Emine’den
Aybars’ın ayrı, diğer çocukların gelmesine ayrı sevindim. Ahmet’ime üzüldüm, Gülsüm sonunda bırakmış. Kıza da yazık, gittiği yerde mutlu olur inşallah. Geldikleri gibi geri gidince kızlar bana kaldı, evim torun sesleriyle şenlendi. Yaren her gün bizdeydi. Diğer uşaklar da gelince fazla ses oldu. Anamın başı ağrıdı, yaşlı kadın kaldıramadı. Kızlar sağ olsun aldı gittiler. Döndüklerinde yanlarında kız geldi. Kızı görünce yüreğim sıkıştı. Bir de beni arıyormuş öğrenince, babam ne halt yedi dedim ama can yoldaşımı unuttuğumu hatırlattı bana.
Meryem’im, canım bacım… Gittikten sonra hiç göremedim, göremedim. Adı da kendi gibi güzel kızım kaçmış, gelmiş, bulmuş beni. Meryem demese bile ben bu kızı sahipsiz bırakmam artık. Akşam olunca Meryem’in bana yazdığı mektubu açtım...
“Arkadaşı
