Ahmet’den
Bizimkiler aileleri ile çarşıya çıkınca ben onlara katılmadım. Devremin canı sıkılmış, “Gel beni çıkart.” dedi.
“Hazır mı yenge?”
“Hazır, hazır durmadı. Tutturdu dışarıya çıkacağım diye. Abi gözünü seveyim çok yormasın, yeni iyileşmeye başladı.”
“Bahçeye çıksak yeter ona, hava buz gibi zaten içeriye gelir geri. Açık hava alsın biraz.”
“Sağ olasın.”
“Bir şey lazım mı, gelirken alayım yenge?”
“Yok, Allah razı olsun eksik bırakmadın evde.”
“Yine de olursa haber ver.”
“Tamam.” dedi Canan. Soner de geldi, elinde koltuk değneği var ama yere sağlam basıyor, oyun yapıyor da neyse bozmayalım. Kapıdan çıktık, Canan evin kapısını kapattı.
“Hadi devrem acele et.” dedi, değneği merdiven boşluğuna sakladı, hızla çıkışa doğru ilerledi. Ben diyorum, yavşak bu ne oyun çeviriyor kim bili
