"ALMOST HAPPY EVER AFTER"

"MA!MA!?!" sigaw ko habang sinusuong ang makapal na usok. Nasusunog Ang buong gusali kung saan kami nakatira. "MA!SOPHIA!STELLA! NASAAN KAYO!(cough)" paulit ulit na akong sumisigaw ngunit tila Wala paring sumasagot. "Miss! Lumabas kana baka mabagsakan ka ng kung ano dyan!delikado na Dito!" sigaw ng Isa SA MGA rumirispundeng bumbero "Hindi pa ako pwede lumabas andito pa ang pamilya ko!" saad ko, "HUWAG KA NANG MAG ALALA MISS KAMI NA ANG BAHALA!!" tugon nito habang tangan ako palabas. "Ate JAQUIE SILA MAMA NASAAN!?SI KAMBAL?! SI JADE?NASAAN SILA!!ATE" sunod sunod kong tanong SA pinsan ko nang Makita ko sya. "H-hindi n-namin alam B-bigla n-nalang k-kase akong nag panic nang may sumigaw ng sunog" nanginginig nya nang sabi. Halos isalampak ko Ang sarili ko SA kalsada dahil sa sobrang kaba at pag aalala. "MAY NAKITANG NANG BATA!! BABAE" rinig ko Ang sigaw ng Isang lalaki sa gitna NG pag kakagulo ng mga tao. Nang akmang tatayo na ako ay may muling sumigaw, "DALAWANG BATA!! ISANG MATANDA!" biglang lumakas Ang pintig ng aking puso. Sobra Ang kabang nararamdaman ko ngayon,Halo Halo na hindi ko maintindihan. Palapit ako nang palapit sa kinaroroonan ng sumigaw kanina, at pabilis din NG pabilis ang t***k NG aking puso. Nang SA wakas ay maka lapit ako kumpirmado na ang aking kaba. "OH! HINDI! HINDI! HINDI! MAMA! SOPHIA! JADE! STELLA!,BAKIT!" hagulgol akong napaupo SA sahig habang hawak ko ang kamay ng aking pamilya. Sobrang sakit Ang nararamdaman ko ngayon halos hindi ako maka tayo. "Miss ano mo sila?" tanong ng Isa sa mga rumerespundeng paramedic, "k-kapatid ko po y-yung tatlong bata, at nanay ko Po." naiiyak kong sagot. Halos hindi ko na alam ang gagawin ko, nabablangko ako na ewan. Parang nawala lahat ng kamalayan ko sa mundo. Naka sakay ako sa ambulansiya,habang naka tulala sa kapatid kong patuloy na nirerevibe ng paramedic. "S-sir bakit ka tumigil?" agad kong sabi nang huminto ito sa pag revibe sa kapatid ko. "Time of death, 08:57 pm" pag kasabi nya non ay natauhan ako, Hindi hindi ito maaari hindi pa pwedeng mamatay ang kapatid ko. "Sorry miss." sambit nito at tuluyan nang tinakpan NG kumot ang kapatid ko "Sir iligtas nyo po sya pls." Nag mamakaawa pa akong humawak sa mga kamay nya. "JADEEE HINDI- JADEEE (sobs)NANDITO NA SI ATE OH, TAYO KANA HALIKA NA(sobs) B-BANGON NA DALI" patuloy ako sa pag hagulgol habang akap akap ko Ang walang buhay Kong kapatid. Anong sasabihin ko Kay mama, Wala na si Jade pinaka mamahal Kong bunso. *Hospital* Dinala na nila sa morgue Ang kapatid ko, At nabalitaan Kong Wala na din si Mama at ang kambal ko pang kapatid. Halos pasanin ko ang mundo sa mga nangyayari sakin ngayon. Tila hindi ako magising gising SA bangungot na ito. Gusto Kong bumangon na sa pag kakatulog kung saan marinig ko ang tatlo Kong kapatid na pinag kakaguluhan ako sa higaan ko. SI mama na ginigising ako para mag kape. Habang naka tulala ako sa kawalan, Nilapitan ako ni ate Jaquie para kamustahin. "Elle? Okey kalang? Nakikiramay ako" saad nito habang inaakap ako "Ate pano nako nito?" Pinipigilan kong umiyak habang naka akap sa kanya. "Kaya mo yan Elle, Andito pa ako tutulungan kitang bumangon. "S-salamat ate" sambit ko "halika asikasuhin na natin ang mga kailangan ng mga kapatid at mama mo" Aya nito sakin -24 hours later- Ipinacrimate ko sila mama, dahil ayoko makita ang kalunos lunos nilang itsura dahil sa pag kakasunog ng mga katawan nila. Matapos ang buong araw na pag aasikaso, Kay ate Jaquie muna ako tumuloy. "Dito kana humiga, Wala naman yung kasama ko ngayon." sambiy niya habang itinuturo ang lamang hihigaan ko. "A-ahh oo ate salamat" saad ko. Nag palit lang ako ng damit dahil, Isang damit lang ang naisalba ko mula sa trahedyang nag daan. Humiga ako sa malambot na higaan at blakong tumingin sa kisame. "Pano nako ngayon nito? Wala na kayo. Sino na kasama kong tumupad ng pangarap natin Mama?" mahina kong sabi, at muli nanamang nag umpisang tumulo ang mga luha ko. ** Kinabukasan ay maaga akong tumayo para mag linis at mag timpla ng kape, mag hahanda din ako ng agahan para kay ate Jaquie, Bilang pag papasalamat na pinatuloy nya ko sa tinutuluyan nya. "Oh Elle, bakit nag abala Kapa? Kumain kana at sabayan mo ko"Hinihila nya ang upuan habang nag sasalita. "Ah Hindi na ate ayos lang mauuna na rin ako at dadalawin ko sila mama sa Columbarium" matamlay kong tugon "Elle ayos kalang ba?" nag aalalang tanong nya. "Susubukan ko ate" sambit ko ng may mapait na ngiti. "Mauuna na ako ate, Nag aantay na sakin sila mama" sambit ko. Tumango naman siya bilang tugon. ** Habang nag lalakad ako ay tuloy tuloy pa ring tumutulo ang luha ko. Napaka daming laman ng utak ko, Lalong lumala Ang pag overthink ko. Nag tatanong ako kung bakit sa dami ng pwedeng kunin ay Ang pamilya ko pa. ** Nang makarating ako sa columbarium kung saan naka lagay Ang abo nila Mama ay agad ako nag tirik ng kandila, At inilapag ko Ang mga bulaklak. "Mah, Stella, Sophia, Jade bantayan nyo ko ahh (sobs) Palakasin nyo loob ko. Para makayanan ko 'to, bakit Kase iniwan nyo agad ako eii sabay sabay pa kayo." "Bakit Kase kung kailan malapit nako mag tagumpay tsaka naman kayo nawala? Bakit naman kung kailan lilipat na tayo sa mas malawak na bahay tsaka nyo ko iniwan?" Patuloy ako sa pag iyak at halos hingalin at matuyo na ang mata ko. Hindi ko talaga alam kung paano ako mag uumpisa. Wala na kong source of strength. Ako nalang laban sa delikadong mundong ito. ** Pag katapos kong dumaan sa columbarium ay pumasok ako na ko sa trabaho, kailangan ko maging busy para Hindi ko maisip yung sakit. Nag tatrabaho ako sa Isang fast food chain, bilang isang crew. Nang Makita nila ako ay halatang nagulat sila, "Condolences" saad ng isa sa mga katrabaho ko, NGUMITI nalang Ako bilang tugon. Tumayo na ko sa cashier para gawin ang trabaho ko. "Hi, ma'am good afternoon po ano po ang order nyo?" Ginawa ko lahat para maging busy mag hapon. Pero may oras padin na natutulala ako. Hindi ko lubos maisip na sa isang iglap lang wala na kong uuwiang pamilya, na sa isang kurap lang wala na kong pagkukunan ng lakas kapag nanghihina nako. Saan ako mag papahinga kapag pagod nako. Paano nako ngayong wala na kayo?