Beguiling Johannes

Kabanata 5: Butler

Napatulala ako at na-estatwa sa kinatatayuan ko. Tila huminto sa function itong utak ko at hindi ko kaagad na-gets ‘yong sinabi niya.

Well, hindi pa rin talaga. Prove what? Ano namang ibig sabihin niya doon?! Hinahanap ko lang naman ‘yong susi tapos nung nakita ko na bigla naman siyang sumulpot! Nagmistula siyang isang kabute dahil doon… pero gwapo.

Ilang beses akong paulit-ulit na napalunok dahil sa kakaibang pressure na nararamdaman ko. Natuyo na ang laway ko at 'yong tungkol sa sinabi niyang patunayan ko. Ano naman ang dapat kong gawin tungkol doon? Hindi. Ang tanong ay kung paano ko papatunayan ‘yon sa kanya.

I pushed him a bit. “T-teka.”

Pero hindi pa rin siya umalis.

“A-ano bang sinabi mo?” nagkunwari akong tumatawa.

“Baka maabutan tayo ng boss ko kapag ganito at masisante pa tayong pareho.”

Parang lalong umiinit sa paligid at naramdaman ko na ang pamumuo ng pawis ko sa noo at sa ilalim ng ilong ko. Gusto kong gumalaw para pumasan ang mukha ko pero may puwersang pumipigil sa kamay ko kahit wala namang nakahawak sa kamay ko. Hindi lang talaga ako makagalaw.

Wala pang kahit sino ang nakalapit sa akin ng ganito. Kaya hindi ko al kung paano mag-react pero gusto ko siyang lumayo sa akin.

Ayokong bigyan ng kakaibang kahulugan kaya lang ang hirap pigilan ang utak ko sa pag-iisip nang dahil sa pinapakita ng mukha niya.

“Manyak ata ‘to,” bulalas kong sabi imbes na dapat sa isip ko lang ‘yon.

Shemms!!! Napalakas ako ng sabi. Natutop ko ang bibig ko at kita ko ang pagkagulat na may halong pagkamangha sa mukha niya. Kahit naman ako rin nagulat nang lumabas ang mga salitang iyon sa bibig ko. Hindi ko na naisip ‘yon.

“Manyak?” inismiran niya ako. “Hindi ako ganun.” malumanay niyang sabi habang may ngiti sa labi niya.

Nanatili naman akong walang imik at tipon ang bibig. “Pero willing akong magpaka-manyak kung gusto mo.”

Tinaasan ko siya ng kilay at sa totoo lang na-offend ako sa sinabi niya. Umayos ako ng pagkakatayo at inismiran siya.

“Gago ka pala.” inis kong sabi.

Nalusaw ang ngiti sa labi niya at hindi na maipinta ang itsura niya. Nag-igting ang panga niya at tumango-tango. Yumuko siya saglit bago muling nag-angat ng tingin sa akin.

He c****d his head to the side a bit as he stared at me with seriousness in his eyes.

Luminga ako sa paligid lalo na sa malapit sa’kin at naghanap ng maaaring magamit para sa kanya. Kung sakaling may gawin siyang labag sa loob ko. Kaso ang problema, mukhang wala akong magagamit na kung ano maliban sa vase na nasa may table kaya lang hindi ko maabot lalo pa’t malayo ako at nasa may pinto na.

“Tsk!”

Anong gagawin ko?

Nabuhayan ako ng loob nang may maalalang pinakamabisang self-defense na talaga namang titiklop sa lalaking ‘to kapag ginawa ko.

Bumaba ang tingin ko sa gitna niya bago sa mukha niya. Mukhang hindi naman niya pansin kung anong binabalak ko.

“Don’t worry hindi ka masisisante kahit pa pumasok dito si Nay Rosie.” hindi ko alam pero nakuha niya pang ngumiti. Parang balewala na lang sa kanya ‘yong sinabi ko kanina.

Nay Rosie? Sino naman ang tinutukoy niya? Si Madam ba 'yong si Nay Rosie na sinabi niya?

“Nay Rosie?” sabi ko at kinuha ang pagkakataong iyon para itulak siya ulit peto hindi man lang siyang natinag sa ginawa ko.

Hindi malusaw ang ngiti ng loko.

Manyak talaga! Titili na ba ako o sisigaw? May tutulong kaya sa akin kung gawin ko ‘yon. Tadyakan ko na kaya p*********i nito para matapos na!

“Oo.” napukaw nun ang atensyon ko naabutan kong mukha siyang nag-isip saglit. “Ay! Hindi nga pala Nay Rosie ang tawag niyo kay Nay kundi Madam.”

Kumunot-noo ako sa kanya at sinamaan ng tingin. Mas lalong akong nagkaroon ng suspetsya sa kanya. Kung ganoon close sila ni Madam dahil Nay ang tawag niya dito.

“S-sino ka ba?” nag-aalalang tanong ko pero may kutob ako kanina pa na siya ang Boss namin dito. Kasi kung hindi isa lang naiisip ko baka anak siya si Madam kahit na malayong-malayo ang itsura nilang dalawa.

Presensya na niya ang nagsasabi na hindi siya basta tao lang dito sa bahay. Lalo pa’t siya pa lang ang naririnig kong tumatawag kay Madam ng Nay Rosie. Ibig sabihin pwedeng close sila o relatives tulad ng naiisip ko?

Umayos siya ng pagkakatayo. Nakahinga ako ng maluwag dahil doon. Pero malapit pa rin, hindi pa rin sapat. Kailangan ko pang lumayo sa kanya pero wala na talaga akong magalawan depende na lang kung biglang masira itong pintuan at makalabas ako. Kaya lang napaka imposible nung iniisip ko iyon.

“Sino ka?” pag-uulit kong tanong sa kanya.

“I’m the butler here.”

Nabigla ako sa sinabi niya, hindi makapaniwala. Hindi 'yon ang inaasahan kong sasabihin niya. Buong akala ko siya ang amo namin dito. Butler siya dito? Pero nakaka-intimidate na ang presensya niya. Paano pa kayo ang Boss namin? Magiging personal maid ako nun baka hindi na ako makagalaw pa kapag nakilala ko na siya.

Pero totoo kaya itong sinasabi niya. Hindi ko maiwasang hindi kuwestyonin kung totoo ba ‘yon o baka niloloko niya lang ako. Iba kasi ang kutob ko.

Pinagmasdan ko siyang maiigi. Nakasuot siya ng itim na polo long sleeve at bukas ang dalawang butones at kapares nito ay slack na itim din at mamahaling sapatos na sobrang kintab kahit walang masyadong ilaw bukod sa lampshade. May relos din siya na halatang mamahalin na nasa kaliwang kamay niya.

Napakagwapong butler naman nito kung gano’n!

“Talaga?” hindi ko makapaniwalang tanong. May duda pa rin ako.

He pursed his lip and nodded. “Oo at nakita kita dito.” naninigkit na naman ang mata niya sabay tingin sa relos niya. “Ano bang ginagawa mo dito sa ganitong oras? Dapat nasa headquarter ka na at natutulog.”

“Pero teka…” lumingon ako sa paligid at nakitang wala na namang ibang pinto maliban sa pinasukan mo. “Sa’n ka muna dumaan? Kasi wala namang-“

“I asked you first.” mariin niyang sabi. “Don’t make me repeat my question.” may pagbabantay sa tono niya.

Oo nga pala! Kakasabi niya lang na ayaw niya ng ganoon. Gusto ko sanang ibahin ang usapan, akala ko makakalusot ako. Sayang!

Pasimple akong umirap.

Ipinakita kong muli 'yong susi. “Dahil dito.”

Tinaasan niya ako ng kilay.

I can see that he clenched his jaw as he gritted his teeth. Mabilis lang iyon at kumalma naman ang itsura niya.

“Papagalitan ka ni Nay Rosie kapag nalaman niyang nawala mo 'yan.” nakangisi na niyang sabi.

Umirap ako sa hangin. “Alam ko naman ‘yon kaya ko nga hinanap ‘di ba.”

“Where did you find it?”

Tinuro ko ‘yong maliit na trash bin. “Diyan sa loob.” napalingon din siya. “Hindi ko nga alam kung paano napunta ‘yon doon.” mahina kong sabi. Para lang sana ‘yon sa sarili ko pero napalakas.

Napapadalas ata ang paglabas ng mga sinabi ko na dapat sa isip ko lang. Baka ikapahamak ko pa ‘to kalaunan.

“I threw it there.” casual niyang sabi.

“Hmm...” I hummed as I nodded my head.

Pero nanlaki din ang mata ko nang maintindihan ng utak ko ang sinabi niya.

“Anong sabi mo?!” hindi ko makapaniwalang tanong sa kanya.

“I throw it there.” casual lang ulit niyang sabi.

“Paano mong nasasabi ng casual ‘yan? Muntikan na akong mawalan ng trabaho dahil naiwala ko ‘tong susi. Pwede mo namang itabi na lang muna kasi babalikan naman. Bakit kailangan mo pang itapon?” giit ko.

Buti na lang at doon niya lang tinapon.

Sumeryoso ang mukha niya at kumunot-noo siya na mukhang sakrastikong natatawa.

“Seriously?” naitikom ko ang bibig ko at ramdam ko ang pag-init ng mukha ko dahil sa kahihiyan. “Dapat nga magpasalamat ka pa at doon ko lang tinapon ‘yong susi.”

May point siya do’n!

“Hindi ko naman kasalanan kung mawala mo 'yang susi kasi hindi naman ako ang nakawala. It’s not my obligation to take care of something that isn’t trusted to me at the first place. I thrown it kasi pabaya ‘yong may naghawak. You should face the consequences, right?”

Aray! Na-intimidate tuloy ako ngayon dahil sa pagpapamukha niya sa’kin ng nagawa ko.

Nagbaba ako ng tingin dahil parang nag-aapoy ang mata niya at napapaso ako habang tumatagal.

“Pero hindi mo dapat tinapon. Kasi syempre babalikan naman ‘yon ng nakaiwan.” pagdadahilan ko kahit inulit ko lang naman ‘yong sinabi ko kanina ngunit ngayon hindi ako nakatingin sa kanya.

Wala akong lakas ng loob na tumingin sa lalaking ‘to dahil sa kahihiyan.

“That’s lame excuse.” mariin niyang sabi.

Napalunok ako at tumango na lang. Literal na corner ako at walang takas.

“Paano ka nga pala nakapasok dito kung wala kang susi?”

Bahagya akong nagulat sa tanong niya pero dahil hindi naman ako nakatingin alam kong hindi niya iyon napansin. Nag-isip kaagad ako ng maaaring idahilan sa kanya.

Muli akong napalunok at napapikit. Hindi ko alam ang sasabihin ko kahit anong isip ang gawin ko.

“A-ano…” nagulat ako ng bigla niyang hawakan ang baba mo at inangat ‘yon para magsalubong ang mga mata namin.

This time, matunog akong napalunok. Kailan pa naging ganoon kaitim ang mga mata niya.

“Don’t you dare lie to me.” kasing lamig ng yelo ang boses niya.

“I-i-iyong h-hairpin ko.” sobra akong nautal dahil sa kaba.

Tumango siya na tila alam niya na ang nais kong sabihin. Pero pilit kong tinatago ang inis ko sa kanya nang makitang may mapang-asar na ngiti sa labi niya.

“Dati ka bang magnanakaw?” he bluntly said.

“Hindi no!” mabilis kong depensa sa kanya.

“Hindi ako magnanakaw sadyang swerte lang ako nung ginawa ko ‘yon dahil desperada na akong nakita ‘itong susi. Hindi ko rin naman gustong pumasok dito ng walang pahintulot.” Hindi ko maiwasang hindi mailabas ang inis ko habang nagpapaliwag.

Nagulat ako nung hawakan niya ang mukha ko pero nakabawi rin naman kaagad at pinanatili ko ang sarili ko na tumitig sa kanya.

“May nakakaalam ba tungkol sa ginawa mong ‘to?” panibago niyang tanong.

“Wala.” paninindigan kong sagot.

Kung matatanggal man ako dahil dito ayokong mandamay pa ng iba lalo pa’t ako naman talaga ang may kasalanan. Ayokong idamay si Jessy dito sa gusot na pinasok ko.

Binasa niya ang pang-ibaba niyang labi at inalis ang kamay sa mukha ko.

Biglang matunog niya akong inismiran na ikinasingkit ng mga mata ko sa kanya. Mukhang may naiisip siyang hindi maganda.

Kuryoso ko siyang pinagmasdan at nag-isip ng kung anong maaring iniisip niya pero walang sumagi sa isip ko maliba na lang kung…

“’Wag mong sabihin…” my eyes widened. Kung tama ako ng iniisip katapusan ko na. “Hoy! ‘Wag mo namang sabihin kay Madam.”

Pinag-krus niya ang kamay niya at muling humakbang. Bahagya niyang tinagilid ang ulo niya at dinilaan ang pang-ibabang labi na lalong nagpakintab sa labi niya kahit na madilim malinaw sa akin ang mga aksyon niya.

“Hindi mo pa nga napapatunay na wala kang kinuha dito.” lumingon sa paligid bago bumalik ang tingin sa'kin. “Tapos ngayon you’re asking na 'wag kong sabihin kay Nay Rosie.” tumango ako. “Paano kung may nawala rito? Ako naman ang mapapahamak.”

May point ulit siya pero syempre ayokong malaman ng kahit sino kaya nagdahilan akong muli.

“Promise! Wala talaga akong kinuha na kahit ano. Walang nawala rito.” tinaas ko pa ang kanang kamay ko na parang nanunumpa.

Kaya lang mukhang hindi umobra ‘yon sa kanya at umiling lang.

Pinaglapat ko ang dalawa kong kamay. “Please, 'wag naman oh!” panlulumo kong sabi. “Mahalaga 'tong trabaho ko.” mahina kong sabi na may halong pangungunsensya.

Hindi ako pwedeng matanggal sa trabahong ito lalo na't kakasimula ko pa lang.

A devilish smile escaped from his lips as he examined my appearance from head to toe then back to my eyes. He shifted his eyes on my bosom.

“I just noticed since then that you’re not wearing a bra.”

Nanlaki ang mata ko at kaagad pinag-krus ko ang kamay ko para matakpan ang dibdib ko. Nakamalaking t-shirt nga lang pala ako at pajama. Sanay akong natutulog ng walang panloob kahit na panty!

Inilagay niya ang kamay sa baba niya at bahagyang pinaglalaruan 'yon. His pitch black color of his eyes starting to lit with desire.

He hummed loudly, in a sexy way. His eyes were trying to seduce me.

“A-anong iniisip mo?”

“I was thinking kung may panty ka ba?”

Napalunok ako at tinulak siya. Sobrang blunt niya na parang normal lang sa kanya ang mga ganoong salita.

Inalis ko ang kamay ko sa dibdib ko. Wala na akong pake kung mahalata niya ang dibdib ko hindi naman niya mahahawakan.

Tinuro ko siya. “Manyakis!” inis kong sabi.

Tama talaga na sinabi ko iyon sa kanya.

Tumawa lang siya. Tinaas pa saglit ang kamay bago naglakad papunta sa isang lounge chair at ipinatong ang dalawang paa sa coffee table. Nakahilig siya doon at nakangalumbaba habang hindi inaalis ang malagkit na tingin sa akin.

“Hindi ko sasabihin kay Nay Rosie.”

Nakahinga ako ng maluwag dahil doon pero may kakaiba akong kutob. Hindi magandang kutob.

Dahil sa sinabi niyang 'yon buong atensyon akong humarap sa kanya. Hindi nawala ang mapagsuspetsyang tingin ko sa kanya. I think I knew what’s going to happen next.

“Pero may kapalit.” I knew it!

Inismiran ko siya at bahagya akong napailing. Bingo ako doon!

“Ano naman?” mabilis kong tanong.

Bumaba ulit ang tingin niya sa katawan ko at hindi nakatakas ang matagal niyang tingin sa dibdib ko. Pero hindi ko na ibala pang takpan.

Tumingin siya sa mata ko at kitang-kita ang pagnanais niyang maangkin ako. Those eyes of him were filled of lust as he explore my body. Kahit hindi niya sabihin kitang-kita naman sa mukha niya ang sagot.

“I want you.”

Mariin kong pinagdikit ang bibig ko at nilaban ang titig niya. Pero sa huli, ako ang unang sumuko.

“Okay lang naman kung tanggihan mo ako pero sasabihin ko kay Nay Rosie.”

Naninigkit ang mga mata ko sa kanya.

“O kaya you can pay me.” dugtong niya.

“Tinatakot mo ba ako?” malamig kong sabi.

“I’m suggesting.” kalmado niyang sabi.

Nagpalitan kami ng tingin. Iyong tingin niya ay naninimbang kung anong magiging sagot ko.

Nagkibit-balikat siya at humalukipkip. “Hindi mo naman kailangang pilitin ang sarili mo-“

Akma na siyang tatayo pero napahinto siya nang mabilis kong hinubad ang pang-itaas ko. Halata sa mukha niya ang pagkagulat. Bumaba kaagad ang tingin niya sa dibdib ko. Nag-init ang mukha ko dahil sa ginawa ko at 'yon tingin niya. Alam kong may kalakihan ang hinaharap ko at wala na akong magagawa pa 'don.

“Feisty.”

Umayos siya sa pagkakaupo pero hindi na niya pinatong ang paa niya sa table.

He smiled but it wasn’t creepy for me. His smile is sexy.

“Come here,” he said in a husky voice.

Lumapit ako kaagad sa kanya at napatili ako ng hilain niya ako papalapit sa kanya. Napaupo ako sa kandungan niya.

Hinawi niya ang buhok ko na nakaharang sa dibdib ko. Is this guy a breast sucker?! Kanina pa tingin ng tingin sa dibdib ko!

“Damn! You’re the gorgeous woman I’ve ever met.” malambing niyang sabi.

Pero hindi naman ako nabola dahil sa sinabi niya. Malakas pa ang loob ko kanina pero parang natunaw iyon na parang yelo ngayong nasa harap na niya ako at walang saplot pang-itaas.

Akma kong haharangan ang dibdib ko pero pinigilan niya ako. Napairap na lang ako sa hangin.

“Nambola ka pa. Halata namang katawan ko lang ang gusto mo.” inis kong sabi.

“Shhhh.” he puts his index finger in my mouth to silence me.

He then started to shower me a kisses but it was to slow and he barely touched my lips. Pinapatakam niya ako! At sinasadya niya ‘yon!

He bites my lower lip as his hands travel down to my buttocks, squeezing it. He gave me a quick kiss that frustrates me so much.

Bahagyang lumayo ako sa kanya. “Akala ko ba gusto mo akong makuha?” inis kong sabi.

Inismiran niya ako at matunog na tumawa. “I like it. You’re naughty inside, baby. Then, let’s head to the best part.”

He c****d his head a bit and his hand traced my face down to my big boobs, he pinched my n****e.

“Hmm.” pagpipigil kong umungol pero lumabas pa rin sa bibig ko.

Tumataas-baba ang dibdib ko dahil sa paghahabol ko ng hininga. Habang pinapatagal niya mas lalo lang akong nag-iinit.

“Ayokong makipag-s*x sa babaeng napipilitan lang.” bulong niya sa tenga ko. “You can run away from me now and I’m not gonna chase you. I’ll let you go.”

“Pero sasabihin mo kay Madam?”

Umiling siya. “Nope. Pero kukunin ko ‘yong kapalit kapag ready ka na.”

Kinilabutan ako sa boses niya hindi dahil sa takot kundi sa sarap sa pandinig. Kakaiba at ang sarap lang pakinggan.

Napahinto ako saglit at napatitig sa kanya. Mukha ba akong napipilitan? Hinubad ko nga kaagad ang damit ko para matapos na kaagad pero dahil 'yon sa kondisyon niya. So, ibig ba niyang sabihin pwede pa talaga akong umatras. Gusto niyang gawin naman ‘to nang parehas naming gusto. Kailangan isipin kong hindi lang dahil sa kondisyon niya kaya ko ‘to gagawin para hindi magmukhang napipilitan lang ako.

Kaya lang sa huli, hindi ko maisip kung para saan iyon.

Umiling ako. “Hindi ngayon na gawin na natin.”

“Hindi ka napipilitan 'di ba?” he said, then licked my right mound as he played with the other.

“S-sa tingin mo gagawin ko ‘to kung hindi mo ako sinabihan na sasabihin mo Madam ang alam mo.” nahihirapan kong sabi. “Pero gawin natin ‘to para matapos na. Ready na naman ako.”

Napaawang ang bibig ko pero pinigilan kong umungol. Kinagat ko ang bibig ko dahil hindi ko na mapigilan pa ang sarili ko dahil sa sarap. s**t! He's good at sucking breast. Pinanood ko siya hababg ginagawa 'yon, para siyang bata na dumedede.

Gumapang ang isa niyang kamay sa loob ng pajama ko at pinisil-pisil ang pang-upo ko.

“Then, let’s enjoy each other’s company.” he licked my neck up to my ear then to my collarbone.

“Ahhh!”

Napatingala ako ng halikan niya at dilaan niyang muli ang leeg ko.

Binaon niya ang mukha niya sa leeg ko at pinanggigilan akong hinalikan. He bites my neck a bit that made me moan loudly.

Huminto siyang muli sa paggalaw. Pinaglalaruan niya ako!

“Hindi ka ba napipilitan?” he's grinning, waiting for me to answer.

Alam kong alam na niya ang sagot pero gusto niyang manggaling sa bibig ko mismo.

I cursed silently. “Mukha ba akong napipilitan?”

He smirked. “Then hindi na ako magpipigil pa. Ready yourself baby. You don’t have to do anything but to enjoy.”