Chapter 2: ANOTHER PAIN
1071 Words
Isang taon na Ang nakalilipas simula nang mawala Ang buong pamilya ko, Marami na ang nag bago, marami nang dumating at umalis.
After the "40 days" of my family I decided to moved out in ate Jaquie's apartment, nakakahiya nadin kaseng mag tatagal pa ko dun ng mas matagal.
I admit mahirap bumangon lalo kung mag Isa ka lang,
Hindi naging madali ang gumising sa umaga para kumain ng walang kasabay, Mag kape ng malamig ang pakiramdam. Umuwi ng walang sumasalubong na MGA kapatid. As in sobrang hirap.
Umalis na din ako sa pinapasukan kong fast food chain,
Para maging English tutor at maging writer. SA loob NG Isang taon na achieve ko Yung pinaka unang goal na gusto kong makuha, Ang pangarap ni mama na sariling bahay.
Maganda ang sahod ko SA pagiging tutor, kaya naging madali para sakin para sakin ang pag babayad sa mga naiwang utang ni mama.
After a less than a year of being writer and tutor,
I met Esther, She's so beautiful,she's also a tutor but teaching Filipino language.
Napaka bait din ng babaeng ito, sobrang tahimik at ani mo'y hindi maka basag pinggan.
After being with her for almost 7 months I decided to court her. Yeah I know I know babae ako, at babae din Ang gusto ko. Ei ano Naman? Have a problem with that?
**
"Hey! Elle let's have a lunch together!" Her conyo voice sounds so cute. Palaging akong na ngingiti kapag mag kasama kami.
"Hey, Est. I have somethin' to tell you." siryosong saad ko.
"Tell me" she replied. "I think i like you" Sabi ko habang naka tingin sa kanya habang sya ay nag cecellphone.
"Ofcourse Elle everyones like me." tugon nya.
Ilang saglit pa ang lumipas unti-unting umangat Ang kanyang tingin sakin, "W-wait a-ano sinabi mo?" nag tatakang sabi nya.
"SABI KO GUSTO KITA." pag uulit ko. " Can I court you? Esther?" sabi ko habang inaayos Ang pag kain namin.
"Hey, Elle stop this prank. Wag mo ko I prank." Sabi nya sabay hampas SA braso ko "I'm not joking Est. I like you"
"Siguro gutom ka lang Elle, halika let's eat nalang." saad nya "I'm not hungry,Gusto talaga kita Est." sabi ko.
Tinitigan nya lang ako. At tila sinasabing
-bawiin mo na ang mga biro mo Elle-
**
Natapos kaming kumain pero Wala padin syang imik.
Kahit hanggang maka rating kami sa opisina ay Hindi parin nya ko pinapansin.
**
Lumipas Ang araw ay iniwasan nya na ako.
Kapag manghihiram ako ng ballpen na lagi ko namang ginagawa ay hindi nya na iniaabot sakin, ako na ang pinapakuha nya.
Maging sa lunch at snack Hindi nya na ko sinasabayan.
One time kinausap ko sya dahil halos 3linggo na KAMING Hindi nag papansinan.
--
"Est, pansinin mo na 'ko" pag sasabi ko.
"Sorry Elle I have to go" sabi nya sakin, akmang aalis na sya ng hinawakan ko sya sa damit nya palagi ko yung ginagawa para pigilan sya mag walk out.
"Elle, sorry Hindi pwede" Sabi nya.
"Bakit Est? Bakit hindi" this time sa kamay ko na sya hinawakan "basta hindi" mahinang tugon nya.
"But I love you" saad ko "ibaling mo nalang yan sa iba Elle, hindi ko masusuklian Yan" tugon nya sakin.
Ngayon ay nag simula nanamang tumulo ang luha ko.
"Please Est. Sabihin mo para alam kong mali lahat ng nasa isip ko, sabihin mo sakin para hindi ako mag overthink." pag mamaka awa ko
"Elle! IM 4WEEKS PREGNANT THAT'S WHY WE CAN'T BE TOGETHER! HINDI PWEDE KASE IPAPAKASAL NA KO NI PAPA KAY KAIDEN!! GUSTO KITA ELLE! MAHAL KITA PERO MAG KAKA ANAK NA AKO KAY KAIDEN!! KAHIT GUSTO KONG ITULOY YUNG NARARAMDAMAN KO HINDI PWEDE!"
paulit ulit na tumakbo sa isip ko Ang mga sinabi nya, Nawala ako sa kamalayan ko. Ang sakit.
"The time na umamin ka, the same time na dapat mag sasabi ako sayo, I want to know your opinion, I want you to be part of my child's life. Gusto pa din kita maka sama kahit hindi bilang partner ko, Kundi bilang kaibigan na matatakbuhan ko." Naiiyak nyang sabi.
"Pero bakit kailangan mo akong iwasan?" pag tatanong ko. "Because I need to. My dad threaten me, kapag Hindi ako lumayo sayo ipapa sara nya lahat ng business na Meron ka at lahat ng pwedeng tumanggap na Company Sayo ay Iboblock nya, kaya sabihin mong mali Ang ginawa ko Elle ." paliwanag nya.
"Sorry if I hide this to you. Ayoko lang na masaktan ka."
muli nyang sambit.
"Now I understand, that's why." yun na lamang Ang nasabi ko. Bigla akong mablangko SA lahat ng MGA sinabi nya sakin.
"Let's end this talk, Wala na 'tong pupuntahan." mahina kong Saad.
**
Sh*t! Godd*mn it! Bakit! Sakit nanaman ulit!
Minsan na nga lang ako mag mahal! Pero bakit ganito pa!?
Seriously? Another pain? Pasakit nanaman?
SOBRANG SAKIT F*CK! Kailan ba ko pwedeng maging masaya!?
BAWAL na ba?!!
So Esther nalang hinihingi ko pero bakit ayaw nyo pa ibigay!? Kinuha mo na Yung Pamilya ko ah? Di ka paba masaya?! Diyos ka ba talaga?!
Anong klase ka!?
Parusa ba 'to? Para saan!? Sumagot ka!?
F*ck this feeling I hate this.
Ang hina ko nanaman . Wala nanaman akong laban sa mundong toh!?
**
Basag nanaman ako?! Ito nanaman ako.
Hirap nanaman bumangon at tumayo,
parang wala nang silbi 'tong buhay na 'to ei.
Bakit kase di pa ko kunin!?
Kung sakit lang din naman ulit bat hinahayaan pa ko dito?
**
Days after, I was drunk and I knew that I texted Esther saying,
"Hey, love I love you. Im so happy that I've met you. Even it's so hard to forget you tho. I hope your doing fine. I love you and I will always do"
Sobrang nakakahiya dahil sa kalasingan ay nag text ako ng kung ano ano ano. Ngayon hindi ko na alam kung paano at Anong muka ang ihaharap ko sa kanya.
**
Lumipas Ang mga linggo na Hindi kami nag kita ni Esther,
Akala ko umiiwas nanaman sya but it turns out na pumunta na pala sila ni Kaiden sa America. Dun na sila for good. Hindi ko namalayang namimiss ko padin sya.
Hinahanap ko padin ang presensya nya sa opisina.
Yung table na dati nyang inuupuan ay inalis na.
Pinalitan na ito ng lamesa para sa mga tambak na papel ng ibang department.
Paano ko makakalimutan ang babaeng minsan kong MINAHAL ng sobra?
- Writer
