็นจุดกำเนิดของความขัดแย้งระหว่างกัน อัลฟ่าและพ่อของผมหันหลังให้กัน แต่เมื่อพวกหมาป่าถูกฝูงต่างถิ่นรบกวนและตกอยู่ในอันตราย พ่อและอัลฟ่าจะพร้อมใจกันยื่นมือเข้าช่วยเหลือ พร้อมละทิ้งความแตกต่างของพวกเขา และร่วมมือกันขจัดผู้บุกรุก สร้างความมั่นคงและนำความสงบกลับคืนมา สิ่งที่น่าสลดใจที่สุดหลังจากนั้นคือตอนที่แม่ของผมเสียชีวิตจากการป่วยหนัก ทั้งอัลฟ่าและพ่อของผมเสียใจมากที่พวกเขาไม่ได้แต่งงานกันหลังจากที่แม่ของฉันเสียชีวิต อาจเป็นเพราะพวกเขารักแม่ของผมมากจนในที่สุดพวกเขาก็ละทิ้งความแตกต่างและเลี้ยงดูผมมาด้วยกัน อัลฟ่าเลี้ยงดูผมเหมือนลูกของเขา ซึ่งทำให้ผมได้รับตำแหน่งเจ้าชายแห่งเผ่าหมาป่าโลกันตร์ และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ผมมีพ่อ 2 คน เมื่อผมยังเด็ก ผมได้ฟังเรื่องเล่าเกี่ยวกับการเกิดของผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า และฉันก็ค่อยๆ เชื่อเรื่องดังกล่าวอย่างแน่วแน่ เป็นเวลาหลายปีที่แม่ของผมปรากฏตัวในความฝันเรียกชื่อผม แต่ผมกลับไม่เคยเห็นหน้าเธอเลย ผมสงสัยอยู่เสมอว่าแม่มีเสน่ห์มากแค่ไหน เธอสามารถทำให้พ่อของผมและอัลฟ่าตกหลุมรักเธอได้ในเวลาเดียวกัน ผมนึกไม่ออกว่ามนุษย์หมาป่าผู้ทรงพลังสองคนนี้ต่อสู้กับโอเมก้าได้อย่างไร แม่ของผมมีลักษณะอย่างไร เธอมาจากไหนทำไมพ่อของผมและอัลฟ่าไม่พูดถึงเธอสักคำเรื่องนี้ทำให้ผมสงสัยและอยากรู้คำตอบมาก