Mihra’dan
Aybars'ın "dışarıya çıkmak yok" emri üzerine çıkmadık. Nereye gitti bilmiyoruz. Ertesi sabah kızlar geldi. Meğer göreve gitmişler. Adam giderken de fırtına gibi, gelirken de. Ne zaman uçup, ne zaman konacağı belli değil.
Melis,
“Emine teyze, bizim çarşıya çıkıp ev için alışveriş yapmamız gerekiyor. Malum, eksikler var.” dedi.
Emine teyzem, “Biz bakarız çocuklara, siz gidin.” deyince beni de almak istediler. Açıkçası gitmek istemedim, içimde huzursuzluk vardı.
“Yok abla, ben paşalarla ilgilenirim. Siz gidin, gelmeyeyim ben.”
“Kızım, sen de git. Osman ve ben bakarız çocuklara, hem çıkacaktık senin için. Nasıl olsa beraber alışveriş yapın.”
“Yok yok Emine teyzem, ben gitmeyeyim. Acelem yok nasıl olsa.”
Doğrusu ihtiyacım vardı ama ne alacak param ne de içimde rahatlık vardı.
